Δευτέρα 24 Φεβρουαρίου 2014

Ο Άρης πριν και μετά Σαουρίδη...

Θυμάμαι τον καιρό που προσπαθούσα να καλύψω τα λόγια μου για να μην φάω ξύλο.
Τότε που κανένας δεν μιλούσε με ονόματα γιατί ο Σαουρίδης έβαζε τα αλάνια του να δέρνουν όποιον μιλούσε απαξιωτικά για την λειτουργία του σουπερ 3 και το πως διοικούσαν οι συνδεσμίτες γιατί είτε οι παράγοντες τους φοβόταν είτε απλά χρησιμοποιούνταν ως μαριονέτες τους.
Κάποια στιγμή βαρέθηκα να μιλάω με υπονοούμενα και άρχισα να λέω ονόματα. Τότε άρχισαν οι τραμπουκισμοί... ήρθαν και οι φάπες έφτασαν και οι χοντρές απειλές.
Ευτυχώς όλο αυτό δεν άργησε να αλλάξει μιας και μετά από ένα χρόνο οι ίδιοι οι συνδεσμίτες αποφάσισαν να διώξουν τον Σαουρίδη και την παρέα του. Εδώ και δύο χρόνια τόσο ο πρώην υπερπρόεδρος του Άρη όσο και τα τσιράκια του Νέγρης, Οβίδιος και κάτι άλλα παιδάκια που πουλούσαν οπαδική νοοτροπία στα ερτζιανά δεν έρχονται καν στο γήπεδο π.χ. ένας Λεωνίδας που στο σχολείο όταν μαζευόμασταν να παίξουμε Άρης - ΠΑΟΚ δεν ερχόταν ποτέ γιατί ήταν ζόρικο να φοράς την κιτρινόμαυρη μέσα σε ένα σχολείο της Τούμπας. Όχι δεν ήμουν μάγκας που εγώ το έκανα (αντιθέτως) απλά δεν με πείραζε. Έτσι δικαίως ή αδίκως όλοι αυτοί εδώ και δεκαετίες δημιουργούσαν το οπαδικό προφίλ του Αρειανού. Που μπορεί να βοήθησαν πολύ σε ένα επίπεδο αλλά όποτε κάποιος είχε αμφιβολίες, η απάντησή τους ήταν απλή. Σούτια. Πλέον στον Άρη ακούμε ονόματα που το 99% του κόσμου δεν τα ξέρουν καν. (Ούτε εγώ τους ξέρω προσωπικά) Οι οπαδοί που μιλάνε στις (λιγες) οπαδικές εκπομπές είναι παιδιά που τα ξέρεις μόνο αν είσαι κοντά στον σουπερ 3. Ο Στύλος, ο Λέφτος κι άλλα παιδιά μιλάνε απλά και δίνουν την εντύπωση πως είτε έχουν δίκιο είτε άδικο μιλάνε μέσα από την καρδιά τους. Δεν κάνουν γκεμπελίστικη προπαγάνδα όπως οι προκάτοχοί τους. Κι αυτό για πολύ κόσμο είναι αρκετό. Μακάρι να συνεχίσουν έτσι και να θυμούνται πως ο ρόλος όλων μας είναι μέχρι το κάγκελο.

Άλλαξαν πολλά και στους θεσμικούς του Άρη μας.
Την τελευταία δεκαετία ο Άρης κατακλύστηκε από ανθρώπους που παρίσταναν τους μεγαλοεπιχειρηματίες ενώ είχαν μαγαζάκια και λίγα φράγκα παραπάνω από τον μέσο Έλληνα. Γεμίσαμε ανθρώπους που το σύστημα προώθησης τους παρουσίασε ως ικανούς παράγοντες με γνώσεις και γνωριμίες. Η αλήθεια όμως απείχε πολύ από την πραγματικότητα. Κάναμε πρόεδρο έναν οδοντίατρο που ασχολούνταν μόνο με τον Α.Σ. και τον προώθησε το φιλαράκι του ο Γιάννης γιατί νόμιζε πως η ομερτά τους θα ήταν αιώνια. Τελικά δεν ήταν κι όταν ο Σκόρδας αποφάσισε να χαλάσει την μπίζνα βρέθηκαν στα χαρακώματα με τον Σκόρδα να γίνεται από Πρόεδρος ένας ακόμα επαναστάτης με δικό του ραδιόφωνο κι εφημερίδα. Ο Ζαμπέτας έμαθε όσα δεν μπορούσε να ξέρει από τα τροχόσπιτα που πουλούσε γιατί του ζήτησαν να βάλει τα λεφτά του. Τον έπεισαν να βάζει και την υπογραφή του. Κορόιδο πιάστηκε. Τότε έγινε ο Αθανασιάδης πρόεδρος με τις ευλογίες του Σαουρίδη. Ένα ανθρωπάκι με καταχρεωμένη επιχείρηση που τον είχαν θεσμικό παρατρεχάμενο τόσα χρόνια τον έκαναν πρόεδρο του ποδοσφαιρικού Άρη. Αχυράνθρωπος κι αυτός. Μέσα σε όλο αυτό το πάρτι αλλοίωσης γεγονότων και ανύψωσης ανύπαρκτων προσώπων που δικηγοράκια, σουβλατζίδες, άνεργοι και άεργοι Αρειανοί παρουσιάστηκαν ως παραγοντικά τσακάλια είχαμε και τον άνθρωπο που είχε για μια δεκαετία τον ρόλο του γενικού κουμάντου όσον αφορά το ποδόσφαιρο. Τον Κόντη. Έναν ατζέντη παιχτών που ότι έγινε το οφείλει μόνο στον Άρη και την ανυπαρξία ποδοσφαιρικής γνώσης των προαναφερθέντων.

Το πάρτι της κακοδιαχείρισης και των "χαμένων" χρημάτων της μετά 44 εποχής  κάποια στιγμή δεν μπορούσε να κρυφτεί και στον Άρη άλλαξαν όλα. Προς το χειρότερο; Όχι, αλλά ούτε προς το καλύτερο. Την προηγούμενη σεζόν διοίκησαν για ένα εξάμηνο δύο πρώην ποδοσφαιριστές χωρίς παραγοντική ικανότητα, ένας δικηγόρος κι ο Ζαμπέτας που επελέγη διότι είχε δικαίωμα υπογραφής. Ένα τρίμηνο διοίκησαν ένας ραλίστας με την παρέα του και για έναν μήνα πήρε το χρίσμα πάλι ο Σκόρδας γιατί είχε το know how (γελάει ο κόσμος) για να σώσει την ομάδα... Ήρθαν εκλογές κι ο κόσμος έβγαλε πρόεδρο έναν παλιό παράγοντα που έλειπε από την Ελλάδα για πάνω από μια δεκαετία. Κι αυτός λίγος κι άσχετος. Με τον Σκόρδα να ξαναπαίρνει το χρίσμα τον Γενάρη μήπως επαναλάβει το περσινό θαύμα (που σώθηκε ο Άρης στο περίπου την ώρα που η ΑΕΚ πάλευε να πέσει).

Η κατάντια του Άρη δεν φαίνεται μόνο στην βαθμολογία που έχει κολλήσει στην τελευταία θέση εδώ και μήνες, ούτε στο ότι χρωστάει πολλά εκατομμύρια χωρίς να υπάρχει φως στο τούνελ. Έχουν γίνει celebrities της οικογένειας του Άρη άνθρωποι που η θέση τους θα 'πρεπε να είναι μόνο στην κερκίδα. Μέσω της λέσχης καταφέραμε να εκλέγουμε και να εκλεγόμαστε. Εκλέγαμε όποιον να ναι όπως να ναι. Και μπορούσε να γίνει θεσμικός παράγοντας ο κάθε τυχάρπαστος. Κι έγιναν πολλοί τυχάρπαστοι, άσχετοι με το ποδόσφαιρο, παράγοντες τα τελευταία χρόνια. Φέτος έγινε παράγοντας ένας Τσιόνκης ο οποίος είναι καφετζής, ένας Μισιρλής που είναι κάμεραμαν και πρώην ραδιοφωνικός παραγωγός και διάφοροι άλλοι ιδιωτικοί υπάλληλοι. Όλοι τους μπορεί να είναι τα καλύτερα παιδιά, αλλά δεν έχουν καμία σχέση ούτε με το ποδόσφαιρο ούτε με την διοίκηση ή έλεγχο μεγάλων εταιριών. Αυτός είναι ο Άρης του 2014!!!

Η λέσχη ή ΚΜΑ ή όπως θέλουν ας την λένε θα κάνει και πάλι γενική συνέλευση σύντομα γιατί πρέπει να βρεθεί λύση. Μέσω της λέσχης θα την βρούμε την λύση;;; Η λέσχη που έγινε όχημα διάλυσης της ομάδας;;; Δηλαδή να διώξουμε τον Σκόρδα και να έρθει ποιος τώρα;;; Όχι. Να μείνει ο ίδιος στην διοίκηση για να λουστεί την δεύτερη πτώση της ομάδας με το όνομά του στην λεζάντα. Να αναλογιστεί τις ευθύνες του και να τελειώνουμε μια και καλή από δαύτον και όσους τον αγαπάνε πιο πολύ από τον Άρη. Να διαλύσουμε την λέσχη. Το φωνάζω εδώ και καιρό. Και όλες οι μετοχές θα πάνε στον Α.Σ.;;; Τον υπερχρεωμένο ερασιτέχνη που έχει Δ.Σ. πρωτοδικείου;;; Με ανθρώπους που δεν τους εξέλεξε κανένας;;;

Η ομάδα έχει φτάσει στο χείλος του γκρεμού όχι μόνο ποδοσφαιρικά, αλλά και σαν εταιρία.
Ο Άρης έπεσε και η λύση για την επόμενη μέρα ποια είναι;;;
Αυτό είναι το θέμα που πρέπει να συζητάμε κι όχι το τι έγινε στην Κρήτη.
Ο Άρης είχε και φέτος πολλές κακές διαιτησίες. Οι οποίες του έκλεψαν βαθμούς. Θέλετε 3, 5 10;
Όσους κι αν στέρησαν οι διαιτητές, ακόμα κι αν ο Άρης σωζόταν φέτος, το μεγάλο πρόβλημα της ομάδας δεν λύνεται με τρικ ταχυδακτυλουργών και μπιχλιμπίδια σε ιθαγενείς.
Οι παράγοντες λένε εδώ και δύο χρόνια πως το 99 είναι η λύση... πόσο βαθιά νυχτωμένοι είναι;;;
Μπορεί να μην είμαστε ούτε λογιστές, ούτε δικηγόροι.
Αλλά ο μέσος νους μας μπορεί να καταλάβει πως μας κοροϊδεύουν.
Προσπαθούν να σώσουν τον εαυτούλη τους και δεν νοιάζονται για τον Άρη.

Σε όποια κατηγορία κι αν παίζει ο Άρης μας, σε όποιο χωριό κι αν αναγκαστεί να αγωνιστεί, εμείς θα είμαστε πάντα εκεί.
Μπορεί χαλασμένοι, απογοητευμένοι, αλλά πάντα δίπλα στην ομάδα που αγαπάμε!!!
Και θέλω να πιστεύω πως πλέον μάθαμε από τα λάθη μας.
Θέλω να πιστεύω πως την ομάδα δεν θα την ξαναδιοικήσουμε εμείς οι ίδιοι.
Γιατί αποδείξαμε πως απλά... δεν το 'χουμε...



                                                                         Γιάννης "Zoel" Τραϊανός


Κυριακή 2 Φεβρουαρίου 2014

ΑΡΕΙΑΝΕ διαφύλαξε το ΕΓΩ σου!

Είναι γεγονός ότι έχω να ασχοληθώ  πάρα πολύ καιρό με τα του Blog λόγω κάποιων υποχρεώσεων,αυτό όμως δεν θα μου απαγορεύσει σήμερα μετά από καιρό να γράψω μερικά πράγματα έτσι όπως ακριβώς τα αισθάνομαι. 

Είναι σαφές ότι η ομάδα μας από την αρχή της σεζόν μέχρι σήμερα φυτοζωεί, τόσο οικονομικά,όσο και αγωνιστικά. Γνωρίζαμε επίσης από την αρχή πώς οι δυνατότητες των ποδοσφαιριστών μας είναι περιορισμένες και ότι με αυτούς θα πορευθούμε μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος, αφού οι συνθήκες μας το επιβάλουν. Από εκεί και πέρα όμως αν μου έλεγε κάποιος τον Αύγουστο ότι ο ΆΡΗΣ μετά την ολοκλήρωση 22 γεμάτων αγωνιστικών θα είναι τελευταίος έχοντας 13 πόντους μια ομολογουμένως ντροπιαστική συγκομιδή θα τον περνούσα για αθεράπευτα τρελό. Ωστόσο η πραγματικότητα δυστυχώς είναι αυτή και κανείς δεν μπορεί να κάνει κάτι για να την αλλάξει. Ο κόσμος του ΆΡΗ οφείλει να αντιληφθεί το συντομότερο δυνατό ότι το να ρίχνουμε ευθύνες δεξιά και αριστερά για το κατάντημα και το μαρασμό μας είναι ευθυνοφοβία, καθώς πληρώνουμε δικά μας λάθη. Εγώ προσωπικά είμαι 19 ετών από την ελάχιστη εμπειρία που έχω παρακολουθώντας εδώ και μια δεκαετία περίπου πως λειτουργεί το Ελληνικό ποδόσφαιρο έχω παρατηρήσει ότι μια ομάδα που επιθυμεί διακαώς να επιβιώσει βρίσκει τον τρόπο να πετύχει τον σκοπό της όποιες και αν είναι οι συνθήκες που επικρατούν στο εσωτερικό της.

Στο σημείο αυτό θα ήθελα να τονίσω πώς δεν υπονοώ απολύτως τίποτα για τον οποιονδήποτε, εγώ το μόνο που έκανα πάντα και αυτό που κάνω και τώρα είναι να καταγράφω δημόσια τις ανησυχίες μου αδιαφορώντας για το αν αυτό ενοχλεί κάποιους. Είναι ευρέως γνωστό πως η ομάδα μας είναι από τις μεγαλύτερες στον ελλαδικό χώρο, έχοντας παράλληλα και έναν τεράστιο λαό που εάν θέλετε ενισχύει ακόμη περισσότερο την δυναμική της κρατώντας την όρθια σε χαλεπούς καιρούς, όμως έχει παρατηρηθεί ότι ενώ οι δυο παραπάνω ισχυρισμοί αληθεύουν και μάλιστα στον απόλυτο βαθμό οι διοικήσεις δρουν με τρόπους που δεν αρμόζουν στην ιστορία και την εμβέλεια αυτής της ομάδος, καθώς η αναξιοπιστία την οποία βγάζουν προς τα έξω είναι η αιτία για την οποία ο ΆΡΗΣ δεν μπορεί να απαλλαγεί από αυτόν τον ερασιτεχνισμό που τον διακρίνει πολλά χρόνια τώρα. Ο χαρακτηρισμός αυτός ίσως να μην αρέσει σε πολλούς, άλλους πάλι να τους βρίσκει απόλυτα σύμφωνους, αλλά βάσει τα όλα όσα έχουν λάβει χώρα εντός του Συλλόγου και συνεχίζουν να συμβαίνουν έως και αυτή τη στιγμή που μιλάμε δεν νομίζω πως πέφτω έξω.

Όσο αφορά την Πέμπτη και το παιχνίδι με τον Παναιτωλικό στο Αγρίνιο νομίζω ότι η φράση μονόδρομος η νίκη είναι πραγματικά απειροελάχιστη για να αποκρυπτογραφήσει στο έπακρο την σημασία του εν λόγω παιχνιδιού, μιας και σε περίπτωση που δεν παρθεί ούτε εκεί το τρίποντο τα πράγματα σκουραίνουν. Από εμένα προσωπικά την λέξη υποβιβασμός δεν θα την ακούσει κανείς ποτέ και αυτό το λέω με βεβαιότητα γιατί και μαθηματικές ελπίδες να μην υπήρχαν έχω μάθει να μην συμβιβάζομαι και να μην αποδέχομαι ποτέ ΤΙΠΟΤΑ!!!!!!!!!!!!!

Δεν με νοιάζει αν εθελοτυφλώ, δεν με νοιάζει αν κάποιοι από εσάς που θα διαβάσετε το συγκεκριμένο κείμενο με χαρακτηρίσετε γραφικό ζούμε σε καιρούς Δημοκρατίας και ο καθένας ενεργεί και πράττει με τον τρόπο που ο ίδιος επιθυμεί. Εγώ αυτό που θα ήθελα να ζητήσω από τον κόσμο του ΆΡΗ ως παράκληση και σε καμία περίπτωση ως απαίτηση είναι να διαφυλάξει το εγώ του σαν κόρη οφθαλμού, ένα εγώ το όποιο γαλούχησε και χαλύβδωσε και την δική μου γενιά, καθώς και πολλές ακόμη. 

Κλίνοντας θα ήθελα να πω πως θεωρώ ανεπίτρεπτο με την ομάδα μας στην 18η θέση μερίδα του κόσμου να χαίρεται με την ήττα του πάοκ από τον Πλατανιά. Αυτά μας φάγανε τόσα χρόνια...