0-2 και 0 στα 2...

Ο κόσμος του Άρη έφυγε από το γήπεδο με μεγάλη σκασίλα και τρελαμένος.
Τίποτα το καινούριο ή το διαφορετικό σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά.
Η ομάδα έχασε με κατεβασμένα τα χέρια από την Καλλονή...
Από την Καλλονή επαναλαμβάνω, γιατί ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω.
Όχι ότι δεν ξέρουμε πως στο ποδόσφαιρο μπορεί να κερδίσει ο οποιοσδήποτε, εξάλλου για αυτό μας αρέσει και τόσο πολύ!
Το θέμα είναι πως οι παίχτες μας είναι αυτοί και τέλος.
Δεν μπορούμε ούτε να πάρουμε άλλους, ούτε να κάνουμε αλλαγές.
Ο προπονητής της ομάδας όμως, μπορεί να στρώσει την ομάδα.
Μπορεί;;;
Αυτό αναρωτιούνται οι περισσότεροι οπαδοί της ομάδας...
Για την ακρίβεια οι περισσότεροι θεωρούν πως δεν μπορεί ο Χατζηνικολάου να διορθώσει την κατάσταση.
Η αλήθεια είναι πως κι εγώ δεν τον πιστεύω τον Χατζηνικολάου.
Και το είχα πει και όταν τον έφερε ο Ηλιάδης, πως διαφωνώ με την επιλογή, αλλά θα την σεβαστώ.
Το θέμα είναι πως δικαιώνει ο ίδιος ο προπονητής όσους τον αμφισβήτησαν.
Αλλαγές σε πρόσωπα, σε σχέση με την προηγούμενη αγωνιστική, έγιναν.
Και η ομάδα κατέβηκε να παίξει πιο ορθολογικά.
Αλλά η ομάδα δεν έχει ούτε πλάνο, ούτε τακτική, ούτε σχέδιο.
Οπότε θα κάνω τον ανόητο και θα υπενθυμίσω, όχι στον Χατζηνικολάου, αλλά στον πρόεδρο της ΠΑΕ... τον Ηλιάδη, πως φέτος ο Άρης είναι ένα μεγάλο στοίχημα και αν ο ίδιος δεν έχει να χάσει κάτι, έχουμε όλοι εμείς.
Είμαστε στα πρόθυρα του να χάσουμε τα μυαλά μας...
Αν δεν τα έχουμε χάσει ήδη...
Στρώστε την ομάδα πριν να είναι πολύ αργά.

Και για να μην είμαι υπερβολικός, το ξέρω πως είμαστε στην δεύτερη μόλις αγωνιστική, αλλά επειδή είδα όλες τις ομάδες πλέον, κατάλαβα πως μέχρι τώρα είμαστε οι χειρότερη...
Και φέτος, δεν είναι το θέμα πως δεν θα αντέξω ξανά μια χρονιά σαν την περσινή, αλλά ότι φέτος, κανένας δεν θα δεχτεί καν μια τέτοια χρονιά... ειδικά αν σκεφτούμε πως φέτος κλείνουμε και τα 100...

Ηλιάδη, αν πιστεύεις στον Θεό, ευχήσου να σε φωτίσει να πάρεις σωστές αποφάσεις γιατί ο Χατζηνικολάου σήμερα είναι, αύριο δεν είναι, το ίδιο κι εσύ.
Ο Άρης μας όμως, θα είναι για πάντα εδώ και όλοι εμείς που πληρώνουμε είτε με χρήματα είτε με την ζωή μας για την αγάπη μας δεν θα αντέξουμε...
Και το σίγουρο είναι πως η ανοχή, είναι πλέον μια λέξη η οποία δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο του Αρειανού.

Θα κλείσω με μια ερώτηση στο πουθενά...
Όσοι δημοσιογράφοι βρέθηκαν στην αίθουσα τύπου την ώρα των δηλώσεων του προπονητή, ήπιαν το αμίλητο νερό, τον λυπήθηκαν ή απλά είναι ανίκανοι να κάνουν δύσκολες ερωτήσεις;;; 

                                                                            Γιάννης Zoel Τραϊανός

Η διαφορετικότητα είναι δικαίωμα

Πριν προσπαθήσω να βάλω σε μια σειρά τις σκέψεις μου, θα ήθελα πρώτιστα να ξεκαθαρίσω πώς το να πάρω την απόφαση και να γράψω το συγκεκριμένο άρθρο δεν ήταν καθόλου εύκολη υπόθεση και αυτό γιατί έπρεπε να υπολογίσω πολλές παραμέτρους, πριν τελικά κάνω αυτό το βήμα.

Όπως λοιπόν είναι εύκολο να αντιληφθεί κανείς από τον πρόλογο τον οποίο επέλεξα να κάνω, πρόκειται για ένα θέμα το οποίο είναι ιδιαίτερα λεπτό και για το λόγο λοιπόν αυτό απαιτεί και εξίσου λεπτούς χειρισμούς. Ιδιαίτερα δυσάρεστη και θλιβερή πραγματικότητα αποτελεί το γεγονός ότι τα άτομα με ειδικές ανάγκες στην κοινωνία την οποία ζούμε, είναι χωρίς καμία αμφιβολία παραμελημένα και αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να μας προβληματίσει όλους, μιας και όλοι οι άνθρωποι ανεξαιρέτως επιβάλεται να έχουν ίσα δικαιώματα και ίσες ευκαιρίες. Ένα από τα δικαιώματα τα οποία είναι πολύ σημαντικό να έχει ο κάθε άνθρωπος, συνεπώς και τα άτομα που αντιμετωπίζουν το εκάστοτε κινητικό πρόβλημα, είναι το δικαίωμα στην ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους. Ασφαλώς η διαφύλαξη του δικαιώματος αυτού μπορεί να εξασφαλιστεί με ποικίλους τρόπους, ένας τρόπος που μπορεί όμως να πάρει σάρκα και οστά είναι με την ασφαλή μεταφορά τους στο γήπεδο, έτσι ώστε να έχουν τη δυνατότητα να ψυχαγωγηθούν παρακολουθώντας μια αθλητική αναμέτρηση με την πραγματική και ουσιαστική έννοια του όρου, την αγωγή της ψυχής.

Στο σημείο αυτό όμως νομίζω πώς ήρθε η ώρα να κάνω μια μικρή αναφορά στον εαυτό μου. Από μικρή ακόμη ηλικία μου άρεσε να παρακολουθώ αθλητισμό, με την πάροδο του χρόνου άρχισα να ενδιαφέρομαι στην αρχή και μετέπειτα να ασχολούμαι με το οπαδικό κίνημα. Σήμερα έχοντας περάσει μερικά χρόνια και καθώς έχω κατασταλάξει στο ποιες είναι οι οπαδικές μου προτιμήσεις, θα ήθελα να κάνω μια πρόταση η οποία κατά την ταπεινή μου άποψη εαν προσεχθεί και δουλευτεί σωστά έχει να προσφέρει πολλά πράγματα στο αθλητικό γίγνεσθαι και κυρίως σε άτομα τα οποία ελέω κάποιου προσωπικού τους προβλήματος τα έχουν στερηθεί.

Είμαι οπαδός του ΆΡΗ και πιστεύω πως καλό θα ήταν να δημιουργηθεί ένα ειδικά διαμορφωμένο όχημα, το οποίο υπό την αιγίδα του SUPER 3 θα μεταφέρει με ασφαλή τρόπο άτομα με τέτοιου είδους προβλήματα σε αναμετρήσεις της αγαπημένης τους ομάδος. Γνωρίζω εκ των προτέρων ότι κάτι τέτοιο θα ηχήσει υπερβολικά πρωτοπόρο στα αυτιά όλων, από κει και πέρα όμως πιστεύω πως το δικαίωμα ενασχόλησης με τον οπαδισμό το έχει ο κάθε άνθρωπος ανεξαρτήτως ηλικίας κοινωνικής και προσωπικής κατάστασης.

Αν κάποιος ήθελε να εκφέρει αντίλογο στα όσα αναφέρονται παραπάνω, θα μπορούσε εύκολα να το κάνει λέγοντας ότι το κράτος στο οποίο είτε το θέλουμε είτε όχι έχουμε τη δυστυχία να ζούμε, δεν έχει τα φόντα και τις προδιαγραφές έτσι ώστε να μπορέσει να αποδεχθεί εύκολα μια τέτοια κίνηση, όμως αν καθίσετε να αναλογιστείτε το πώς λειτουργούν οι πολιτισμικά προηγμένες χώρες, θα δείτε ότι η συγκεκριμένη ιδέα κάθε άλλο παρά άστοχη θα μπορούσε να χαρακτηριστεί. Επιπλέον θεωρώ πώς εάν εντέλει η ενέργεια αυτή τελεσφορήσει θα δώσει το δικαίωμα σε αυτούς τους ανθρώπους με τα τόσα πολλά όνειρα, να ανεξαρτητοποιηθούν και να μπορέσουν με τον τρόπο αυτό να κάνουν τα πράγματα που επιθυμούν όντας ελεύθεροι χωρίς να δεχθούν την κριτική του οποιουδήποτε. Από εκεί και πέρα είναι ευρέως γνωστό πλέον πώς οι αρμόδιοι που κρατούν στα χέρια τους τις τύχες του Ελληνικού κράτους, αλλα και εν γένει του αθλητισμού στη χώρα όχι μόνο δεν έχουν μεριμνήσει να σταθούν αρωγοί σε τέτοιου είδους προσπάθειες, αλλά και κάνουν ότι μπορούν για να τις υποβαθμίσουν να τις υποτιμήσουν και να τις απαξιώσουν. Για το λόγο αυτό πιστεύω πώς εάν υπάρχει σύμπνοια, όρεξη για δημιουργία μα πάνω απ’ όλα καλή θέληση, μπορούμε να πετύχουμε τα πάντα δείχνοντας πώς η ιδιαιτερότητα ατόμων με κινητικά προβλήματα δεν μπορεί να σταθεί ικανή για να τους αποξενώσει από τέτοιου είδους δραστηριότητες.

Μια ακόμη παράμετρος που στοιχηματίζω πώς όλοι θα υπολογίσετε ειδικά στους χαλεπούς σε οικονομικό επίπεδο καιρούς τους οποίους διάγουμε, είναι αυτή του κόστους που θα έχει μια τέτοια κίνηση. Γνωρίζω πώς σε καμία περίπτωση δεν υπάρχει περιθώριο για ένα τέτοιο οικονομικό άνοιγμα, νομίζω όμως πώς με συλλογική προσπάθεια όλοι αυτοί οι παράγοντες που αναμφίβολα αποτελούν τροχοπέδη για την υλοποίηση ενός τέτοιου εγχειρήματος, που όπως προανέφερα θα αποφέρει πολλαπλά οφέλη σε πάρα πολλούς τομείς, μπορούν να ξεπεραστούν.

Πολλοί από αυτούς που θα διαβάσουν αυτό το άρθρο πιθανόν να βιαστούν να με χαρακτηρίσουν ρομαντικό και ίσως να μην έχουν άδικο, ωστόσο πίστευα και εξακολουθώ να πιστεύω ακράδαντα μέχρι και σήμερα που γράφω αυτές τις γραμμές, πώς αν μια κοινωνία θέλει να αυτοαποκαλείται, μα κυρίως να την αποκαλούν οι υπόλοιποι οργανωμένη, οφείλει να συνυπολογίζει όλους τους πολίτες με ισότητα και ισονομία

Κλείνοντας θα ήθελα να κάνω μια έκκληση σε όλους όσους θα διαβάσουν το άρθρο αυτό, ζητώντας τους να δίνουν σημασία και να μην απορρίπτουν ελαφρά τη καρδία τέτοιες κινήσεις που αποσκοπούν όσο περίεργο και αν σας φαίνεται αυτό, στην εξέλιξη κατά κύριο λόγο του σάπιου [όπως τον κατάντησαν] πολιτισμού μας και μετέπειτα στη μακροημέρευση του αθλητισμού στη χώρα. Εγώ θα είμαι ειλικρινά ευτυχής εάν το κείμενο αυτό αγγίξει έστω και μερικούς απ’ όσους θα το διαβάσουν. Και να ξέρετε πάντοτε πώς οι ιδιαιτερότητες μερικών ανθρώπων δεν μπορούν να τους απαγορεύσουν να ονειρεύονται και να έχουν φιλοδοξίες για ένα καλύτερο μέλλον, αντιθέτως τους οδηγεί καθημερινά στο συμπέρασμα πώς η διαφορετικότητα είναι δικαίωμα.

Το κείμενο που διαβάσατε παραπάνω το έχω γράψει εγώ πριν την δημιουργία του συγκεκριμένου Blog. Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλα τα site που τότε το αναδημοσίευσαν δίνοντας μου την ευκαιρία να εκθέσω τις απόψεις μου.

Δημήτρης Σαχινίδης».

Στην μνημη του Στέλιου της καρδιάς μου

Μέσα στον κύκλο της ζωής υπάρχουν φορές που άλλα έχεις προσχεδιάσει να πεις και να κάνεις,όμως οι περιστάσεις και οι συνθήκες δεν υπακούν στην δική σου βούληση και επιθυμία.

 

Σήμερα ενώ κανονικά θα έπρεπε να ασχολούμαστε με τα όσα έλαβαν χώρα στο χθεσινό πρώτο παιχνίδι της ομάδος στην Ριζούπολη είμαστε ναγκασμένοι, τουλαχιστόν εγώ έτσι αισθάνομαι να τα αφήσουμε όλα για μια μέρα πίσω και να αποχαιρετήσουμε όπως του πρέπει έναν άνθρωπο ο οποίος ασχολήθηκε με το οπαδικό κίνημα όταν αυτό ακόμη ήτανε νεκρό στην πόλη μας. Ένας άνθρωπος χαρούμενος, χαμογελαστός μα πάνω από όλα γεμάτος ΆΡΗ δεν βρίσκεται πλέον ανάμεσα μας. Ο λόγος για τον Στέλιο Γελαστό, έναν άνθρωπο που προσωπικά θαύμαζα από πολύ μικρός για το ήθος και την Αρειανοσύνη του.

 

Η μοίρα για ακόμη μια φορά έπαιξε το δικό της άσχημο παιχνίδι πρώτιστα στον ίδιο και μετέπειτα σε όλο τον κόσμο του ΆΡΗ ο οποίος χωρίς ίχνος υπερβολής έχει γαλουχηθεί από ανθρώπους σαν τον Στέλιο. Όταν τον πρωτοάκουσα στο ραδιόφωνο σε ηλικία 5 ετών δεν σκάμπαζα και πολλά για τον ΆΡΗ δεν ήξερα καλά καλά ούτε την ίδια τη ζωή ακόμη, το μόνο που θυμάμαι είναι ότι και τότε όπως και σήμερα οι εποχές ήταν δύσκολες και αυτό που μου κέντρισε το ενδιαφέρον επάνω του ήταν το θάρρος της γνώμης που είχε, κάτι που είναι αποδεδειγμένο ιστορικά πώς διαθέτουν μόνο οι ελέυθεροι και ανεξάρτητοι άνθρωποι.

 

Πρόσφατα είχα την τιμή να τον γνωρίσω και για αυτό αισθάνομαι ευλογημένος, διότι όταν είσαι πιτσιρικάς και ένας άνθρωπος που έδωσε τη ζωή του για αυτό που αγαπάς σου ανοίγει την κερκόπορτα της ψυχής του μόνο περήφανος μπορείς να αισθάνεσαι. Σε κάποιο από τα τραγούδια του ο Στράτος ισχυρίζεται πώς ξεφτίσανε οι άνθρωποι, αυτό που πιστεύω ακράδαντα εγώ είναι ότι όσο υπάρχουν άνθρωποι σαν τον Στέλιο αυτός ο ισχυρισμός θα είναι απλά ένας τεράστιος ΜΥΘΟΣ!!!!

 

Όλοι θα θυμάστε πώς πριν από λίγες εβδομάδες είχε ανακοινωθεί επίσημα από την πλευρά μου ότι ο Γελαστός θα αρθρογραφει στον YellowTripΑΡΗ,κάτι τέτοιο παρ'όλο που το θέλαμε πολύ και οι δυό μας δεν πρόλαβε να γίνει,  ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι εγώ θα ξεχάσω τον Γελαστό. Για τον λόγο αυτό είμαι ιερά υποχρεωμένος απέναντι στην συνείδηση μου και στο ήθος που διέπει τον χαρακτήρα μου να αφιερώσω το συγκεκριμένο κείμενο στην μνήμη ενός ανθρώπου που ήξερα τόσο λίγό, ωστόσο με σημάδεψε πάρα πολύ.

 

ΥΓ. ΣΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΣΤΕΛΙΟΥ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΟΥ.

Με το αριστερό...

Η πρώτη αγωνιστική ολοκληρώθηκε και το πρώτο δείγμα της ομάδας μας, μόνο θετικό δεν μπορεί να χαρακτηριστεί μετά την ήττα με 2-1 από τον νεοφώτιστο Απόλλωνα.

Ο αγώνας ξεκίνησε με τον Άρη να μένει νωρίς πίσω στο σκορ (13'), μετά από αδράνεια της άμυνας. Δεν κατάφερε ποτέ να κυριαρχήσει στον αγωνιστικό χώρο παρόλο που είχε την κατοχή της μπάλας στο μεγαλύτερο μέρος της αναμέτρησης, δεν δημιούργησε ευκαιρίες για γκολ και δεν ήταν σοβαρός στην άμυνα. Δέχτηκε και δεύτερο τέρμα (63') και κατάφερε μόνο να μειώσει (67').

Πάμε να δούμε όμως τα ουσιαστικά προβλήματα, καθώς και τι τα προκάλεσε.

Καταρχάς το κυριότερο πρόβλημα υπήρχε στην μεσαία γραμμή. Οι δύο κεντρικοί χαφ δεν πρέσαραν, με τον Τριανταφυλλάκο να αποτελεί τον αρνητικό πρωταγωνιστή στο κέντρο, αφού ούτε μάρκαρε σωστά, ούτε δημιουργικά βοήθησε, αλλά παρέμεινε νωχελικός και άνευρος όπως τον είχαμε συνηθίσει. Ο Παπαδόπουλος στην ουσία πάλευε μόνος του να συνδέσει την άμυνα με την επίθεση και φυσικά ήταν βαρύ το φορτίο για να αντεπεξέλθει μόνος του. Ο Τάτος έδειξε πως όταν θέλει μπορεί να δημιουργήσει και να δώσει το κάτι παραπάνω στον δημιουργικό τομέα, αλλά εκτός του ότι δεν κατάφερε να έχει σταθερότητα στην απόδοσή του, δεν βοήθησε σχεδόν καθόλου στο ανασταλτικό κομμάτι. 

Για μένα το κέντρο ήταν και το κύριο πρόβλημα του Άρη σήμερα και ευθύνεται για το ότι οι γραμμές ήταν πολύ μακριά μεταξύ τους και το ότι οι επιθέσεις των αντιπάλων έβγαιναν ιδιαιτέρως εύκολα.

Από κει και πέρα, η αμυντική γραμμή παρουσίασε μεγάλα κενά και μάλιστα στο κέντρο της, κάνοντάς όποιον έχει αμφιβολίες για τα άκρα της, να αρχίσει να ανησυχεί περεταίρω.
Πουλίδο και Κύργιας έκαναν αμφότεροι αβίαστα λάθη κι αν μπορούμε να δώσουμε ένα ελαφρυντικό στον νεαρό αμυντικό, η εμπειρία του Ισπανού δεν του δίνει κανένα.
Οι δύο ακραίοι, Ηρακλής και Τσουμάνης προσπάθησαν, χωρίς όμως να εντυπωσιάσουν αλλά δεν έκαναν και μοιραία λάθη.

Στην επίθεση, ο Ουντόζι έκανε του κεφαλιού του, λες κι έπαιζε για την πάρτη του κι ο Ίμπε έμοιαζε να έχει γυρίσει δύο ώρες πριν το παιχνίδι από την παραλία, όντας φανερά ανέτοιμος...
Ο Μανιάς πάλεψε, αλλά δεν τροφοδοτήθηκε. Δεν είχε κανένα στήριγμα και δεν μπορώ να τον κρίνω αυστηρά. 

Μοναδικός διακριθέντας του αγώνα ο Διούδης, που έκανε εντυπωσιακές επεμβάσεις. Κι αν κάποιος αναρωτηθεί πως γίνεται να δέχεσαι δύο τέρματα και να είσαι ο καλύτερος του αγώνα, δεν έχει παρά να παρακολουθήσει τις φοβέρες επεμβάσεις του. Ο "μικρός" δεν ευθύνεται σε κανένα από τα δύο γκολ που δέχτηκε.

Όσον αφορά τις αλλαγές, ο Αγγελούδης είχε διάθεση και προσπάθησε πολύ, κάνοντας μια ευκαιρία γκολ! Έκανε κι αυτός τα λαθάκια του, αλλά αν σκεφτούμε πως είναι ο μοναδικός που σκόραρε (αυτή είναι η δουλειά του άλλωστε), σίγουρα του συγχωρούνται κάποια από αυτά.
Ο Σουνάς δεν φάνηκε σχεδόν καθόλου και δεν κατάλαβα σε ποια θέση έπαιξε ακριβώς.
Όσον αφορά τον Σταυρόπουλο, το παιδί έχει ταχύτητα και ταλέντο, αλλά δεν βοήθησε ουσιαστικά. Χρειάζεται κι αυτός ένα φρένο και να κοντρολαριστεί λίγο (όπως λέγαμε και για τον Γιαννιώτα στο ξεκίνημά του).

Το θέμα είναι πως η ομάδα έδειχνε ασύνδετη και κομπλαρισμένη.

Ο προπονητής Χατζηνικολάου, δεν κατάλαβα γιατί εμπιστεύτηκε φανέλα βασικού στον ανέτοιμο Ίμπε και δεν κατάλαβα με ποια λογική κατέβασε την ομάδα χωρίς καθαρό ανασταλτικό μέσο.
Είναι πρώτη αγωνιστική και δεν θα αρχίσω το κράξιμο από τόσο νωρίς. 

Αν και κάποια από τα σημερινά λάθη τα είχα προβλέψει κι επισημάνει στις εκπομπές μου, ειδικά όσον αφορά κάποιες επιλογές στην εντεκάδα, δεν θα μείνω στο τι είπα εγώ, αλλά στο τι θα διορθωθεί από τώρα και στο εξής.

Ας ελπίσουμε η ομάδα να στρώσει κι ο προπονητής να καταλάβει πως η κάθε λεπτομέρεια μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο, μιας και δεν κοουτσάρει ομάδα δεύτερης κατηγορίας. Γρήγορα η πίεση θα γίνει ασφυκτική και η ανάγκη για αποτελέσματα επιβεβλημένη. Για να μην φτάσουμε πριν την παρέλαση να έχουμε θέμα προπονητολογίας στον Άρη και για να λείψουν οι μουρμούρες, καλό είναι να αντιληφθεί πως η φιλία του με τον πρόεδρο της ομάδας, δεν τον καθιστά μόνιμο και φυσικά δεν είναι υπεράνω κριτικής.

Νωρίς είναι ακόμα, αλλά καλό είναι να αντιληφθούν όλοι, πως στο πρωτάθλημα αυτό μπορεί κι ο παραμικρός βαθμός να παίξει τον ρόλο του. 

Καλή συνέχεια να έχουμε...

                                                                            Γιάννης Zoel Τραϊανός

Προετοιμασία τέλος!!!

Η προετοιμασία επισήμως τελείωσε και πλέον το μόνο που απέμεινε είναι να δούμε σε μια εβδομάδα από τώρα, τι κατάφερε να φτιάξει ο Χατζηνικολάου με όσα του έδωσαν οι Ηλιάδης και Μούτας.

Τα συμπεράσματα που μπορεί να βγάλαμε εμείς δεν παίζουν κανέναν απολύτως ρόλο, μιας και άλλο τα φιλικά κι άλλο τα επίσημα. Μπορεί παίχτες που μας εντυπωσίασαν να μην καταφέρουν να ακουμπήσουν τις καλοκαιρινές τους αποδόσεις και από την άλλη να δούμε παίχτες που δεν μας γέμιζαν το μάτι, να δίνουν λύσεις από το πουθενά.
Η ομάδα αριθμητικά είναι υπερπλήρης σε όλες τις θέσεις.
Ποιοτικά βέβαια δεν μπορώ να πω ότι με εντυπωσιάζει το σύνολο, αλλά για τα δεδομένα του πρωταθλήματος και του Άρη είναι μια χαρά.
Θα μου πείτε, για τα δεδομένα του Άρη ένα τέτοιο ρόστερ είναι ικανοποιητικό;
Όχι. Το όνομα και η ιστορία της ομάδας αξίζουν πολλά περισσότερα. Στο χέρι των παιχτών όμως είναι να αποδείξουν, πως μπορούν να αποτελέσουν τα μελλοντικά πρότυπα του κάθε πιτσιρικά και να μας αναγκάσουν να μην τους θεωρούμε παιδάκια που παίζουν συγκυριακά στον Άρη, άλλα παίχτες που κέρδισαν με την αξία τους μια φανέλα με το σήμα του Θεού!

Ο προπονητής είναι προσωπικός φίλος του προέδρου και προβλέπω πως θα στηριχτεί ακόμα κι αν τα αποτελέσματα δεν είναι τα αναμενόμενα. Είναι όμως στο χέρι του να αποδείξει (κι αυτός) πως όσα αρνητικά έχουν ακουστεί για αυτόν, ήταν απλά μια κακή παρένθεση στην καριέρα του.

Δεν θέλω να κάνω κριτική στην τακτική ή το σύστημα της ομάδας και θα προσπαθήσω να μην εξαντλήσω την αυστηρότητα μου, στο ξεκίνημα της χρονιάς. Εξάλλου όσες ενστάσεις είχαμε, τις σημειώσαμε κατά την διάρκεια της προετοιμασίας.

Ο Άρης φέτος περιμένω να έχει μια άνετη σωτηρία, την οποία θα ήθελα να την εξασφαλίσει στον πρώτο γύρο και να καταφέρει να εξυγιανθεί οικονομικά, έτσι ώστε με την πάροδο του χρόνου να έχουμε την ευκαιρία να αποδείξουμε, πρώτα σε εμάς και μετά σε όλους τους άλλους, πως μάθαμε από τα λάθη μας, τιμωρηθήκαμε και πλέον θα είμαστε πιο σοφοί και σοβαροί στις αποφάσεις μας, χωρίς προσωπολατρείες και συναισθηματισμούς, οι οποίοι μας έφτασαν στο σημείο να εμπιστευτούμε όλους αυτούς που διέλυσαν (κυριολεκτικά) τον Άρη.

                                                                          Γιάννης "Zoel" Τραϊανός

Από σήμερα τίποτα δεν θα είναι το ίδιο

Μετά από μια τεράστια προσπάθεια ενά μισι χρόνου ο ΆΡΗΣ Θεσσαλονίκης, ο ΆΡΗΣ της Ελλάδας ολόκληρης είναι έτοιμος να αλλάξει οριστικά σελίδα αφήνοντας πίσω του μια μεταβατική περίοδο η οποία προκάλεσε στις τάξεις του κόσμου της ομάδος πολλές ψυχολογικές μεταπτώσεις. Με την είσοδο της Π.Α.Ε. στο άρθρο 99 του πτωχευτικού κώδικα εξασφαλίστηκε αυτομάτως θα έλεγε κανείς και η βιωσιμότητα της ομάδος που μέχρι πριν λίγο καιρό έμοιαζε ζοφερή και αβέβαιη.

Η απονομή των ευσήμων μετά από μια τέτοιου είδους θετική εξέλιξη είναι το πιο εύκολο πράγμα, καθώς η χαρά και η αισιοδοξία για ένα καλύτερο αύριο κυριαρχούν μέσα στις ψυχές όλων των φίλων της ομάδος, ωστόσο από σήμερα πρέπει να γίνει σαφές σε όλους πώς η ευθύνη του κόσμου απέναντι στην ομάδα και την ιστορία της είναι ακόμη μεγαλύτερη, μιας και οι συμπεριφορές αφέλειας προηγουμένων ετών δεν πρέπει να κάνουν ποτέ ξανά την εμάνιση τους. Τα πάντα στην ζωή κινούνται μέσα στη σφαίρα της νοοτροπίας και για αυτό το λόγο από εδώ και στο εξής πρέπει να άγουμε και να φέρουμε με το σκεπτικό της μακροημέρευσης της ομάδος μη επιτρέποντας τον εξανδραποδισμό της σε ανθρώπους που πιθανόν να προκύψουν στο μέλλον.

Με την παραπάνω αναφορά θέλω να τονίσω πώς το βασικό για την ομάδα σε καμία περίπτωση δεν είναι η υπσαγωγή της σε ένα άρθρο σωτηρίας,αλλά το τι θα γίνει εντός της ομάδος μετά την ένταξη της σε αυτό. Προσωπικά θ΄λω να πιστεύω, να εύχομαι και να ελπίζω πώς από σήμερα τίποτα δεν θα είναι ποτέ ξανά το ίδιο για το ποδοσφαιρικό τμήμα της ομάδας, όμως κάποια στιγμή πρέπει να περ'ασουμε από το στάδιο των ευχολογίων σε αυτό των πράξεων. Η ομάδα τη δεδομένη στιγμή είναι ίσως και κάτι παραπάνω από εμφανές ότι έχει άμεση ανάγκη από εισροή εσόδων και για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο πρέπει από σήμερα να δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες και προδιαγραφές που θα βοηθήσουν στην έλευση ενός επενδυτή ο οποίος με τον ερχομό του όχι μόνο θα αλλάξει το ρου της ιστορίας του συλλόγου προς το καλύτεροο,αλλά θα μπορέσει θεωρώ να ανταποκριθεί και στις απαιτήσεις ενός κόσμου πιστού ο οποίος επιθυμεί όσο τίποτα να δει την ομάδα που αγαπά πρώτιστα να βγαίνει από το βούρκο με τα λασπόνερα και μετέπειτα να πρωταγωνιστεί στα υψηλά στρώματα της βαθμολογίας.

Από εκεί και πέρα όπως και να έχουν τα πράγματα η ψυχολογική ανάταση που έχει επέλθει μετά από αυτήν την εξέλιξη που λύνει τα περισσότερα προβλήματα έχω την αίσθηση ότι και στον τομέα του αγωνιστικού θα δώσει αν μη τι άλλο και έναν άλλον αέρα ο οποίος θα βοηθήσει τους ποδοσφαιριστές και το τεχνικό επιτελείο να επικεντρωθούν απερίσπαστοι στο έργο τους, ένα έργο το οποίο δεν θα είναι εύκολο αλλά θεωρώ πώς με την απαιτούμενη προσοχή η ομάδα θα είναι πολύ καλύτερη από πέρυσι.

ΥΓ. ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΟΛΑ ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΖΟΥΝ...