Τι ήθελες; Λέσχη και νέους παράγοντες; Γίνε Αρούλης τώρα και σκάσε.

Ξέρω, τους περισσότερους συνοπαδούς μου το να διαβάζουν ή να ακούν το όνομα της ομάδας υποτιμητικά τους προσβάλει.
Δεν με ενδιαφέρει όμως, γιατί εμένα με προσβάλει το ότι δυστυχώς έτσι τον καταντήσαμε κι όχι ότι το λέμε.

Και αναφέρομαι και σε όλα τα τμήματα του Άρη.
Αλλά στο ποδόσφαιρο θα αναφερθώ που θέλαμε κάτι νέο παραγοντικά και αποφασίσαμε να κάνουμε μάγκα τον κάθε μπατίρη ταγαρόβλαχο και κάποιους που με κάτι ψιλά (για την ποδοσφαιρική πιάτσα ψιλά) νόμιζαν πως έγιναν εφοπλιστές.
Γιατί αποφάσισε η παλιά διοίκηση του s3 ότι αφού δεν κατάφερε κανένας παράγοντας να μας γιγαντώσει, να το κάνουν μόνοι τους.
Μόνο που το παραμύθι είχε πολλούς δράκους και τελικά χαθήκαμε στην μετάφραση.
Με τον Σαουρίδη και την παρέα του να αποφασίζουν.
Τους Σκόρδα και Αθανασιάδη με τα διοικητικά τους συμβούλια να εκτελούν.
Μαέστρος ο Κόντης που ήξερε τα κόλπα.
Φτιάξαμε και μια λέσχη για να μην χαθεί ποτέ ο Άρης από τα χέρια μας και να έχει κι ο απλός Αρειανός την ψευδαίσθηση πως αποφασίζει και διοικεί.
Έτσι κι αλλιώς τα λούσα και τα γούστα δεν τα μίσησε ποτέ κανένας.
Αυτοί μας έφτασαν εδώ...

Και τώρα τι θέλουμε; Να αλλάξει ο Άρης από την μια μέρα στην άλλη και να γίνει ισχυρός;;;
Ακόμα κι αν έχουμε την ψευδαίσθηση πως κάτι τέτοιο είναι εφικτό, με την κατάσταση που ισχύει αυτή την στιγμή δεν πρόκειται όχι ισχυρός να γίνει ο Άρης, αλλά αντιθέτως ίσως πάει και πιο κάτω.

Για να μην μείνω όμως μόνο στο παρελθόν, γιατί πολύ σωστά θα πει κάποιος που διαβάζει τις παραπάνω γραμμές πως αυτά τα ξέρει, αλλά τώρα τι κάνουμε...?
Έχουμε και λέμε.

Κανένας δεν πιστεύει πως ο Ηλιάδης είναι ικανός να διορθώσει την κατάσταση.
Είναι η ενδιάμεση κατάσταση μεταξύ της ουσιαστικής ανάκαμψης και της καταστροφής.
Το ίδιο και αυτό το σίχαμα που όσο περνάει ο καιρός τόσο και πιο πολύ καταλαβαίνω πόσο άχρηστο και ανούσιο είναι για τον Άρη. Την λέσχη εννοώ σαν θεσμό και για να εξηγούμαι δεν φταίει μόνο ο θεσμός που σε άλλες περιπτώσεις μπορεί να λειτουργήσει, φταίει και ο κόσμος που είναι αποδεδειγμένα ανίκανος να αποφασίζει σωστά.

Ο Ηλιάδης οφείλει να φέρει τα λεφτά που είχε αναφέρει το καλοκαίρι κι η λέσχη να βγάλει το πόρισμα μόλις βγει η απόφαση για το 99.
Μέχρι εκεί όμως.
Από κει και πέρα, βρισκόμαστε χρονικά σε ένα κομβικό σημείο, στο οποίο αν δεν έρθει ένας πραγματικός επενδυτής, ξεχάστε τον Άρη που ονειρευόμαστε. Θα πορευόμαστε σαν όλες τις μικρές ομάδες της Ελλάδας. Θα είμαστε ακόμα μια ιστορική ομάδα που παλιά (πολύ παλιά) είχε κάποιες επιτυχίες.
Κι αυτό δυστυχώς, με την τρέχουσα κατάσταση δεν αργεί.

Οπότε αφήστε την διαιτησία (έτσι κι αλλιώς δεν θυμάμαι κάποια εποχή που δεν ήμασταν αδικημένοι), σταματήστε σε κάθε στραβή να αναπολείτε τις καραβιές του Κόντη και τον ψευτοτσαμπουκά του Σκόρδα, γιατί αυτά μας έφεραν εδώ που είμαστε σήμερα.

Τέλος κάτι αγωνιστικό.
Αν ο Μιλίνκοβιτς θέλει όντως να σώσει την ομάδα, πρέπει να γίνουν κάποια πράγματα.
1. Δεν ξαναπαίζουν οι: Ίμπε, Τριανταφυλλάκος. Νομίζω ότι δεν χρειάζεται εξήγηση γιατί...
2. Δεν ξαναβάζει τον Ουντόζι φορ, τον Ηρακλή κεντρικό αμυντικό και τον Τάτο στις πτέρυγες.
3. Πρέπει να παίζει με ΟΛΕΣ τις ομάδες αμυντικά περιμένοντας τον αντίπαλο και χτυπώντας στην κόντρα. Γιατί όσο πρόβλημα έχει ο Άρης στην δημιουργία, τόσο έχουν κι όλες οι ομάδες με τον ίδιο στόχο.
Μόνο έτσι θα σωθεί ο Άρης φέτος.

Και που ξέρετε, αν αλλάξουμε πραγματικά σαν οικογένεια, αν καταλάβουμε πως δεν μπορούμε τίποτα παραπάνω μόνοι μας, ίσως κάποια στιγμή δούμε τον Άρη που ονειρευόμαστε και τότε θα σταματήσει η κατρακύλα και η ανυποληψία. 

                                                                             Γιάννης Zoel Τραϊανός