Δύο μήνες με "διαφορετική" διοίκηση

Σχεδόν δύο μήνες έχουν περάσει με νέα διοίκηση στην ποδοσφαιρική ομάδα του Άρη και τα πρώτα συμπεράσματα έχουν βγει.

Φυσικά κρατάω μικρό καλάθι και περιμένω να δω στην πορεία πως θα συμπεριφερθούν, ειδικά όταν έρθουν τα δύσκολα.
Όχι ότι μέχρι σήμερα δεν αντιμετώπισαν προβλήματα, αλλά από όσα ξέρουμε, του έκατσαν καλά οι δουλειές του Ηλιάδη.
Θα μπορούσε να πει κάποιος φυσικά, πως έλυσε εν τη γεννήσει τους τα όποια προβλήματα, γι' αυτό και δεν βγήκαν προς τα έξω.
Όλα δεκτά από μένα.
Ας δούμε όμως τα τρία βασικά θέματα που έχει ήδη αντιμετωπίσει η διοίκηση.

1. Αγωνιστικό.

Η ενίσχυση μέχρι σήμερα είναι σοβαρή. Όχι για ομάδα που έχει στόχο την Ευρώπη, αλλά για ομάδα που κυνηγήσει την γρήγορη παραμονή κι ό, τι καλύτερο έρθει από κει και πέρα. Η άμυνα είναι ένα θέμα που με προβληματίζει και θεωρώ πως εκεί πρέπει να ενισχυθούμε με παίχτη άνω των 24, αλλά ο Ηλιάδης κι ο Χατζηνικολάου είναι αυτοί που θα αποφασίσουν και θα κριθούν. Ο προπονητής έτσι κι αλλιώς, έχει πολύ καλές σχέσεις με τον πρόεδρο και μάλλον θα στηριχτεί ακόμα και όταν έρθουν οι γκέλες!

2. Διοικητικό.

Στα διοικητικά φυσικά, εμπεριέχονται οι δικαστικές διαμάχες, οι συμφωνίες με πιστωτές και οι σημαντικές αποφάσεις που κρίνουν κατ' εμέ, τους ανθρώπους με ηγετική φυσιογνωμία.
Μέχρι τώρα, ξέρουμε σίγουρα πως ο πρόεδρος με όποιον έχει μιλήσει, έχει συμφωνήσει. Μπορεί να μην έχουν "πέσει" υπογραφές με όλους (κάτι που πρέπει να γίνει), αλλά η μέχρι τώρα συμπεριφορά του Ηλιάδη, δείχνει ότι κατευθύνεται προς τον σωστό δρόμο! Φυσικά ένα από τα πιο σημαντικά θέματα που πρέπει να διευθετήσει, είναι η υπαγωγή του Άρη στο άρθρο 99. Κάτι που θα δώσει ανάσα στην ομάδα εφόσον το πετύχει, αλλά μετά θα χρειαστούν χρήματα! Πολλά χρήματα!!! Τα οποία δεν υπάρχουν τώρα και δεν θα υπάρχουν ούτε του χρόνου, εκτός αν... μέσω της Α.Μ.Κ. υπάρξει κάποια έκπληξη... και κάτι μου λέει πως ακόμα κι αν δεν βρεθούν τα βουνά που περιμένουμε, κάποιοι στην πρωτεύουσα δεν θα αφήσουν τον Ρώσο να αλωνίζει στην βόρεια Ελλάδα. Προσοχή, δεν μιλάω για φυτευτό!!!

3. Επικοινωνιακό.

Αν εξαιρέσει κανείς το φάουλ του Μούτα (και κόκκινη σήκωνε) μια χαρά τα πάει μέχρι τώρα η νέα διοίκηση και σε αυτόν τον τομέα, μιας και δεν αφήνει αναπάντητα θέματα στον αέρα, δεν φαμφαρολογούν σε καθημερινές συνεντεύξεις, αλλά ούτε είναι αόρατοι... Γενικά νομίζω πως είναι σε αυτόν τον τομέα πολύ σοβαροί και θα περιμένω να τους κρίνω αυστηρότερα, σε πιο δύσκολες καταστάσεις.

Εν κατακλείδι, το μέχρι τώρα πρόσημο για την νέα διοίκηση είναι θετικό.
Στο χέρι τους είναι να συνεχίσει να είναι θετικό, όπως στο χέρι τους θα είναι και να αποφύγουν τυχόν τρικλοποδιές από ανθρώπους που θέλουν να διοικήσουν με τα ψέματα ή από τυχάρπαστους καιροσκόπους...
Αυτό που πρέπει να προσέξει ο Ηλιάδης κι η παρέα του πιο πολύ από όλα, είναι το τρύπημα εκ των έσω...
Γιατί τους εξωτερικούς εχθρούς τους ξέρουμε. Αυτούς που παριστάνουν τους φίλους πρέπει να προσέχουμε...
Δεν υπονοώ κάποιους, απλά κρούω τον κώδωνα του κινδύνου για να μην βρεθούμε προ εκπλήξεων!!!

                                                                           Γιάννης Zoel Τραϊανός

Eνότητα, Συσπείρωση, Αγώνας

Να που σε λίγο αρχίζει το πρωτάθλημα και η ομάδα καλείται να "περπατήσει" έναν Γολγοθά. Την περασμένη αγωνιστική περίοδο γλύτωσε ο Άρης στο παρά πέντε την καταστροφή. Η περσινή χρονιά όμως, ανήκει στο παρελθόν και κανείς μας δεν θέλει να την θυμάται. Το ζητούμενο είναι ένα, τι θα γίνει φέτος. Καινούργια διοίκηση σχεδόν καινούργια ομάδα, αλλά να που από όσα βλέπω και ακούω, τον κόσμο των κίτρινων τον διακατέχει μια αισιοδοξία, ότι κάτι έχει αλλάξει προς το καλύτερο και το νερό θα κυλήσει στο αυλάκι. Ο πικραμένος, ειδικά τα τελευταία χρόνια κόσμος, θέλει τον ιστορικό Άρη του, να είναι πρωταγωνιστής και όχι κομπάρσος. Εξάλλου αυτό επιτάσσει η 100χρονη μεγάλη του ιστορία. Έτσι είναι και πρέπει. Αλλά το "αμαρτωλό" πρόσφατο παρελθόν , έχει αφήσει πολλές ανοιχτές πληγές που πρέπει να κλείσουν το συντομότερο. Βλέπουμε ότι η νέα Διοίκηση του Δημήτρη Ηλιάδη κάνει κινήσεις προς αυτή την κατεύθυνση και όχι μόνο. Ο κόσμος πρέπει συσπειρωμένος και ενωμένος όσο ποτέ άλλοτε, να στηρίξει αυτήν την προσπάθεια, που γίνεται για το καλό του συλλόγου. Να αφήσει πίσω του, όλα όσα έγιναν τα περασμένα χρόνια και με όλη την δύναμη του, που είναι τεράστια, να είναι δίπλα στην ομάδα που χτίζεται τώρα και κάτι μου λέει ότι φέτος θα δούμε κάτι το διαφορετικό, ως προς το καλύτερο. Δεν θέλω σήμερα να επεκταθώ σε άλλα θέματα, έχουμε μέρες μπροστά μας, θέλω να επισημάνω ότι γίνεται μια νέα προσπάθεια που ο κόσμος πρέπει να την αγκαλιάσει. Η μεγάλη πίκρα και στεναχώρια που υπάρχει από το πρόσφατο "αμαρτωλό" παρελθόν, ναι μεν είναι δίκαιη, αλλά ο Άρης υπάρχει και θα υπάρχει, γι' αυτό όλοι μας πρέπει να είμαστε δίπλα σε αυτήν την προσπάθεια. Τα γράφω όλα αυτά, γιατί βλέπω ότι κάτι καλό γίνεται, χωρίς φανφάρες και τυμπανοκρουσίες, όπως γινόταν τα περασμένα χρόνια και το αποτέλεσμα το είδαμε ποιο ήταν. Αλλά όταν δω κάτι το μεμπτό "πρώτος το λίθο βαλέτω". Τώρα όμως η ομάδα χρειάζεται τον κόσμο της και ο κόσμος έναν υγιή ΆΡΗ.

 

Του Στέλιου Γελαστού:

Ας προβληματιστούμε όλοι...

Καλησπέρα σε όλους σας. Η αλήθεια είναι πώς έχω να γράψω αρκετό καιρό εξαιτίας κάποιων προσωπικών μου υποχρεώσεων, αλλά και εξαιτίας μιας πολύ ευχάριστης είδησης η οποία εάν τελικά έχει την εξέλιξη την οποία ελπίζω και εύχομαι πώς θα έχει θα σας ικανοποιήσει όλους.
Από εκεί και πέρα ο λόγος για τον οποίο επέλεξα να γράψω σήμερα δεν έχει καμία σχέση με τα αγωνιστικά ζητήματα της ομάδος, ούτε φυσικά με τα τμήματα αυτής. Για να βάλω όμως σε μια σειρά την σκέψη μου οφείλω να ξεκαθαρίσω πώς μόνο ευχάριστη δεν μπορεί να χαρακτηριστεί η αφορμή η οποία θα τολμούσα να πω πώς με εξανάγκασε να γράψω κάποια πράγματα τα οποία ταλανίζουν το μυαλό μου.

Σήμερα το πρωί έτυχε να διαβάσω και εγώ,όπως άλλωστε και πολλοί από εσάς κάποια δημοσιεύματα που κάνουν λόγο για πιθανή συνάντηση οπαδών της ομάδας μας με οπαδούς άλλης ομάδας της πόλης η οποία τυγχάνει να δίνει το δικό της φιλικό παιχνίδι σε σχετικά κοντινή απόσταση με το γήπεδο Κλ. Βικελίδης εκεί που η ομάδα μας θα αντιμετωπίσει την Ρόμα σε παιχνίδι προετοιμασίας.Εγώ προσωπικά δεν θέλω να πιστέψω σε καμία περίπτωση ότι το εν λόγω άρθρο ήθελε να ρίξει λάδι στην φωτιά, διότι εάν πραγματικά ισχύει κάτι τέτοιο τίθεται αυτομάτως σε κίνδυνο και η αθλητική παιδεία του τόπου. Θα πρέπει λοιπόν οι δημοσιογράφοι εάν πραγματικά επιδιώκουν και θέλουν το καλό του αθλήματος και εντέλει όλου του αθλητισμού να το κάνουν με πιο αγνούς τρόπους, με τρόπους οι οποίοι δεν θα διχάζουν το ανθρώπινο αίσθημα και θα επιτρέπουν σε μια οικογένεια να έρθει στο γήπεδο έχοντας μαζί και το ανήλικο μέλος της το οποίο ακούγοντας σχόλια τέτοιου τύπου μπορεί να αναλογιστεί πράγματα που δεν αρμόζουν στην ηλικία του, πάντως σίγουρα δεν μπορεί να αγαπήσει το άθλημα και να στραφεί κοντά σε αυτό.

Δεν είμαι σε καμία περίπτωση σε θέση να δώσω καμία απολύτως συμβουλή και άλλωστε δεν είναι αρμοδιότητα μου να το κάνω το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι ο αθλητισμός ήδη νοσεί από πάρα πολλές ασθένειες,ας μην τον επιβαρύνουμε με σκέψεις και με γραφόμενα που μόνο κακό μπορούν να του προκαλέσουν. 

Εδώ το καλό διαρκείας λέμε!!!

Έφτασαν οι μέρες προώθησης των εισιτηρίων διαρκείας και ο καθένας χρησιμοποιεί τον δικό του τρόπο για να τα διαφημίσει ή μερικές φορές, να διαφημιστεί...

Κάθε φορά που παίζει ο Άρης στο Χαριλάου ή στο Αλεξάνδρειο, χιλιάδες συνοπαδοί μας μαζεύονται και στηρίζουν την ομάδα. Άλλες φορές λιγότεροι, άλλες περισσότεροι, μα η ουσία είναι πως δεν αφήνουν ποτέ μόνο τον Θεό! Βέβαια αυτό το ξέρουν όλοι. Κι όταν λέω όλοι, δεν εννοώ όλοι οι Αρειανοί, το έχουν καταλάβει όλοι οι Έλληνες. Γιατί άντε να πείσεις τον Αρειανό, να μην τραβηχτεί οπουδήποτε. Αδύνατον.

Αν το καλοσκεφτούμε όμως, τι είναι το εισιτήριο διαρκείας;

Καταρχάς είναι μια έκπτωση στα εισιτήρια της χρονιάς. Τουλάχιστον 17 εντός έδρας παιχνίδια (στο ποδόσφαιρο) τα οποία αν τα διαιρέσετε με το ποσό που θα δώσετε, δεν είναι παρά μια απόδειξη πως το γήπεδο θα σας βγει φτηνό.
Δεύτερον, σας γλυτώνει από την ταλαιπωρία της ουράς στα εκδοτήρια. Και μην την υποτιμάτε, γιατί αν το καλοσκεφτείτε, οι ουρές αναμονής στα πιο πολλά μέρη της ζωής μας είναι ιδιαίτερα εκνευριστικές...

Τέλος, μπορούμε να στηρίξουμε άμεσα οικονομικά την ΠΑΕ ή ΚΑΕ, σε μια εποχή που χρειάζεται οικονομική ρευστότητα, ενώ αυτή δεν προκύπτει από αλλού!
Αυτή είναι η ουσιαστική διαφήμιση και προώθηση που μπορεί να γίνει.

Βέβαια ως γνωστόν, το marketing δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να προωθεί μόνο τα δεδομένα και τα ουσιαστικά οφέλη ενός προϊόντος. Πρέπει να βρει και το κάτι παραπάνω. Κι αυτό συνήθως είναι η επίκληση στο συναίσθημα.

Πάμε λοιπόν να δούμε πως προωθούνται τα εισιτήρια διαρκείας από την ΠΑΕ και την ΚΑΕ.
Συνήθως ακούμε και διαβάζουμε για το "χρέος" απέναντι στην ομάδα, την περηφάνια που έχουμε σαν λαός και φυσικά το ότι πρέπει να στηρίζουμε την προσπάθεια της ομάδας. Φέτος όμως, μιας και ο Άρης μας γίνεται 100 ετών, εννοείται πως χρησιμοποιείται (και πολύ εύστοχα θα έλεγα) η γιορτή του πρώτου αιώνα ζωής της αγαπημένης μας ομάδας!

Ξέρετε ποιος είναι όμως, ο καλύτερος τρόπος διάδοσης και προώθησης;;;

Η προώθηση ενός "προϊόντος" από στόμα σε στόμα. Αν και θα ήταν πιο ρεαλιστικό να πούμε, από σελίδα σε σελίδα. Μιας και πλέον το facebook το twitter και γενικά το διαδίκτυο είναι ο πιο διαδεδομένος χώρος συνάντησης ανθρώπων.
Εκεί βλέπουμε κόσμο να προωθεί την ιδέα του Άρη γενικά, αλλά και τα εισιτήρια διαρκείας ποικιλοτρόπως. Πολλές φορές μάλιστα με τέτοιο τρόπο, που κάποιοι θέλουν απλά να δείξουν πόσο καλοί οπαδοί είναι και χάνουν το νόημα και την ουσία της πράξης τους.

Εν κατακλείδι μην περιμένετε από εμένα να σας πω "Ντου στα διαρκείας" ή "Είναι το χρέος μας προς τον Θεό του πολέμου". Φυσικά και δεν θα σας κάνω να νιώσετε τύψεις για να αγοράσετε διαρκείας, ούτε θα σας θυμίσω πως εσείς φταίτε που έφτασε ο Άρης μας εδώ, άρα πρέπει να ξηλωθείτε για να εξιλεωθείτε. Και εννοείται πως δεν θα αμφισβητήσω την Αρειανοσύνη σας, ώστε να μπείτε στην διαδικασία απόδειξης του αυτονόητου.
Δεν μπορώ να μπω στην τσέπη κανενός. Δεν είμαι αρμόδιος να αποφασίσω αν πρέπει να στερηθεί η οικογένειά σας κάτι. Μα πάνω από όλα, δεν θα προσπαθήσω να κάνω κανέναν ξενερωμένο Αρειανό να αλλάξει άποψη. Απλούστατα γιατί, η ομάδα είναι προσωπική υπόθεση του καθενός. Το ξενέρωμα ή η πώρωση, δεν έρχονται και φεύγουν ούτε με εκπομπές, ούτε με άρθρα.
Αλλά με την εικόνα της ομάδας στο γήπεδο και την σοβαρότητα της διοίκησης στα γραφεία.

 Άρα, μόνο ο Άρης θα σας πείσει να πάρετε διαρκείας και κανένας άλλος.

                                                                            Γιάννης Zoel Τραϊανός

Πάει καιρός...

Παλιότερα, υπήρξε μια εποχή που μαλώσαμε με αδέρφια...
Τότε που κάποιοι έβαλαν τα πρόσωπα πάνω από τον Άρη.
Κι άλλοι έβαλαν τα πρόσωπα στον τοίχο και πυροβόλησαν.
Τότε που κατηγορήθηκαν αδέρφια για νοθεία και λάδωμα...
Τότε που αδέρφια αποφάσισαν, πως δεν θα ασχοληθούν ξανά, γιατί αυτή η ομάδα δεν έχει χαΐρι αν δεν αλλάξουν ριζικά πρόσωπα και καταστάσεις.
Τότε που άλλοι φώναζαν πως η λέσχη πρέπει να πάψει, μιας και στα χρόνια της σημειώθηκαν τα μεγαλύτερα χρέη στην ιστορία της ομάδας, ενώ άλλοι έλεγαν πως αντιθέτως, πρέπει απλά να την διορθώσουμε και να κάνουμε την ομάδα να λάμψει μέσω αυτής.
Τότε που ο καθένας από εμάς, που η αγάπη του για την ομάδα δεν ήταν κάτι το συζητήσιμο, αλλά η ικανότητα να διοικήσει αμφισβητήσιμη, θέλησε να γίνει πρόεδρος...
Τότε που η λύση ήταν σχέδιο κάποιου κι όχι σχέδιο για την σωτηρία του Άρη.
Τότε που κάποιοι φώναζαν πως η ομάδα τρυπιέται εκ των έσω, ενώ άλλοι φώναζαν πως το τρύπημα ήταν η προβοκάτσια κάποιων για να διοικήσουν.
Τότε που κάποιοι φώναζαν πως η ομάδα χρειάζεται επενδυτή ενώ άλλοι μιλούσαν για δούρειο ίππο που θα έφερνε την καταστροφή.
Τότε που αν θυμάστε, δεν ξέραμε τι θέλαμε κι ήμασταν όλοι τόσο μπερδεμένοι, που ο γόρδιος δεσμός έμοιαζε παιδικό πάζλ μπροστά στην θολούρα μας.
Θυμάστε;
Τα παλιά εκείνα χρόνια;
Κι όμως δεν έχουν περάσει παρά λίγες εβδομάδες από τότε.
Τελικά αυτό που κατάλαβα, είναι πως μπορεί να ηρεμήσαμε για λίγο, αλλά η διχόνοια δεν είναι απλά μια αντίδραση λόγω της φτώχειας και της ανέχειας, ούτε αποτέλεσμα αγανάκτησης...
Είναι τρόπος ζωής.
Είναι ο τρόπος που μας έμαθαν οι οπαδικοί μας πατεράδες να σκεφτόμαστε.
Από τότε που υπήρχαν Αρειανοί πρώτης και δεύτερης κατηγορίας.
Σκεφτείτε το λίγο και ρωτήστε τον εαυτό σας...
Έτσι κάνω και στην ζωή μου; Στην δουλειά, τις παρέες ή τις σχέσεις μου;
Αυτός είμαι;;;
Ή μήπως έτσι νιώθω πως πρέπει να κάνω, επειδή απλά έτσι έμαθα να φέρομαι στον Άρη;;;
Μάθαμε να έχουμε στο μυαλό μας τον Άρη μαγαζάκι μας.
Μάθαμε να κάνουμε τους μαλάκες για το καλό της ομάδας κι όταν καταλάβαμε πως τελικά δεν τους κάναμε αλλά ήμασταν, αποφασίσαμε να ρίχνουμε λάδι στην φωτιά κι όχι λάδι στα γρανάζια της μηχανής που λέγεται Άρης.
Τα ψέματα τελείωσαν και είτε μόνοι μας είτε με την βοήθεια κάποιου, θα προσπαθήσουμε να πορευτούμε προς τα πάνω.
Το αν θα το καταφέρουμε ή όχι, άγνωστο.
Το αν θα αλλάξουμε νοοτροπία όμως είναι σίγουρο...
Πως δεν θα αλλάξουμε...
Γιατί τελικά, δεν πάει πολύ καιρός από τότε που νιώσαμε και ζήσαμε άσχημα πράγματα και συγχωρέστε με, αλλά επειδή έτσι μας μάθανε, σύντομα θα ξαναζήσουμε τα ίδια και τα ίδια...

                                                                             Γιάννης "Zoel" Τραϊανός

Χαμηλά την μπάλα

Το πρώτο άρωμα Άρη, το πήραμε από το φιλικό με μια Pirin, η οποία έμοιαζε καφενείο, άρα συμπεράσματα αγωνιστικά θα ήταν ανόητο να βγάλουμε. Κάποια δειγματάκια ενθαρρυντικά λόγω του 4-0, αλλά μέχρι εκεί. Προσωπικά, προτιμώ να χάνουμε στα φιλικά, ώστε να βλέπει ο προπονητής τις αδυναμίες της ομάδας και να τις διορθώνει, παρά να ρίχνουμε τρίμπαλα και τετράμπαλα σε ομάδες που δεν έχει η Ελλάδα ούτε στην τρίτη εθνική κατηγορία.

Η προετοιμασία συνεχίζεται κανονικά και ενώ έχει περάσει σχεδόν μια εβδομάδα, όλα πάνε καλά. Τίποτα το σπουδαίο δηλαδή, αλλά και τίποτα το ανησυχητικό. Εφόσον τα παιδιά έχουν την υγεία τους και δείχνουν όρεξη και πάθος, τίποτα δεν μας κάνει ν' αναρωτιόμαστε αν γίνεται δουλίτσα ή απλά καμιά τριανταριά τρεντοκουρεμένοι τρέχουν χωρίς λόγο.

Η διοίκηση καλείται να λύσει αγωνιστικά προβλήματα, γιατί ναι μεν ξεκίνησε δυναμικά στις μετεγγραφές, αλλά μένουν θέσεις τις οποίες πρέπει να καλύψει. Ένας έμπειρος κεντρικός αμυντικός, θεωρώ πως πρέπει να παρθεί (εφόσον δεν κάνει στον Χατζηνικολάου ο  Κύριας) κι ένας μεσοεπιθετικός (πλάγιος ή κεντρικός), ο οποίος θα ξεκλειδώνει άμυνες. Παραπάνω παίχτες θεωρώ πως είναι πλεονεξία, μιας και οι επιλογές είναι περιορισμένες λόγω της μη αδειοδότησης, αλλά και λόγω του ότι δεν χρειάζεται να παίρνουμε παίχτες απλά για να γεμίζουμε το ρόστερ και κάνα χρόνο μετά να τους διώχνουμε.

Τα "κουμάντα" της ΠΑΕ όμως, δεν τελειώνουν την δουλειά τους παίρνοντας παίχτες. Το μεγάλο στοίχημα των ανθρώπων του Άρη, είναι η επίτευξη συμφωνιών (με υπογραφές, όχι μόνο στα λόγια) με όλους αυτούς που πρέπει να διακανονίσει τα χρωστούμενα. Ήδη κάποιες υπογραφές έχουν "πέσει", αλλά η λίστα είναι πραγματικά τεράστια. Κι ο μήνας Ιούλιος είναι ο καθοριστικός. Γιατί αφού θέλουμε άρθρο 99, πρέπει να δουλέψουν σκληρά. Ίσως χρειαστεί να βάλουν και το χέρι στην τσέπη.  Άλλωστε η ταμειακή διευκόλυνση, είναι κάτι που υποσχέθηκε ο Ηλιάδης προεκλογικά, πως θα συμβεί εφόσον χρειαστεί. Όπως δεσμεύτηκε και για χορηγίες ύψους 1.200.000 ευρώ. Τώρα που πέρασε ο καιρός, μπορώ εύλογα να ρωτήσω κι εγώ: Που είναι οι χορηγίες;;; Τουλάχιστον περίμενα λίγο. Δεν τον ξέσκιζα από την επόμενη μέρα τον άνθρωπο.......... Τέλος πάντων, η υπόθεση άρθρο 99, εφόσον η ΑΜΚ αργεί ακόμα, ίσως να είναι μονόδρομος πλέον και πρέπει να δοθεί βαρύτητα σε αυτόν τον τομέα παρά στο αγωνιστικό. Αν και για μένα άρθρο 99 και ΑΜΚ είναι δύο θέματα αλληλένδετα, μιας και 99 χωρίς λεφτά, είναι σαν φραπές χωρίς παγάκια...

Περιμένω με ανυπομονησία το φιλικό με της Litex Lovech to Σάββατο, μπας και μπορέσουμε να δούμε πραγματικά τι γίνεται εκεί πάνω...

                                                                          Γιάννης "Zoel" Τραϊανός

Προετοιμασία με: Α.Μ.Κ. , διαρκείας και νέους παίχτες!

Όσον αφορά την Α.Μ.Κ.
Μέσα σε μια εβδομάδα μάθαμε πως αυτοί που θεωρούνται ο μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ Άρης, αποφάσισαν να ανοίξουν μια αύξηση μετοχικού κεφαλαίου για το 51% των μετοχών, αφού πρώτα ελέγξουν αυτόν που θα θελήσει να επενδύσει (εφόσον υπάρξει φυσικά). Το θέμα είναι πως όσο περνάει ο καιρός, όλο και λιγότερο με πείθουν πως όντως υπάρχει ενδιαφέρον... ή μήπως υπάρχει και κάποιοι δεν θέλουν να εμφανιστεί;;;;;

Ανακοινώθηκαν οι τιμές για τα διαρκείας της περιόδου 2013 - 2014.

Και οι τιμές είναι ενδιαφέρουσες, μιας και είναι φυσιολογικές και χαμηλές για τα πέταλα και ακόμα πιο χαμηλές για όλες τις "ακριβές" θύρες. Δεν είναι καθήκον κανενός να πάρει διαρκείας. Είναι καθαρά το τι θέλει ο καθένας από την ομάδα και πόσο θέλει να βοηθήσει. Προσωπικά νομίζω πως η νέα διοίκηση ξεκίνησε πολύ καλά, όχι εντυπωσιακά, αλλά με σοβαρότητα και λογική και αξίζει την στήριξή μας!

Φυσικά αυτό που ενδιαφέρει τους περισσότερους είναι οι μετεγγραφές! 

Και σε αυτό το κομμάτι, τηρουμένων των αναλογιών της οικονομικής κατάστασης της ομάδας, όλες οι κινήσεις είναι ορθολογικές και ίσως και λίγο καλύτερες από ότι περιμέναμε. Δεν θα αναφερθώ στον καθένα ξεχωριστά, απλά θα πω πως αν ο νέος προπονητής καταφέρει να φτιάξει ένα καλό σύνολο και τους κάνει "ομάδα", ίσως ξεπεράσουμε σχετικά γρήγορα τον λογικό στόχο της χρονιάς, ο οποίος θα είναι να μην έχουμε τα περσινά προβλήματα!

Για τέλος κράτησα ένα δικό μου "θέλω". 

Πέρυσι πήραμε κάποιους δανεικούς από τον ΟΣΦΠ και μας βοήθησαν. Ηθικά όμως ήταν μια κακή στιγμή για τους ρομαντικούς οπαδούς. Προσωπικά με χάλασε αρκετά, αλλά προσπάθησα όχι μόνο να το κρατήσω μέσα μου αλλά να εκφράζω μερικές φορές και το ακριβώς αντίθετο, μήπως αποδειχτώ κακοπροαίρετος μιας και παιζόταν η σωτηρία της ομάδας. Φέτος όμως, δεν θέλω κανέναν δανεικό, από καμία Ελληνική ομάδα! Η ρετσινιά από πέρυσι θα μείνει για τον όποιον κακοπροαίρετο, αλλά δεν μένω εκεί. Θεωρώ πως ο Άρης μπορεί να πατήσει στα πόδια του και μπορεί αν όλα πάνε καλά, να χτυπάει όλα τα παιχνίδια στα ίσια, με τους παίχτες να καταλαβαίνουν πως ανήκουν στον Άρη και δεν θα φύγουν στο τέλος της χρονιάς! Δεν το λέω ούτε λόγω ηθικής σκέψης, ούτε από υπερβολική αισιοδοξία. Απλά θεωρώ πως ο Άρης μπορεί. Τι μπορεί; Να είναι ο Άρης που κάποτε όλοι φοβόντουσαν να αντιμετωπίσουν, όλοι ήθελαν να κερδίσουν αλλά τελικά το κατάφερναν λόγοι. Ο Άρης μιας περασμένης εποχής, με παιδιά δικά του και με έμπειρους παίχτες που θα παίζουν γιατί το αξίζουν κι όχι γιατί έτυχε να γεννηθούν λίγο νωρίτερα από άλλους.

                                                                         Γιάννης "Zoel" Τραϊανός

Τελικά αυτόν τον Άρη θέλουμε...

349 άτομα...
194 ψήφισαν ΑΜΚ με έλεγχο και 149 χωρίς έλεγχο...
Και η αλήθεια είναι πως όσο κι αν διαφωνώ με το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας, είμαι υποχρεωμένος να το σεβαστώ.
Γιατί αυτή είναι η έννοια της δημοκρατίας κι εφόσον πορευόμαστε με τέτοιο μοντέλο, η μειοψηφία έχει την δύναμη.
Είναι ακριβώς ότι συμβαίνει με την χώρα μας.
Ο Άρης (όπως έχω πει παλιότερα και σε εκπομπές μου) είναι ότι πιο κοντινό στην κατάντια της Ελλάδας.
Τα πυρά και οι φωνές μας εφόσον διαφωνούμε, δεν θα πρέπει να έχουν αποδέκτες τους 194 που ψήφισαν την ΑΜΚ με έλεγχο, γιατί ναι μεν προσωπικά διαφωνώ, αλλά αναρωτιέμαι:
Που ήταν τα υπόλοιπα μέλη της ΚΜΑ;
Μήπως πρέπει να κατηγορήσουμε (ασχέτως αποτελέσματος), όλους όσους δεν ήρθαν να ψηφίσουν;
Μήπως έχουν άλλοθι όλοι οι απόντες;
Μήπως πρέπει να θεωρούμε πλέον δεδομένη την απαξίωση του θεσμού;
Δυστυχώς όλοι μας πρέπει να είμαστε για ακόμα μια φορά προβληματισμένοι για την ελάχιστη συμμετοχή.
Το θέμα είναι αν καταλαβαίνουν όσοι είναι στο ΔΣ της ΚΜΑ πως κάτι δεν πάει καλά.
Κι όσοι στηρίζουν ακόμα την λέσχη τι θα πούνε σήμερα;
Πως η λέσχη παραμένει ισχυρή και πρέπει να υπάρχει;
Πλέον στερεύουν τα επιχειρήματα και τα νούμερα αποδεικνύουν κάθε μέρα που περνάει το αντίθετο!!!
Για να σχολιάσουμε όμως την ουσία της χθεσινής απόφασης, πρέπει να μιλήσουμε για το ποιος θα ελέγξει ποιον και με ποιον τρόπο.
Περιμένω να δω αν θα αποτελέσει ανασταλτικό παράγοντα για τον όποιον θέλει να επενδύσει, ένας τέτοιος έλεγχος από το ΔΣ της ΚΜΑ.
Μπορεί και να μην αποτελέσει αφορμή για έλλειψη ενδιαφέροντος, γιατί μπορεί να μην υπάρξει πραγματικό ενδιαφέρον.
Αλλά σίγουρα δεν πρέπει να αποτελέσει άλλοθι για κανέναν ενδιαφερόμενο.
Επιμένω όμως, πως πρέπει να μας πούνε το πως θα ελέγξουν αυτόν που ΙΣΩΣ έρθει να επενδύσει.
Απαιτώ σαν μέλος του σώματος της λέσχης, να μας κοινοποιήσουν κάθε πιθανό ενδιαφέρον, κάθε συζήτηση και κάθε πιθανή άρνησή τους.
Ναι μεν είναι εκλεγμένοι από εμάς, αλλά δεν ξέρω αν είναι ικανοί να κρίνουν τόσο σημαντικά ζητήματα.
Και το λέω αυτό χωρίς να θέλω να μειώσω κανέναν τους.
Μακάρι να προκύψει ενδιαφέρον και να ανταποκριθούν άψογα.
Όμως μετά το χθεσινό αποτέλεσμα κατάλαβα τι Άρη θέλουμε τελικά.
Θέλουμε τον Άρη, όμηρο διαχειριστών και σχολή παραγόντων.
Και δεν αναφέρομαι μόνο σε αυτούς που ψήφισαν κάτι διαφορετικό από εμένα, αναφέρομαι και σε όλους εκείνους που ήξεραν χθες πως είχαν μια υποχρέωση και απλά δεν ενδιαφέρθηκαν να κάνουν το χρέος τους.
Γιατί για πανηγύρια, τσακωμούς και υποψηφιότητες πρώτοι είμαστε, όταν όμως έρχονται στιγμές που πρέπει να παρθούν αποφάσεις μεγάλης σημασίας, προτιμούμε να αποφασίσουν άλλοι για εμάς.
Για να σταματήσω κάπου εδώ και να μην μιζεριάσω κι άλλο, θα ευχηθώ δύο πράγματα.
Πρώτον, να υπάρξει πραγματικό ενδιαφέρον από κάποιον ισχυρό επιχειρηματία, γιατί ο Άρης έχει άμεση ανάγκη από ρευστό.
Και δεύτερον, όταν και αν υπάρξει, να σκεφτούν όσοι είναι υπεύθυνοι, πως οι πράξεις τους δεν θα έχουν αντίκτυπο μόνο στους ίδιους, αλλά θα κρίνουν το μέλλον μιας ολόκληρης ομάδας.



                                                                             Γιάννης "Zoel" Τραϊανός