Μέσα από μια συνέντευξη την οποία παραχώρησε στο YellowTripΑΡΗΣ ο Μιχάλης Πελεκάνος κάνει τον απολογισμό της περσινής χρονιάς που διεκόπη άδοξα, μιλάει για τις συνέπειες που θα επιφέρει η πανδημία του κορωνοϊού και αναφέρεται στο διπλό πέρασμα του από τον Άρη, καθώς και στις αναμνήσεις που έχει από αυτό. Αναλυτικά τα όσα ανέφερε:
- Μιχάλη αφού σε ευχαριστήσω για την αποδοχή της πρόσκλησης ώστε να πραγματοποιηθεί αυτή η συνέντευξη θα ήθελα να μου πεις πως εισέπραξες όλα όσα συνέβησαν στην ομάδα του Ηφαίστου με την οποία αγωνιζόσουν μέχρι πέρσι.
- Οπωσδήποτε είναι κάτι πολύ στενάχωρο γιατί ο Ήφαιστος ήταν μια νεοσύστατη ομάδα στη Basket League όπου στα δύο χρόνια παρουσίας της σε αυτήν κατάφερε να έχει μια αξιοπρόσεκτη εικόνα, καθώς βρισκόταν στις πρώτες θέσεις της βαθμολογίας, ήταν σε κάθε παιχνίδι ανταγωνιστική και το γήπεδο Νίκος Σαμαράς είχε γίνει από τις πιο καυτές έδρες. Ο κόσμος σε κάθε αναμέτρηση ήταν εκεί και μας έδινε παλμό από την άλλη πλευρά ο Κ. Μπούμπουρας μέχρι και την τελευταία στιγμή έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να συνεχιστεί αυτή η αν μη τι άλλο αξιέπαινη προσπάθεια στο νησί της Λήμνου.
- Κατά πόσο θεωρείς ότι θα επηρεαστεί η εικόνα του αθλήματος αφενός από όλα όσα έγιναν εξαιτίας της πανδημίας κι αφετέρου από όσα βλέπουμε να διαδραματίζονται στο εσωτερικό του με την γενικότερη αναταραχή που επικρατεί;
- Σίγουρα η πανδημία άλλαξε την κατάσταση όχι μόνο στο μπάσκετ, αλλά σε ολόκληρη τη χώρα άρα και σε όλα τα επαγγέλματα. Ο αθλητισμός στηρίζεται στις χορηγίες επιχειρήσεων, σε χορηγίες ιδιωτών όπου και αυτοί με τη σειρά τους πλήγηκαν από την κατάσταση που ζήσαμε τους προηγούμενους μήνες. Φέτος θα είναι μια χρονιά προσαρμογής στα νέα δεδομένα για όλους. Ο αθλητισμός βρίσκεται στον αέρα καθώς δεν υπάρχει μια σαφή εικόνα για τη νέα σεζόν. Θα είναι δύσκολο για τις ομάδες γιατί όπως σου ανέφερα και το κομμάτι των χορηγιών θα είναι μειωμένο συγκριτικά με την περσινή περίοδο και δε γνωρίζουμε καν αν οι ομάδες θα μπορούν να υπολογίζουν σε έσοδα από κάποια έστω εισιτήρια. Όλα αυτά επιφέρουν επιπλέον άγχος σε εμάς τους αθλητές,αφού δε ξέρουμε τι μας ξημερώνει τη νέα χρονιά κι αν ακόμα θα έχουμε ενδεχομένως μια νέα διακοπή πρωταθλήματος. Κανείς δε μπορεί να μας εγγυηθεί απολύτως τίποτα.
- Μιας που αναφέρθηκες στο κομμάτι του κόσμου πόσο σημαντικό ρόλο πιστεύεις ότι θα παίξει η ενδεχόμενη απουσία του και πως θα διαχειριστούν οι ομάδες αυτά τα πρωτοφανή δεδομένα;
- Ο κόσμος είναι ο έκτος παίκτης για τις ομάδες. Πάρα πολλές φορές με τη βοήθεια του έχουν επιτευχθεί ανατροπές. Ο κόσμος εμένα προσωπικά μου δίνει ώθηση, με γεμίζει πάθος ώστε να κάνω ακόμα ένα βήμα για την επιτυχία της ομάδας μου. Στο γήπεδο δε θα υπάρχει ο ρυθμός κι ο παλμός που μας δίνει ο κόσμος με τα χειροκροτήματα και τα συνθήματα του. Σίγουρα λοιπόν όπως καταλαβαίνεις η ψυχολογία των αθλητών θα είναι επηρεασμένη, τουλάχιστον στην αρχή αν τα παιχνίδια αποφασιστεί να διεξάγονται κεκλεισμένων των θυρών. Ένα ακόμα σημαντικό στοιχείο το οποίο πρέπει να αναφέρουμε θα είναι η απουσία αγαπημένων προσώπων των αθλητών από τα γήπεδα, καθώς μας δίνουν το εξτρά κίνητρο και είναι για εμάς η επιπλέον κινητήριος δύναμη.
- Περνώντας σιγά-σιγά στο αγωνιστικό σκέλος πως κύλησε για σένα η χρονιά που μας πέρασε στη Λήμνο; Θεωρείς ότι η ομάδα του Ηφαίστου άγγιξε το αγωνιστικό της ταβάνι δεδομένων και των συνθηκών που επικρατούσαν;
- Στην ομάδα του Ηφαίστου πήγα τελευταία στιγμή περίπου μια εβδομάδα πριν ξεκινήσει το πρωτάθλημα κι όπως καταλαβαίνεις δεν είχα ακολουθήσει την ομάδα ούτε στην προετοιμασία ούτε στα φιλικά παιχνίδια. Όμως ο κόουτς Μανωλόπουλος με εμπιστευόταν καθώς σταδιακά έβρισκα τα πατήματα μου. Θεωρώ πως έκανα μια καλή αγωνιστική χρονιά σε προσωπικό επίπεδο, πιστεύω όμως ότι η ομάδα είχε να δώσει πολλά ακόμα και πως κανείς μας δεν έμαθε τελικά ποιο ήταν το πραγματικό ταβάνι της ομάδας. Πετύχαμε νίκες απέναντι σε πολύ δυνατούς αντιπάλους και ήμασταν πάντα ανταγωνιστικοί.
- Βρίσκεσαι σε μια μπασκετικά ώριμη ηλικία η ενέργεια ωστόσο με την οποία προσεγγίζεις το μπάσκετ δε δείχνει βάσει τουλάχιστον των όσων βλέπουμε να έχει αλλάξει. Αντίθετα το γεγονός αυτό μου δίνει την αφορμή και το ερέθισμα να σε ρωτήσω πως αισθάνεσαι μέσα σου; Και για να επεκτείνω το ερώτημα μου λίγο περισσότερο για πόσο καιρό ακόμη θα συνεχίσουμε να σε βλέπουμε στα παρκέ;
- Μέσα μου νιώθω έφηβος. Δεν μπορώ να σου δώσω απάντηση για το πόσο θα παίζω ακόμα. Το μόνο σίγουρο είναι πως όσο είμαι υγιής και μπορώ να προσφέρω πράγματα θα βρίσκομαι στα παρκέ. Το μπάσκετ πίστεψε με είναι τρόπος και στάση ζωής για μένα. Συνεχίζω να δουλεύω όπως δούλευα και η ερώτηση που μου έθεσες μου δίνει την ευκαιρία να πω κάτι που πιστεύω. Νομίζω ότι ήρθε η ώρα στην Ελλάδα να ξεπεράσουμε τις ταμπέλες και τα ταμπού με την ηλικία για μένα ήταν και θα είναι μέχρι το τέλος της μπασκετικής μου ζωής. Εξάλλου όπως θα είδες καρφώνω ακόμα!!!
- Θα ήταν παράλειψη από πλευράς μου να κάνουμε αυτήν την συνέντευξη και να μη σε ρωτήσω τίποτα για τον Άρη. Έχεις φορέσει δυο φορές τη φανέλα της ομάδας στο παρελθόν. Θα ήθελα λοιπόν να σε ρωτήσω τι θυμάσαι από εκείνο το διάστημα και τι σημαίνει αν μη τι άλλο για έναν αθλητή να έχει στο πολυετές βιογραφικό του το όνομα του Άρη;
- Ο Άρης για εμένα είναι ένα ξεχωριστό κεφάλαιο. Ο Άρης για μένα είναι η αρχή του μπάσκετ και πιστεύω ότι κάτι τέτοιο θα πρέπει να ισχύει για κάθε άνθρωπο που ασχολείται με το μπάσκετ. Από τον Άρη μάθαμε το άθλημα και προσωπικά είμαι υπερήφανος που αποτέλεσα κι εγώ ένα μικρό κομμάτι της ιστορίας του. Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό γιατί έζησα πολύ ωραίες στιγμές με την ομάδα και κάποιες από αυτές σε δύσκολα χρόνια για το τμήμα. Δε θα ξεχάσω ποτέ τη σεζόν που φτάσαμε στον τελικό του κυπέλλου παρά τις αντίξοες συνθήκες νικώντας τον δυνατό τότε Πανιώνιο σε ένα ασφυκτικά γεμάτο γήπεδο. Σε αυτό το σημείο πρέπει να πω ότι με κάνει ιδιαίτερα χαρούμενο να βλέπω τον Αλέξανδρο και το Λευτέρη (Εννοεί Μποχωρίδη, Βεζένκοφ) να έχουν εξελιχθεί σε τόσο καλοί παίχτες και να έχουν κάνει πετυχημένες μεταγραφές για την καριέρα τους.
- Δεν ξέρω αν θα ήθελες να κάνεις και κάποιο σχόλιο για όσα συμβαίνουν αυτή τη στιγμή στον Άρη. Που πιστεύεις ότι πάσχει η ομάδα; Τι θεωρείς ότι χρειάζεται ώστε να ξαναβρεί τη χαμένη της αίγλη;
- Κοίταξε αυτό το θέμα είναι ιδιαίτερα λεπτό. Εγώ αυτό που θα σου πω είναι ότι πρέπει να βρεθεί σύντομα μια λύση ώστε να ανακάμψει η ομάδα έστω και τώρα εν μέσω της πανδημίας γιατί αυτό που συμβαίνει είναι πραγματικά κρίμα. Εγώ αυτό που λέω και θα το λέω ότι κι αν συμβεί όσα χρόνια κι αν περάσουν είναι ότι ο Άρης έχει το προνόμιο να διαθέτει τους καλύτερους οπαδούς που υπάρχουν. Η ατμόσφαιρα στο N.G.H. την οποία είχα την τύχη να ζήσω από κοντά σαν παίκτης αυτής της ομάδας δεν μπορεί να περιγραφεί με λέξεις. Ειδικά αυτό που γινόταν στα ντέρμπι δεν μπορεί κάποιος να το διανοηθεί αν δε το ζήσει. Πρέπει κάποιος να το βιώσει για να αντιληφθεί αυτό που λέω. Τα 40 λεπτά αγώνα φαντάζουν ελάχιστα ήθελα να μην τελειώνουν τα παιχνίδια για να ζήσω λίγο ακόμη από τη μαγεία αυτού του γηπέδου.
- Θα ήθελες να στείλεις ένα μήνυμα στον κόσμο του Άρη;
- Θέλω μόνο να τους πω ένα τεράστιο ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου για τη στήριξη και την αμέριστη συμπαράσταση τους στην πιο δύσκολη πραγματικά στιγμή της ζωής μου.
- Κλείνοντας κι αφού σε ευχαριστήσω για μια ακόμη φορά πάρα πολύ για τον πολύτιμο χρόνο που διέθεσες για την υλοποίηση αυτής της συνέντευξης θα ήθελα να μου πεις ποια ήταν η μεγαλύτερη και πιο έντονη στιγμή που έχεις να θυμάσαι από την μέχρι τώρα πορεία σου στον χώρο του μπάσκετ;
- Είναι αρκετά αυτά που έχω να θυμάμαι. Μερικά από αυτά είναι το πρώτο μου παιχνίδι το 1999 στην Α'1, η κατάκτηση της Ευρωλίγκας με τον Ολυμπιακό το 2012, αλλά και η συμμετοχή μου στους Ολυμπιακούς αγώνες του 2008 στο Πεκίνο, καθώς αντιμετωπίσαμε την Εθνική Αμερικής και είχα αντιπάλους τους Κόμπι Μπράιαντ, Λεμπρόν Τζέιμς, Ντουέιν Γουέιντ, Καρμέλο Άντονι, Κρις Πολ και Τζέισον Κιντ. Ήταν κάτι το συναρπαστικό. Φέτος προστέθηκε και το buzzer beater με την ομάδα της Λήμνου. Ήταν κάτι που συνέβη για πρώτη φορά στην καριέρα μου.
6. Βρίσκεσαι σε μια μι αλλάξει. Αντίθετα μου δίνει την αφορμή και το ερέθισμα να σε ρωτήσω πως αισθάνεσαι μέσα σου; Και για να το προχωρήσω παρά πέρα. Πόσο ακόμη θα συνεχίσουμε να βλέπουμε τον Μιχάλη Πελεκάνο στα παρκέ;
