Μια ήττα πάντα ενοχλεί.
Από τον συγκεκριμένο αντίπαλο ακόμα πιο πολύ.
Τελικά ο Μιλίνκοβιτς δεν έκανε τρελές αλχημείες και πήγε να το πάρει στην κόντρα.
Σωστή λογική αλλά με κάποια λάθος εργαλεία.
Κι εξηγούμαι.
Προσωπικά θεωρώ πως για να παίξεις στην κόντρα πρέπει να έχεις γρήγορους, τόσο πλάγιους όσο και κεντρικό επιθετικό.
Ο Άρης χθες παρατάχθηκε με έναν μόνο γρήγορο παίχτη στην επίθεση (Ουντόζι).
Από κει και πέρα όταν θες να παίξεις στην κόντρα χρειάζεσαι δύο "κόφτες" στα χαφ κι όχι έναν.
Πρέπει όμως να είμαστε ρεαλιστές και να καταλάβουμε πως η υπεροχή του αντιπάλου ήταν εμφανέστατη.
Όποιος λέει το αντίθετο απλά λαϊκίζει.
Στο πρώτο ημίχρονο ο Άρης κατάφερε να κρατήσει το μηδέν αλλά έπαιξε μεγάλο ρόλο η τύχη κι ο τερματοφύλακας!
Στο δεύτερο ημίχρονο και μετά το 0-1 (το σουτ του Μανιά δεν είναι κακό και η αντίδραση του στο να αφήσει την μπάλα για τον Ουντόζι που σκοράρει είναι πολύ σωστή) ο αντίπαλος προπονητής έβαλε τους "καλούς" μέσα (τα συμβόλαια των τριών αλλαγών είναι δύο φορές το μπάτζετ του Άρη) και οι χαμένες μέχρι τότε ευκαιρίες έγιναν γκολ.
Το 3-1 δεν μπορώ να πω αν είναι δίκαιο ή όχι, γιατί το ποδόσφαιρο είναι ένα τέτοιο άθλημα που δεν κερδίζει πάντα ο καλύτερος, αλλά σίγουρα η στατιστική δείχνει πως η έλλειψη κατοχής κι ευκαιριών με έναν αντίπαλο που έκανε πάρα πολλές τελικές και είχε μεγάλο ποσοστό κατοχής σίγουρα αποδεικνύει πως έγινε το φυσιολογικό.
Φυσιολογικό βέβαια είναι βάση των συγκεκριμένων συνθηκών.
Γιατί ο Άρης δεν είναι μικρή ομάδα, αλλά το ρόστερ του είναι ομάδας που παλεύει για την σωτηρία της κι έπαιζε απέναντι σε μια ομάδα που είναι μια κλάση κάτω από τον πρώτο αλλά και μια κλάση πάνω από τον τρίτο.
Ευχαριστημένος δεν είμαι ούτε από την προσπάθεια των παιχτών.
Είδα πάθος από κάποιους, είδα θέληση από πολλούς, αλλά είδα και φόβο.
Πράγμα που δεν μου αρέσει.
Όταν θες να κάνεις την υπέρβαση είσαι υποχρεωμένος να έχεις άγνοια κινδύνου και περίσσιο ποδοσφαιρικό τσαμπουκά.
Όσον αφορά τους παίχτες, έχω να πω ότι από τους περισσότερους δεν έχω παράπονο μιας κι έκαναν ότι μπορούσαν.
Παράπονο έχω όμως από έναν παίχτη.
Είναι το μόνιμο παράπονο μου όταν βλέπω την ομάδα μας.
Ο Τάτος δείχνει κουρασμένος, βαρύς, άτεχνος (σε σχέση με αυτά που έχει αποδείξει πως μπορεί να κάνει) και γενικά εύκολη λεία για οποιονδήποτε αντίπαλο τον μαρκάρει.
Επιμένω πως δεν μπορεί να ξέχασε την μπάλα που ξέρει αλλά σίγουρα δεν δείχνει πως είναι σε θέση να βοηθήσει την ομάδα με αυτές τις εμφανίσεις.
Ο πάγκος συνήθως είναι μια λύση για τέτοιους παίχτες και η αλήθεια είναι πως το μόνο που προσφέρει όταν αγωνίζεται, είναι να κερδίζει κάποια φάουλ τα οποία δεν αξιοποιούνται.
Δεν έχω μόνο παράπονα όμως... έχω κι ένα μπράβο να πω.
Μπράβο στον Ηρακλή γιατί δείχνει πως δεν είναι παλτό, απλά δεν είναι ούτε κεντρικός αμυντικός ούτε δεξί μπακ.
Είναι ένα καθαρόαιμο αμυντικό χαφ που μπορεί να βοηθήσει πολύ περισσότερο σε αυτή την θέση.
Όσον αφορά το κράξιμο πολλών στον Διούδη, θα πω απλά πως όποιος έχει παίξει τερματοφύλακας καταλαβαίνει πως όταν μια ομάδα κάνει 23 τελικές πάνω σου (από τις οποίες οι 10 είναι μέσα από την μικρή περιοχή) δεν είναι δυνατόν να είσαι συνέχεια τέλειος!
Λάθη κάνουν όλοι απλά του τερματοφύλακα φαίνονται παραπάνω γιατί συνήθως κοστίζουν.
Ο Διούδης για μένα ήταν ο MVP του Άρη χθες (ίσως και του αγώνα) και όταν ο τερματοφύλακας που δέχεται τρία τέρματα είναι ο καλύτερος παίχτης σου δεν μπορείς να ζητάς πολλά περισσότερα...
Το πρόβλημα είναι η αμυντική λειτουργία.
Η αστάθεια στο μαρκάρισμα μη πιέζοντας τον αντίπαλο χαμηλά και το να διώχνεις με άγχος όπως όπως (πολλές φορές πουλώντας την μπάλα στον αντίπαλο) είναι το βασικό πρόβλημα στα μετόπισθεν της ομάδας.
Πρόβλημα υπάρχει και στην επίθεση και νομίζω πως βρίσκεται στο ότι οι επιθετικοί δεν τροφοδοτούνται σωστά.
Γενικά όμως το μεγαλύτερο πρόβλημα του Άρη είναι πως τακτικά είναι άναρχος και προβλέψιμος.
Είναι ένα πρόβλημα το οποίο καταλαβαίνω πως είναι δύσκολο να λυθεί με το υπάρχον υλικό, αλλά δεν βλέπω καμία βελτίωση και αυτό με τρομάζει.
Τέλος για να κλείσω με το τι έγινε χθες το βράδυ, να ευχηθώ περαστικά στον Τριανταφυλλάκο ο οποίος έχει ακούσει από μένα πολλά (ποδοσφαιρικά πάντα) αλλά η υγεία είναι το παν!!!
Το παιχνίδι της επόμενης αγωνιστικής είναι πάρα πολύ σημαντικό.
Είτε είμαστε 20.000 στο γήπεδο είτε 1.000, σημασία έχει οι 11 που θα πατάνε το χορτάρι να κάνουν τα πάντα για να έρθει το τρίποντο.
Από τον συγκεκριμένο αντίπαλο ακόμα πιο πολύ.
Τελικά ο Μιλίνκοβιτς δεν έκανε τρελές αλχημείες και πήγε να το πάρει στην κόντρα.
Σωστή λογική αλλά με κάποια λάθος εργαλεία.
Κι εξηγούμαι.
Προσωπικά θεωρώ πως για να παίξεις στην κόντρα πρέπει να έχεις γρήγορους, τόσο πλάγιους όσο και κεντρικό επιθετικό.
Ο Άρης χθες παρατάχθηκε με έναν μόνο γρήγορο παίχτη στην επίθεση (Ουντόζι).
Από κει και πέρα όταν θες να παίξεις στην κόντρα χρειάζεσαι δύο "κόφτες" στα χαφ κι όχι έναν.
Πρέπει όμως να είμαστε ρεαλιστές και να καταλάβουμε πως η υπεροχή του αντιπάλου ήταν εμφανέστατη.
Όποιος λέει το αντίθετο απλά λαϊκίζει.
Στο πρώτο ημίχρονο ο Άρης κατάφερε να κρατήσει το μηδέν αλλά έπαιξε μεγάλο ρόλο η τύχη κι ο τερματοφύλακας!
Στο δεύτερο ημίχρονο και μετά το 0-1 (το σουτ του Μανιά δεν είναι κακό και η αντίδραση του στο να αφήσει την μπάλα για τον Ουντόζι που σκοράρει είναι πολύ σωστή) ο αντίπαλος προπονητής έβαλε τους "καλούς" μέσα (τα συμβόλαια των τριών αλλαγών είναι δύο φορές το μπάτζετ του Άρη) και οι χαμένες μέχρι τότε ευκαιρίες έγιναν γκολ.
Το 3-1 δεν μπορώ να πω αν είναι δίκαιο ή όχι, γιατί το ποδόσφαιρο είναι ένα τέτοιο άθλημα που δεν κερδίζει πάντα ο καλύτερος, αλλά σίγουρα η στατιστική δείχνει πως η έλλειψη κατοχής κι ευκαιριών με έναν αντίπαλο που έκανε πάρα πολλές τελικές και είχε μεγάλο ποσοστό κατοχής σίγουρα αποδεικνύει πως έγινε το φυσιολογικό.
Φυσιολογικό βέβαια είναι βάση των συγκεκριμένων συνθηκών.
Γιατί ο Άρης δεν είναι μικρή ομάδα, αλλά το ρόστερ του είναι ομάδας που παλεύει για την σωτηρία της κι έπαιζε απέναντι σε μια ομάδα που είναι μια κλάση κάτω από τον πρώτο αλλά και μια κλάση πάνω από τον τρίτο.
Ευχαριστημένος δεν είμαι ούτε από την προσπάθεια των παιχτών.
Είδα πάθος από κάποιους, είδα θέληση από πολλούς, αλλά είδα και φόβο.
Πράγμα που δεν μου αρέσει.
Όταν θες να κάνεις την υπέρβαση είσαι υποχρεωμένος να έχεις άγνοια κινδύνου και περίσσιο ποδοσφαιρικό τσαμπουκά.
Όσον αφορά τους παίχτες, έχω να πω ότι από τους περισσότερους δεν έχω παράπονο μιας κι έκαναν ότι μπορούσαν.
Παράπονο έχω όμως από έναν παίχτη.
Είναι το μόνιμο παράπονο μου όταν βλέπω την ομάδα μας.
Ο Τάτος δείχνει κουρασμένος, βαρύς, άτεχνος (σε σχέση με αυτά που έχει αποδείξει πως μπορεί να κάνει) και γενικά εύκολη λεία για οποιονδήποτε αντίπαλο τον μαρκάρει.
Επιμένω πως δεν μπορεί να ξέχασε την μπάλα που ξέρει αλλά σίγουρα δεν δείχνει πως είναι σε θέση να βοηθήσει την ομάδα με αυτές τις εμφανίσεις.
Ο πάγκος συνήθως είναι μια λύση για τέτοιους παίχτες και η αλήθεια είναι πως το μόνο που προσφέρει όταν αγωνίζεται, είναι να κερδίζει κάποια φάουλ τα οποία δεν αξιοποιούνται.
Δεν έχω μόνο παράπονα όμως... έχω κι ένα μπράβο να πω.
Μπράβο στον Ηρακλή γιατί δείχνει πως δεν είναι παλτό, απλά δεν είναι ούτε κεντρικός αμυντικός ούτε δεξί μπακ.
Είναι ένα καθαρόαιμο αμυντικό χαφ που μπορεί να βοηθήσει πολύ περισσότερο σε αυτή την θέση.
Όσον αφορά το κράξιμο πολλών στον Διούδη, θα πω απλά πως όποιος έχει παίξει τερματοφύλακας καταλαβαίνει πως όταν μια ομάδα κάνει 23 τελικές πάνω σου (από τις οποίες οι 10 είναι μέσα από την μικρή περιοχή) δεν είναι δυνατόν να είσαι συνέχεια τέλειος!
Λάθη κάνουν όλοι απλά του τερματοφύλακα φαίνονται παραπάνω γιατί συνήθως κοστίζουν.
Ο Διούδης για μένα ήταν ο MVP του Άρη χθες (ίσως και του αγώνα) και όταν ο τερματοφύλακας που δέχεται τρία τέρματα είναι ο καλύτερος παίχτης σου δεν μπορείς να ζητάς πολλά περισσότερα...
Το πρόβλημα είναι η αμυντική λειτουργία.
Η αστάθεια στο μαρκάρισμα μη πιέζοντας τον αντίπαλο χαμηλά και το να διώχνεις με άγχος όπως όπως (πολλές φορές πουλώντας την μπάλα στον αντίπαλο) είναι το βασικό πρόβλημα στα μετόπισθεν της ομάδας.
Πρόβλημα υπάρχει και στην επίθεση και νομίζω πως βρίσκεται στο ότι οι επιθετικοί δεν τροφοδοτούνται σωστά.
Γενικά όμως το μεγαλύτερο πρόβλημα του Άρη είναι πως τακτικά είναι άναρχος και προβλέψιμος.
Είναι ένα πρόβλημα το οποίο καταλαβαίνω πως είναι δύσκολο να λυθεί με το υπάρχον υλικό, αλλά δεν βλέπω καμία βελτίωση και αυτό με τρομάζει.
Τέλος για να κλείσω με το τι έγινε χθες το βράδυ, να ευχηθώ περαστικά στον Τριανταφυλλάκο ο οποίος έχει ακούσει από μένα πολλά (ποδοσφαιρικά πάντα) αλλά η υγεία είναι το παν!!!
Το παιχνίδι της επόμενης αγωνιστικής είναι πάρα πολύ σημαντικό.
Είτε είμαστε 20.000 στο γήπεδο είτε 1.000, σημασία έχει οι 11 που θα πατάνε το χορτάρι να κάνουν τα πάντα για να έρθει το τρίποντο.
Επειδή το υποσχέθηκα...
Ούτε ο Αγκάνθο ούτε ο Πουλίδο είναι το πρόβλημα του Άρη.
Συμφωνώ πως είναι κατώτεροι των αναμενομένων στον φετινό προβληματικό Άρη, αλλά το ότι έχουν φάει πόλεμο εκ των έσω δεν μπορεί να ξεπεραστεί έτσι για πλάκα.
Έδιωξαν τον μεταφραστή της ομάδας, τους απαξίωσαν και τους έκαναν να νιώθουν ανεπιθύμητοι.
Μαλώνουν με συμπαίχτες τους γιατί έχουν πρόβλημα επικοινωνίας και γιατί όταν μια ομάδα είναι προτελευταία οτιδήποτε μπορεί να γίνει αφορμή για καυγά.
Όλα τα παραπάνω όμως συμβαίνουν συχνά σε ομάδες.
Το ότι ο Μιλίνκοβιτς αποφάσισε να ακούσει τον Ηλιάδη (που του είπε το αυτονόητο) και είπε να δείξει σε κάποιους πως οι βεντετισμοί δεν χωρούν σε μια ομάδα να το κάνει σε όλες τις βεντέτες κι όχι μόνο σε αυτούς του δύο.
Όταν όμως διάφοροι λένε αριστερά και δεξιά πως οι δύο Ισπανοί είναι το πρόβλημα του Άρη τόσο στα αποδυτήρια όσο και στο γήπεδο κι όταν μεταφέρεται εσφαλμένα πως αυτοί οι δύο μιλάνε με τον Κόντη μόνο και μόνο για να τους διώξουν δείχνει δόλο και πουστιά.
Και στον Άρη έχουμε χορτάσει από δαύτα.
Ούτε ο Αγκάνθο ούτε ο Πουλίδο είναι το πρόβλημα του Άρη.
Συμφωνώ πως είναι κατώτεροι των αναμενομένων στον φετινό προβληματικό Άρη, αλλά το ότι έχουν φάει πόλεμο εκ των έσω δεν μπορεί να ξεπεραστεί έτσι για πλάκα.
Έδιωξαν τον μεταφραστή της ομάδας, τους απαξίωσαν και τους έκαναν να νιώθουν ανεπιθύμητοι.
Μαλώνουν με συμπαίχτες τους γιατί έχουν πρόβλημα επικοινωνίας και γιατί όταν μια ομάδα είναι προτελευταία οτιδήποτε μπορεί να γίνει αφορμή για καυγά.
Όλα τα παραπάνω όμως συμβαίνουν συχνά σε ομάδες.
Το ότι ο Μιλίνκοβιτς αποφάσισε να ακούσει τον Ηλιάδη (που του είπε το αυτονόητο) και είπε να δείξει σε κάποιους πως οι βεντετισμοί δεν χωρούν σε μια ομάδα να το κάνει σε όλες τις βεντέτες κι όχι μόνο σε αυτούς του δύο.
Όταν όμως διάφοροι λένε αριστερά και δεξιά πως οι δύο Ισπανοί είναι το πρόβλημα του Άρη τόσο στα αποδυτήρια όσο και στο γήπεδο κι όταν μεταφέρεται εσφαλμένα πως αυτοί οι δύο μιλάνε με τον Κόντη μόνο και μόνο για να τους διώξουν δείχνει δόλο και πουστιά.
Και στον Άρη έχουμε χορτάσει από δαύτα.
Ηλιάδη, μένεις γιατί:
1. Αν φύγεις τώρα θα φέρουν πίσω έναν από τους καταστροφείς του Άρη (τον Σκόρδα εννοώ).
2. Περιμένουμε μέχρι την απόφαση για το 99. Αν είναι θετική μετά θα φέρεις τον επενδυτή που λες... (και θα φέρεις και τα λεφτά που υποσχέθηκες).
3. Εκεί έφτασε ο Άρης... να είμαστε υποχρεωμένοι να διαλέγουμε ανάμεσα σε σένα και τον Σκόρδα... ούτε ο Αχιλλέας Τριανδρίας τέτοιο χάλι σε παράγοντες... (τζάμπα τους προσβάλω τους ανθρώπους του Αχιλλέα...)
1. Αν φύγεις τώρα θα φέρουν πίσω έναν από τους καταστροφείς του Άρη (τον Σκόρδα εννοώ).
2. Περιμένουμε μέχρι την απόφαση για το 99. Αν είναι θετική μετά θα φέρεις τον επενδυτή που λες... (και θα φέρεις και τα λεφτά που υποσχέθηκες).
3. Εκεί έφτασε ο Άρης... να είμαστε υποχρεωμένοι να διαλέγουμε ανάμεσα σε σένα και τον Σκόρδα... ούτε ο Αχιλλέας Τριανδρίας τέτοιο χάλι σε παράγοντες... (τζάμπα τους προσβάλω τους ανθρώπους του Αχιλλέα...)
Γιάννης Zoel Τραϊανός
