Δευτέρα 3 Αυγούστου 2020

Οι εξηγήσεις που δόθηκαν και οι αμφιβολίες που παραμένουν

Η επίκληση στο συναίσθημα αποτελούσε και συνεχίζει να αποτελεί μέχρι και σήμερα έναν από τους βασικότερους τρόπους πειθούς κι αυτό φαίνεται να το έχουν εμπεδώσει πολύ καλά οι άνθρωποι του μπασκετικού Άρη. Αυτό όμως που νομίζω ότι δεν έχει υπολογιστεί καλά από πλευράς τους είναι ότι ένας κόσμος που επί σειρά ετών βοηθά ξανά και ξανά κάποια στιγμή νομοτελειακά θα κουραστεί ψυχικά και θα πληγεί οικονομικά.

Από την πρώτη μέρα που αποφασίστηκε ότι η μπασκετική ομάδα την επόμενη σεζόν  θα κινηθεί υπό το καθεστώς πολυμετοχικότητας για να είμαι ειλικρινής είχα κάποιες επιφυλάξεις τις οποίες δυστυχώς συνεχίζω να διατηρώ και το αναφέρω αυτό διότι ακόμη και σήμερα που οι άνθρωποι της Κ.Α.Ε. ΑΡΗΣ παρέθεσαν συνέντευξη τύπου με σκοπό να επεξηγήσουν και να αναλύσουν το πλάνο τους δε μας έκαναν σοφότερους.


Πρέπει να καταστεί σαφές ότι ο κόσμος της ομάδας έχει όλη την καλή διάθεση και το μεράκι να βοηθήσει αγκαλιάζοντας την οποιαδήποτε προσπάθεια αρκεί να κατανοήσει ότι αυτή του η κίνηση θα οδηγήσει σε κάτι το οποίο θα είναι ουσιαστικό και πάνω από όλα επωφελές για τον ίδιο τον Άρη. Από εκεί και πέρα το να επενδύουμε εν έτη 2020 για μια ακόμη φορά στο συναίσθημα και το φιλότιμο του κόσμου θεωρώ πως είναι μια πράξη η οποία αν μη τι άλλο ενέχει μεγάλο ρίσκο υπό την έννοια ότι ο χώρος του μπάσκετ και κατ΄επέκταση ο ίδιος ο Άρης έχουν ήδη εδώ και πάρα πολλά χρόνια απαξιωθεί και για να επεκτείνω ακόμη περισσότερο αυτή μου την αναφορά θα πρέπει να τονίσω ότι ανεξάρτητα από την κατάσταση που επικρατεί στο άθλημα αυτό καθ΄αυτό και ο ίδιος ο Άρης έχει πυροβολήσει άπειρες φορές τα πόδια του μέσα από λανθασμένες κινήσεις που τον οδήγησαν στο σημερινό αδιέξοδο. 

Πρέπει να ξεκαθαρίσω ότι δε σκοπεύω μέσα από αυτό εδώ το άρθρο να υπονομεύσω την οποιαδήποτε προσπάθεια πάει να ξεκινήσει, Σε κάθε περίπτωση όμως όταν οι 9 από τις 10 λέξεις που αναφέρονται στη ροή του λόγου των ανθρώπων της Κ.Α.Ε. αφορούν τον κόσμο και την δυναμική του τότε νομίζω πως μόνο σίγουροι δε μπορούμε να ήμαστε για το αύριο και φυσικά αιτία είναι η απόλυτα φυσιολογική ψυχολογική φθορά στην οποία στάθηκα παραπάνω.

Ο κόσμος του Άρη έχει καταθέσει εδώ και χρόνια τα διαπιστευτήρια του και άποψη μου είναι ότι δεν έχει ανάγκη από αγιογραφήματα, καθώς η δυναμική την οποία δεδομένα έχει θα ξαναβγεί στο φως αποκλειστικά και μόνο όταν η μπασκετική ομάδα βρει τη χαμένη της αξιοπιστία. Προσωπικά δεν πιστεύω στην αίγλη, αφού στα μάτια μου είναι κάτι τεράστιο και θα χρειαστεί πολυετή προσπάθεια για να επανέρθει. Το χαρακτηριστικό στο οποίο όμως μπορούμε να στοχεύσουμε για να δούμε καλύτερες και πιο φωτεινές ημέρες είναι η φερεγγυότητα σε πολλά επίπεδα, αλλά κυρίως στο οικονομικό που δυστυχώς μέσα από τα όσα έχω βιώσει στο πλευρό του συλλόγου έχω αντιληφθεί ότι αποτελεί χρόνια και ανεπούλωτη πληγή στο ήδη ταλαιπωρημένο κορμί του.