Όσο με πληγώνεις τόσο με πορώνεις!

Περίμενα αρκετά για να κάτσω να γράψω κάτι για το χθεσινό παιχνίδι.
Έφυγα από το γήπεδο απογοητευμένος, γύρισα σπίτι, ακύρωσα μια έξοδο που είχα κανονίσει και κάθισα σιωπηλός και "αόρατος" να διαβάζω μέχρι αργά την νύχτα, όσα έγραφαν τα αδέρφια μου σε facebook και forum.
Τα νεύρα μου αργούσαν να φύγουν κι αποφάσισα να κοιμηθώ λίγο μπας και ηρεμήσω.
Δεν κατάφερα να κλείσω τα μάτια μου για πάνω από 4 ώρες...
Ξύπνησα το πρωί, έκανα τις δουλειές μου και τώρα που μεσημέριασε αποφάσισα να γράψω μερικά πράγματα.

Καταρχάς, αγωνιστικά χθες ο Άρης έκανε ένα καλούτσικο παιχνίδι σε σχέση με όσα έχουμε δει μέχρι σήμερα. Αλλά ακόμα μια φορά δεν κατάφερε να έχει πλάνο στο παιχνίδι του.
Μέχρι χθες έψαχναν όλοι τον Τάτο με βαθιές μπαλιές, χθες σημάδευαν τον Αγκάνθο, ο οποίος ήταν μέτριος.
Στην άμυνα τα λάθη ήταν λιγότερα, αλλά τόσο σημαντικά που παραλίγο να γίνει η "κηδεία".
Ευτυχώς ο Διούδης έκανε δύο πολύ σημαντικές επεμβάσεις στο τέλος του αγώνα και γλυτώσαμε τα χειρότερα.
Ο αντίπαλος έμοιαζε να μην το πιστεύει και σε καμία περίπτωση δεν είδα μια ομάδα που έχει μεγάλες διαφορές από τον Άρη.
Αντιθέτως, μιας και πλέον έχω δει όλες τις ομάδες πάνω από δύο φορές, μπορώ να πω με σιγουριά πως ο Άρης στις τελευταίες δύο αγωνιστικές έδειξε πως είναι καλύτερη ομάδα από πολλές που τον έχουν καπελώσει στην βαθμολογία.
Μια βαθμολογία απογοητευτική, με τον Άρη τελευταίο χωρίς νίκη και μόλις δύο ισοπαλίες.
Το χθεσινό Χ ήταν θέμα ατυχίας (δοκάρι) και φυσικής κατάστασης (έπεφταν κάθε πέντε λεπτά με κράμπες), μιας και η ομάδα από το 70 και μετά αδυνατούσε να κυριαρχήσει και δεν μπορούσε να κάνει τα αυτονόητα.

Δεν θα αναλύσω το παιχνίδι τακτικά, ούτε θα ασχοληθώ με όλους τους παίχτες ξεχωριστά.
Θα πω όμως την γνώμη μου για το τι φταίει και δεν κερδίζει η ομάδα.
Καταρχάς η τακτική αναρχία που δεν διορθώνεται από την μία μέρα στην άλλη και δεύτερον η ψυχολογία.
Για το πρώτο βλέπουμε όλοι πως ο νέος προπονητής κάνει δουλειά. Φαίνεται ξεκάθαρα στο γήπεδο κι όποιος δεν το βλέπει απλά δεν νιώθει. Δεν ξέρω αν θα καταφέρει άμεσα ή έστω σύντομα να στρώσει την ομάδα σε τέτοιο βαθμό που θα κάνει και τον πιο άπιστο να πιστέψει, αλλά κάποια πράγματα στο ποδόσφαιρο φαίνονται πεντακάθαρα!
Για το δεύτερο, την ψυχολογία δηλαδή, μπορώ να βρω πολλά ελαφρυντικά για τους παίχτες και άλλα τόσα επιχειρήματα για να τους κράξω που δεν έχουν το δικαίωμα να έχουν πεσμένη ψυχολογία.
Επειδή μιλάμε για ποδόσφαιρο τώρα κι όχι για διοικητικά λάθη ή αποφάσεις της ψευτοδημοκρατίας που θέλουμε να λέμε πως έχουμε στον Άρη, είμαι πεπεισμένος πως η έλλειψη νίκης είναι αυτή που βαραίνει τους παίχτες. Το άγχος και η πίεση που τους διακατέχει είναι αυτά που τους κάνουν να μην έχουν καθαρό μυαλό. Με το που έρθει η πρώτη νίκη, είμαι σίγουρος πως η ομάδα θα δείξει άλλο πρόσωπο. Και γρήγορα θα σταματήσουν οι κουβέντες για υποβιβασμό...
Για να γίνει αυτό όμως, πρέπει να δουλέψουν οι ίδιοι.

Δεν υπάρχει περίπτωση να πω στον κόσμο να κάνει υπομονή και καταλαβαίνω όλες τις αντιδράσεις, όσο τραβηγμένες κι αν είναι.
Είναι χιλιοειπωμένο, αλλά από τον Αρειανό μπορείς να ζητήσεις πολλά πράγματα, αλλά υπομονή μην του ζητάς να κάνει.
Ξέρω ότι είναι η λογική σκέψη να περιμένουμε και να υπομένουμε.
Αλλά δεν γίνεται. Πως να το κάνουμε δηλαδή;
Όταν εδώ και μια δεκαετία φλόμωσαν τον κόσμο πως γίναμε Μπαρτσελόνα και για να διατηρήσουν τον μύθο αυτό ο Άρης χρεώθηκε πολλά εκατομμύρια ευρώ, πως να πείσεις τον συν-Αρειανό μου ότι πρέπει να τα ξεχάσει όλα αυτά και να καταλάβει πως έτσι θα πορεύεται για μια πενταετία (τουλάχιστον) ακόμα με την παρούσα οικονομική και διοικητική κατάσταση;

Να σας πω και το άλλο χιλιοειπωμένο.
Δεν φταίει ο Τσουμάνης κι ο Τριανταφυλλάκος που τόσο μπορούν και τόσο παίζουν, ούτε για το ότι είναι στον Άρη.
Δεν φταίει ο Ηλιάδης που δεν μπορεί να φέρει καλύτερους παίχτες.
Δεν φταίει ο κάθε ένας από εμάς που πίστευε τόσα χρόνια όσα τους έλεγαν, γιατί αυτή ήταν η πραγματικότητα για τους περισσότερους. Κάθε τι διαφορετικό έμοιαζε λάθος κι έπρεπε να αποβληθεί.
Φταίνε οι άνθρωποι που εμπιστευτήκαμε.
Φταίει ο Σαουρίδης που όταν κατάλαβε τι δύναμη είχε, αποφάσισε να είναι το μεγάλο αφεντικό του Άρη και να αποφασίζει για τα πάντα.
Φταίνε και τσάτσοι του, που έκαναν όλη την βρώμικη δουλειά και τραμπούκιζαν ή έδερναν όποιον προσπαθούσε να πει κάτι διαφορετικό.
Φταίνε όλοι αυτοί οι τιποτένιοι παραγοντίσκοι που χόρευαν σαν γιουσουφάκια τόσα χρόνια όταν χτυπούσαν παλαμάκια οι άφραγκοι αφέντες τους.
Φταίνε τα ΜΜΕ που στήριζαν όλη αυτή την κωμωδία και φυσικά οι παραγωγοί - δημοσιογράφοι που πάντα έγραφαν ωραία κείμενα ή μιλούσαν με όμορφες λέξεις
για να τους προστατέψουν.

Ξέρω... δεν διορθώνεται τίποτα τώρα με όσα γράφω, αλλά είναι η αλήθεια ρε γαμώτο.
Και η αλήθεια όσες φορές κι αν ειπωθεί, κακό δεν κάνει.
Δύο ακόμα κουβέντες θα γράψω και κλείνω το ήδη μεγάλο κείμενο.
Έχω ακούσει και διαβάσει απίστευτα πράγματα για το ποιος φταίει για τις κράμπες και τις θλάσεις. Κι όλα από άσχετους με την ιατρική ή την εκγύμναση αθλητών. Μην είστε ξερόλες ρε μόνο και μόνο για να γεμίσετε κείμενα και μην προσπαθείτε να ηρεμήσετε τα νεύρα σας λέγοντας ότι βλακεία σας κατέβει.

Δύο τάσεις υπάρχουν στον κόσμο του Άρη.
1.Κουράστηκα και πλέον δεν ασχολούμαι.
2. Όσο με πληγώνεις τόσο με πορώνεις.
Ξέρω... δεν έχει λογική το δεύτερο, αλλά αυτό επιλέγω.
Και δεν μπορώ να κατηγορήσω κανέναν που επιλέγει το πρώτο...



                                                                             Γιάννης Zoel Τραϊανός

Σιχάθηκα πια...

Θέλω πριν ξεκινήσω να γράφω το οτιδήποτε να ζητήσω μια τεράστια συγνώμη από όλους όσους θα διαβάσουν το συγκεκριμένο άρθρο. Δεν πρόκειται να βρίσω, δεν πρόκειται να πιάσω στο στόμα μου ονόματα ανθρώπων ούτε φυσικά έχω σκοπό να θέσω σε κίνδυνο την δημόσια εικόνα μου για το χατήρι κάποιων...

Είμαι ΑΡΗΣ από παιδάκι, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου και αν για ένα πράγμα είμαι περήφανος είναι το ότι δεν κρύφτηκα ποτέ και αυτό που ήθελα να πω το έλεγα χωρίς να με ενδιαφέρει εάν οι κακοπροαίρετοι θα μου κολλήσουν ταμπέλες ή θα προσάψουν διάφορα εναντίον μου. Από τότε που άρχισα να παρακολουθώ την  ομάδα ακούω μονίμως μια λέξη υπομονή, διαρκώς υπομονή και αν και γνώριζα πώς η έννοια αυτή έχει όρια νομίζοντας πώς κάνω καλό στην ομάδα μου τα ξεπερνούσα και στήριζα ανθρώπους που δεν το άξιζαν. Κατάλαβα τα λάθη μου πολύ αργά όταν η ομάδα ήταν ένα βήμα από τον γκρεμό και τότε δεσμεύτηκα απέναντι στην ομάδα πρωτίστως, αλλά και σε μένα να μην τα ξανακάνω.

Κάπως έτσι φτάσαμε στο σήμερα,ένα σήμερα που δυστυχώς είναι πολύ χειρότερο από το τότε γιατί για μια ακόμη φορά ο ΑΡΗΣ που όλοι αγαπάμε παθολογικά έχει πέσει έρμαιο παράλογων συνθηκών και καταστάσεων. Ο κόσμος διχάζεται, πονάει, υποφέρει και πραγματικά δεν νοιάζεται κανείς, το μόνο που απασχολεί κάποιους είναι το να κάνουν δηλώσεις νομίζοντας πώς μοιράζοντας ελπίδες και ευχολόγια θα τους αφαιρεθεί το μερίδιο ευθύνης που αναμφίβολα τους βαραίνει. Βαρέθηκα τους μικρούς ανθρώπους στα καίρια πόστα της ομάδας μου,μπούχτισα την νοοτροπία του οχαδερφισμού και της απόλυτης βαρεμάρας για τα πάντα. Τα όνειρα του κόσμου πνίγονται σε ένα βούρκο γεμάτο λάσπη που ετσιθελικά μας βούτηξαν και δυστυχώς δεν έχουμε βγει από αυτόν ακόμη.

Αυτό που με θλίβει πραγματικά είναι ότι ακόμη και τώρα η ομάδα βάλλεται από τον απόλυτο ερασιτεχνισμό που είτε το θέλουμε είτε όχι έχει αφήσει το στίγμα του όλα αυτά τα χρόνια και δεν μας έχει αφήσει να πάρουμε μια βαθιά, καθαρή και τεράστια ανάσα που θα αποτινάξει από πάνω μας ένστικτα όπως αυτά της μουρμούρας και της αμφισβήτησης που δικαιολογημένα υπάρχουν. Σιχάθηκα πια να περπατάω στο δρόμο και όποτε μου τη λέει κάποιος να του αντιπαραθέτω μόνον το δεδομένο μεγαλείο του κόσμου της ομάδας μου, επειδή πολύ απλά μόνο αυτό μπορώ να κάνω.

Η ομάδα οδεύει ολοταχώς σε ένα ακανθώδες μονοπάτι το οποίο θα την πληγώσει ανεπανόρθωτα και για αυτό μόνο ο κόσμος δεν ευθύνεται, όμως κάποιοι σφυρίζουν αδιάφορα σαν να επιδιώκουν το κακό. Το ποίοι είναι αυτοί δεν είμαι εγώ ο καθ'ύλην αρμόδιος να το γνωρίζω, το μόνο που γνωρίζω είναι ότι όσο ζω θα φωνάζω ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!!!!!!!!!!! όσο και αν αυτό χαλάει κάποιους.

ΥΓ. Τα όσα ειπώθηκαν μπορεί να ενοχλήσουν κάποιους, αλλά στην ζωή μου έχω μάθει πλέον να μην με αγγίζει κανένας και τίποτα

5η αγωνιστική κι ο Άρης τελευταίος.

Εικόνα του αγώνα.

Ξεκινάει καλά ο Άρης απέναντι στην Ξάνθη και δείχνει να έχει όρεξη, αλλά ο αντίπαλος είναι αυτός που εκμεταλλεύεται τις ευκαιρίες.
Δεν καταφέρνει να σκοράρει στα πρώτα λεπτά (χαμένη ευκαιρία σε κενή εστία) και το πληρώνει, μιας και γίνεται σχετικά νωρίς το 1-0 μετά από παιδικό λάθος στην άμυνα.
Λίγο αργότερα όμως, το όργανο της τάξης που έτυχε να κρατάει σφυρίχτρα και να την βάζει σε μια τρύπα του σώματός τους (το στόμα του εννοώ) δεν δίνει πεντακάθαρο πέναλτι υπέρ του Άρη και είναι φυσιολογικό η ψυχολογία των παιχτών να πέσει.
Ξεκινάει το δεύτερο ημίχρονο και ο Άρης κάνει το καλύτερο τέταρτο από όσα παιχνίδια έχει δώσει μέχρι σήμερα από την αρχή της σεζόν.
Δύο δοκάρια και δύο μεγάλες ευκαιρίες χαμένες.
Μία ακόμα αμφισβητούμενη φάση για πέναλτι (δεν θα το έδινα εγώ) και λίγο αργότερα γίνεται το 2-0 κόντρα στην εικόνα του αγώνα.
Από κει και πέρα, οι κίτρινοι έδειξαν να μην έχουν ψυχολογία και δεν κατάφεραν ποτέ να διεκδικήσουν κάτι καλύτερο.
Έτσι κι έληξε τελικά και ο Άρης παρέμεινε στον πάτο της βαθμολογίας με 1 μόλις βαθμό...
Κέρδισε τις εντυπώσεις η ομάδα μας, αλλά η αποτελεσματικότητα των παιχτών της Ξάνθης, της έδωσε το τρίποντο.

Έλεγχος παιχτών.

Αστεία άμυνα.
Ο Ηρακλής στην άμυνα είναι μόνιμη πυγή κινδύνου και σε μια πολύ κακή μέρα του Πουλίδο, η άμυνα έμοιαζε αστεία.
Ο Ψυχογιός κάνει πολύ καλό παιχνίδι επιθετικά, αλλά αμυντικά μπάζει.
Ο Τσουμάνης ένα μεγάλο τίποτα, αν εξαιρέσει κανείς μια πολύ ωραία σέντρα που βγάζει στα πρώτα λεπτά του αγώνα.

Άψυχο κέντρο.
Ο Έλσνερ έχει κάνει το καλύτερό του παιχνίδι από την μέρα που ήρθε, αλλά έπαιζε μόνος του στο κέντρο.
Ο Τριανταφυλλάκος ειλικρινά δεν ξέρω που βρίσκει το κουράγιο να είναι τόσο άνευρος και βαριεστημένος κι ο Τάτος συνεχίζει να είναι ανούσιος μέχρι αηδίας.

Επίθεση φωτιά (σβησμένη όμως).
Ο Σταυρόπουλος πάλευε με διπλά μαρκαρίσματα κι έφυγε τραυματίας στο ημίχρονο, χωρίς στην ουσία να προλάβει να δώσει κάτι παραπάνω στην ομάδα.
Ο Ίμπε χθες έμοιαζε κανονικός ποδοσφαιριστής και τίποτα παραπάνω, απλά φάνηκε ξεκάθαρα πως ο άνθρωπος δεν είναι για τα πλάγια.
Είναι παίχτης άξονα και όποιος νιώθει από μπάλα, το κατάλαβε χθες.
Και τέλος ο Ουντόζι ο οποίος είναι ανούσιος, ακίνδυνος και αναποτελεσματικός σε όποια θέση κι αν έχει παίξει μέχρι σήμερα.
Ειδικά το όνειρο του Μιλίνκοβιτς όμως να τον βάλει στην κορυφή, εκθέτει και τους δύο.

 Οι αλλαγές.
Αγγελούδης, Μανιάς και Σουνάς, μπήκαν να βοηθήσουν (αναγκαστικές αλλαγές και οι τρεις) αλλά δεν έκαναν τίποτα απολύτως.

Τακτικά.
Το σύστημα έχει λογική, τα πρόσωπα όχι.
Τουλάχιστον κάποια από αυτά.
Είδαμε μια προσπάθεια να παιχτεί κανονικό ποδόσφαιρο, αλλά η αλήθεια είναι πως παρά την μικρή βελτίωση, η τραγική προετοιμασία του Χατζηνικολάου σε συνδυασμό με την μετριότητα των παιχτών θέλει πάρα πολύ δουλειά για να αρχίσει ο Άρης να μοιάζει κανονική ομάδα, που ξέρει τι θέλει στο γήπεδο και έχει τον τρόπο να το πάρει.
Η λέξη υπομονή είναι άγνωστη πλέον στο λεξιλόγιο του Αρειανού και παρόλο που καταλαβαίνω ότι χρειάζεται αρκετή, δεν μπορώ να παροτρύνω τον κόσμο να κάνει κουράγιο.

Διαιτησία.
Ακόμα μια φορά έβαλε το χέρι της και για να απαντήσω στο ερώτημα του πρώην υπεύθυνου τύπου της ΠΑΕ στο ερώτημά του:
"Σήμερα βλέπω ότι όλοι μιλάνε για την διαιτησία. Γιατί; Επειδή ο ΑΡΗΣ ήταν σχετικά καλός ή γιατί η σφαγή ήταν τόσο ξεκάθαρη;"
Θα απαντήσω πως είναι και τα δύο.
Ο Άρης χθες έδειξε ότι μπορούσε να πάρει την νίκη και αξίζει να σχολιάσω την διαιτησία.
Δεν την χρησιμοποιώ ως άλλοθι σε κάθε κακό αποτέλεσμα και δεν μπορώ να μιλάω για διαιτησία σε αγώνες που οι παίχτες σέρνονται και δεν κάνουν ούτε μια σοβαρή φάση για γκολ.
Επίσης όταν εσύ ήσουν στο γραφείο τύπου δεν είδα να βοηθάει σε τίποτα η συνεχής αναφορά σου στην διαιτησία.
Αντιθέτως γελούσε ο κόσμος μαζί μας που σε κάθε αγωνιστική έβλεπες σφαγές, ακόμα κι όταν δεν υπήρχαν.
Ακόμα κι αν υπήρχαν, σίγουρα τα γραπτά σου δεν βοήθησαν ώστε να πάρει κάτι παραπάνω ο Άρης. Άρα άσε τα μαθήματα για κανένα παιδάκι που θα πάρεις στο site σου.
Ο μόνος που μπορεί να κάνει κάτι για την διαιτησία και την συμπεριφορά της απέναντι στον Άρη, είναι ο Ηλιάδης.
Κι από αυτόν περιμένω να κάνει κάτι ουσιαστικό.
Να μην μείνει μόνο στα τηλέφωνα...

Πόσο λείπει ο Αγκάνθο ρε παιδί μου;;;
Και να φανταστείτε πως ήθελαν κάποιοι να τον φάνε...
Όχι μόνο ο Μούτας εκ των έσω, αλλά και άλλοι, με το να περνάνε κλίμα κατά του Ισπανού.

Τέλος, μεγάλο respect στα παιδιά που έκαναν την εκδρομή, για το πανό στην μνήμη του Killah P. αλλά και το μήνυμά τους.

                                                                              Γιάννης Zoel Τραϊανός

                                                                       

Η ώρα της μεγάλης επιστροφής

Μπορεί τα πράγματα στο ποδοσφαιρικό τμήμα του Άρη μέχρι στιγμής να μην πηγαίνουν όπως κάθε Αριανός θα επιθυμούσε,ωστόσο το μπασκετικό τμήμα φαίνεται πώς χαράζει τον δικό του διαφορετικό, όσο και ξεχωριστό δρόμο, μιας και μετά από πάρα πολλά χρόνια επέστρεψαν τα χαμόγελα. Βέβαια πρέπει να ξεκαθαριστεί πώς ακόμη διανύουμε την περίοδο της προετοιμασίας και θα ήταν άστοχο και άκαιρο να προβούμε στην οποιαδήποτε κρίση. Από την άλλη μεριά όμως τα θετικά μηνύματα πληθαίνουν μέρα με τη μέρα και το γεγονός αυτό μόνο ευχάριστο μπορεί να είναι, διότι είναι γνωστό πώς σε αυτό το διάστημα προσαρμογής μπαίνουν η βάσεις για μια χρονιά γεμάτη όνειρα και ελπίδες.

Αυτό που με κάνει να αισιοδοξώ ακόμα περισσότερο είναι το ότι η φετινή προσπάθεια βασίζεται εξολοκλήρου στις πράξεις και όχι στις υποσχέσεις και τα ευχολόγια προηγουμένων ετών, και ο ισχυρισμός αυτός είναι απόλυτα έγκυρος, καθώς ο κόσμος του Άρη όλα αυτά τα χρόνια με εξαίρεση την περσινή μεταβατική λόγω των πολλών προβλημάτων χρονιά ήταν βυθισμένος σε ένα βούρκο ψεμάτων που ας μη κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας οδήγησαν το τμήμα σε δύσβατα μονοπάτια και το ανάγκασαν να βολοδέρνει μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Στόχος λοιπόν του Κ.Αρβανίτη και των υπολοίπων στελεχών τις διοίκησης είναι να αποδείξουν προς πάσα κατεύθυνση ότι η εποχή του σκοταδισμού έχει παρέλθει και αυτομάτως έχει δώσει τη θέση της σε αυτή των επιτυχιών, των τίτλων και της καταξίωσης που όλο αυτό το διάστημα παρέλειπε.

Ασφαλώς δεν πρέπει να λησμονούμε πώς και το μπασκετικό τμήμα ταλανίζεται από έναν κυκεώνα προβλημάτων και για το λόγο αυτό πρέπει να επιδείξουμε κατανόηση έως ότου οι εξελίξεις δρομολογηθούν με τέτοιο τρόπο ούτως ώστε κάποια στιγμή να είμαστε έτοιμη για την μεγάλη επιστροφή που κατά την άποψη μου έχει αρχίσει ήδη να φαίνεται στον ορίζοντα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έχουμε ακόμη πολλά περιθώρια βελτίωσης, άλλωστε όπως αναφέρει ένα Γερμανικό γνωμικό που με εκφράζει στον απόλυτο βαθμό η υπομονή είναι μεν ένα πολύ πικρό φυτό, το οποίο όμως έχει έναν πολύ γλυκό καρπό. Πρέπει να καταλάβουμε πώς τίποτα δεν γίνεται εν μια νυκτί και όποιος πιστεύει κάτι τέτοιο θεωρώ πως εθελοτυφλεί σκοπίμως. Ο Μπασκετικός Άρης αυτή τη στιγμή μοιάζει με ένα οικοδόμημα το οποίο έχει καταστραφεί ολοσχερώς και απαιτείται χρόνος για να αποκτήσει την παλιά του μορφή.

Εμείς από την δική μας πλευρά αυτό που έχουμε να κάνουμε είναι να στηρίζουμε την ομάδα πιάνοντας την από το χέρι και να συμπορευθούμε μαζί της, πρέπει επίσης να δείχνουμε την αγάπη μας εμπράκτως κάθε μέρα, διότι πρέπει να ξέρετε καλύτερα από εμένα πώς τίποτα δεν γίνεται χωρίς λίγες στάλες αγάπης.

Θα πάει στην Ξάνθη και θα κερδίσει

Καλώς ή κακώς έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα ο Άρης βρίσκεται στον πάτο του βαθμολογικού πίνακα μετά το πέρας τεσσάρων αγωνιστικών και κάτι τέτοιο όπως και να έχουν τα πράγματα δεν μπορεί να αφήσει ανεπηρέαστους τόσο τους φίλους της ομάδος,όσο και τους ανθρώπους που κρατούν στα χέρια τους τις τύχες της Π.Α.Ε. Η παραπάνω πραγματικότητα μπορεί να ηχεί ζοφερή, όμως δυστυχώς είναι η αληθινή, αν και από ότι έχω αντιληφθεί μέσα από καθημερινές συζητήσεις με φίλους όλοι αρνούνται να πιστέψουν αυτό που βλέπουν νομίζοντας πώς ζουν για μια ακόμη χρονιά μέσα σε ένα ψέμα, καθώς το πρόγραμμα των πρώτων αγωνιστικών ταίριαζε γάντι στην ομάδα ούτως ώστε να συλλέξει βαθμούς κάτι που μέχρι στιγμής τουλάχιστον δεν έχει γίνει.

Συμφωνήσαμε όλοι στο ότι τα λάθη του καλοκαιριού ήταν πάρα πολλά, για αυτό το λόγο άλλωστε ο Κ. Μιλίνκοβιτς ζήτησε χρόνο για να αλλάξει τα πράματα,όμως δυστυχώς τέτοιου είδους πολυτέλειες τη συγκεκριμένη στιγμή δεν υπάρχουν ούτε για δείγμα και αυτό που επιβάλλεται αυτή την περίοδο είναι να προσηλωθούμε όλοι μηδενός εξαιρουμένου στη συνέχεια του πρωταθλήματος αρχής γενομένης από το ματς της Δευτέρας 23/9 κόντρα στην Ξάνθη. Στο εν λόγω παιχνίδι λοιπόν δεν υπάρχει ούτε ένα περιθώριο απώλειας βαθμών, μιας και τα τελευταία εξαντλήθηκαν στο παιχνίδι με το Λεβαδειακό στο Κλ. Βικελίδης. και οι παίκτες της ομάδος είναι υποχρεωμένοι να καταθέσουν τα πάντα με σκοπό να επιτευχθεί ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ το πρώτο θετικό αποτέλεσμα για την τρέχουσα σεζόν που δεν είναι άλλο από τη νίκη.

Ξέρετε όλα αυτά τα χρόνια που παρακολουθώ τον Άρη έχω κουραστεί να ακούω για νέες αρχές και ξεκινήματα όταν κάτι στραβώνει. Με λύπη διαπιστώνω ότι κάτι ανάλογο λαμβάνει χώρα και φέτος και αυτό με θλίβει, διότι πολύ απλά όσο σκεφτόμαστε με αυτό τον τρόπο αποδεικνύουμε πώς μας είναι αδύνατον να εννοήσουμε ότι κάθε βαθμός που χάνεται δεν μπορεί να επιστραφεί. Την Δευτέρα λοιπόν καλούμαστε να βάλουμε ένα τέλος στο συγκεκριμένο τρόπο σκέψης παίρνοντας μια καθαρή και πανάξια νίκη, μια νίκη που όμως δεν θα σημαίνει απολύτως τίποτα, αφού μετά την έλευση αυτής οφείλουμε να έχουμε και την ανάλογη διάρκεια που επιτρέψτε μου να θεωρώ πώς σαν ομάδα δεν είχαμε ποτέ και σε κανέναν απολύτως τομέα. Πιστεύω λοιπόν πώς πέρα από τον καθιερωμένο πλέον όρκο νίκης που θα κάνουν οι ποδοσφαιριστές μας θα πρέπει να δοθεί και ένας ανάλογος όρκος ο οποίος θα θέσει τέλος στα εφήμερα πράγματα που συμβαίνουν στην ομάδα μας και από τότε που προσωπικά θυμάμαι τον εαυτό μου με πληγώνουν.

ΥΓ. Μόνος στόχος η νίκη

Αφού σας αρέσουν τα ψαγμένα, πάρτε να 'χετε!

Ξεκινάω με τα αγωνιστικά χωρίς πολλές σάλτσες.

Πάλι δεν κέρδισε ο Άρης και πέταξε 2 βαθμούς αφού δεν κατάφερε να είναι αποτελεσματικός. Προσπάθησε ανορθόδοξα χωρίς τακτική (η ευθύνη για την αδούλευτη τακτικά ομάδα πάει στον προηγούμενο προπονητή) να επιτεθεί με σέντρες και "γιόμες". Αμυντικά ήταν λίγο καλύτερος σε σχέση με προηγούμενα παιχνίδια, αλλά απέναντι σε έναν αντίπαλο που δεν φοβίζει. Δέχτηκε ένα γκολ από στημένη φάση (πάλι) και ισοφάρισε γρήγορα. Από κει και πέρα.. βάλτο ρε Σταυρόπουλε, έτσι κι αλλιώς μόνο εσύ ξεχώρισες στο χθεσινό παιχνίδι!!!

Πάμε τώρα σ' αυτά που σας αρέσουν.

1. Αληθεύει πως ο Στεφανίδης βρέθηκε με τον Κόντη για να φέρει τους φίλους του να επενδύσουν; Ξέρετε, αυτή την εταιρία ατζέντηδων...

2. Ισχύει πως η ΑΜΚ είναι πάλι της πλάκας γιατί δεν υπάρχει λογαριασμός για τα χρήματα;

3. Ισχύει πως περιμένουν στην ΚΜΑ την ανακοίνωση του υπουργείου που θα τους ζητήσει κάτι που δεν έχουν για να πούνε τότε πως κάτι πήγε στραβά και να αρχίσουν πάλι από την αρχή;

4. Υπάρχει περίπτωση να είναι ο Γιώτας βαλτός από πρώην παράγοντα του Άρη που σκίζεται να επιστρέψει, μιας και κατάλαβε πως με την φάτσα του μπροστά δεν υπάρχει περίπτωση να ξαναπάρει καρέκλα;

5. Τι ποσοστό δίνει ο μπουκ να θέλουν κάποιοι να αποτύχει ο Ηλιάδης για να έρθουν ως σωτήρες; Κι επειδή το ποσοστό είναι πολύ χαμηλό, μήπως να ρωτήσω καλύτερα, τι δίνει να του βάλουν τρικλοποδιές; Γιατί είναι εύκολο να τον ρίξουν. Είναι διοίκηση πρωτοδικείου άλλωστε.

6. Ισχύει ότι ένα γνωστό (πλέον) blog που ασχολείται με το κίτρινο κυρίως χρώμα είναι η φωνή των παλιών σουπεράδων που μας έφεραν εδώ που είμαστε σήμερα;

7. Θα ηρεμήσουμε ποτέ στον Άρη ή είμαστε καταδικασμένοι στην μιζέρια;;;

Περιμένω απαντήσεις παντελονάτες κι αντρίκιες από τους ιθύνοντες.
Απαντήσεις που πείθουν κι όχι αερολογίες κι υποσχέσεις.
Ο Άρης δεν είναι παιχνιδάκι κανενός τυχάρπαστου.
Ή μάλλον, για να είμαι πιο ακριβής, ο Άρης πόσο ακόμα θα ανεχτούμε να είναι παιχνιδάκι του κάθε τυχάρπαστου;;;
Ξεχάστε οτιδήποτε του παρελθόντος για να πάμε μπροστά!!!
Ξεχάστε τους πρώην και κάντε τους κολλητούς των παλιών παραγόντων να καταλάβουν πως δεν έχουν καμία απολύτως θέση στον Άρη που ονειρευόμαστε!!!

                                                                              Γιάννης Zoel Τραϊανός

Ηλιάδη γουστάρεις να τζογάρεις;

Προσοχή!!!!
Ακολουθεί κείμενο καφενειακού επιπέδου.

Πρόεδρε... είσαι μεγάλη μούρη τελικά.
Γύρισες από το Αμέρικα έτοιμος για όλα!
Αλήθεια, τι φάση παίχτηκε και έφυγες από κει;;;
Ήρθες να πάρεις τον Άρη και να τον σώσεις.
Μεγάλο ποντάρισμα αδερφέ και οι μπουκ σε κοιτάνε με μισό μάτι.
Δεν γουστάρουν τα αουτσάιντερ αυτοί.
Ειδικά όταν μπορούν την έκπληξη.
Καλά ξεκίνησες. Έχεις κάτι που πείθει.
Και τα βρήκες με πολύ κόσμο. Ωραίος ο μάγκας.
Αλλά τον άλλο τι τον ήθελες ρε αδερφέ;;;
Εντάξει δεν λέω, δικά σου παιδιά ήθελες να έχεις τον κύκλο εμπιστοσύνης σου.
Αλλά κι εσύ δεν μπορεί να διαλέγεις μόνο με την εμπιστοσύνη.
Βάλε έναν τσάκαλο να νιώθει ρε μάγκα.
Πήγες να κάνεις το κόλπο με Κούπερ.
Κιμπάρης ο Λατίνος... με το γάντι το όχι.
Δεν κλείνει πόρτα, απλά σου ζητάει αυτά που ξέρει πως δεν μπορείς να δώσεις.
Και πας να φέρεις τον Γερμανό στα 60φεύγα...
Τι τρέλα πουλάς ρε τεράστιε;;;
Την έκανες την γυριστή και μας κάνεις την έκπληξη με τον Σέρβο!!!
Ιδέα δεν έχω τι ρόλο βαράει...
Και κανένας άλλος.
Δεν ψήνει το ονοματάκι του αλλά να σε πω κάτι;;;
Δεν πάει να λέγεται και Κουφαλοπνίχτοβιτς;;;
Τον Άρη ομάδα θέλω να κάνει και να κερδίζουμε.
Να πάω στο γήπεδο και να χαρώ λίγο.
Έτσι κι αλλιώς έχω βαρεθεί με οικονομικά και νομικά.
Με σπάσανε τα ούμπαλα οι Αρειανάρχες της πλάκας, οι επαναστάτες του φουμπού, οι δημοσιοσχετίστες του λωκού και τα παπαγαλάκια.
Θέλω τον Άρη μου κανονικό αδερφέ.
Κι αν εσύ γουστάρεις να τζογάρεις, πρόσεχε γιατί ο παίζων χάνει και ο πίνων μεθά.
Κράτα το χαμηλά το ποντάρισμα, ρίξε μια ματιά στους δίπλα σου και παίξε με ρέγουλα, γιατί δεν παίζεις ούτε τα φράγκα σου, ούτε το σπίτι σου.
Τον Άρη παίζεις και ξέρεις τι λέμε σε αυτές τις περιπτώσεις.
Παίξε καλά τον Άρη ρε....
Για το τελείωμα, να ξες... μαζί σου ήμαστε μέχρι να τα σκατώσεις.
Απλά πρόσεχε μην τα σκατώσεις γιατί τα μυαλά μας πονάνε.

                                                                           Γιάννης "Zoel" Τραϊανός

Ηλιάδη, κρίνεσαι κι εκτίθεσαι...

Ο πρόεδρος του Άρη, ο άνθρωπος που γύρισε από το Αμέρικα...
Που άκουσε πολλά... αλλά τελικά κάποιοι λίγοι τον ψήφισαν και έγινε πρόεδρος.
Σε μια πολύ ζόρικη εποχή για τον Άρη μάλιστα.
Ξεκίνησε με αυτογκόλ και το επισημάναμε από την πρώτη στιγμή με την πρόσληψη του Χατζηνικολάου, ενός προπονητή που δεν είχε το ανάλογο βιογραφικό για την θέση που κατέχει στον Άρη.
Αλλά ο πρόεδρος αποφάσισε να έχει δίπλα του άτομα που εμπιστεύεται.
Και καλά έκανε, αλλά δεν σημαίνει πως επειδή εμπιστεύεσαι κάποιον, αξίζει και μπορεί να ανταπεξέλθει.
Το ίδιο και με τον Μούτα... ο άνθρωπος που αποφάσισε να γίνει τεχνικός διευθυντής μέσα σε μια μέρα και φυσικά στου κασίδη το κεφάλι.
Οι επιλογές των παιχτών, αν όντως είχε εν λευκώ την ομάδα το τεχνικό τιμ, εμπεριείχαν σοβαρά λάθη (πράγμα που οι περισσότεροι Αρειανοί αναφέραμε) αλλά δεν εισακούστηκε η ανησυχία μας από την διοίκηση και ίσως σωστά έπραξε κι άφησε τους ανθρώπους αυτούς να αποφασίσουν.
Έτσι κι αλλιώς, όταν μια διοίκηση αρχίσει να υπακούει στα θέλω του καθενός, χάνει την αξιοπιστία της.
Φτάσαμε όμως στην τρίτη αγωνιστική και η ομάδα είναι η χειρότερη του πρωταθλήματος.
Και δεν το λέω αυτό ορμώμενος από το ότι δεν έχουμε ούτε βαθμό, ούτε από το ότι έχουμε δεχτεί 6 γκολ κι έχουμε πετύχει μόλις ένα.
Το λέω γιατί είδα όλες τις ομάδες και ακόμα και κάποιες με μόλις έναν ή δύο βαθμούς, έχουν επιδείξει κάτι άξιο σχολιασμού.
Η ομάδα θα πει κάποιος, πως τόσο μπορεί και τόσο παίζει.
Διαφωνώ. Δεν δέχομαι όμως πως ο Άρης έχει το χειρότερο ρόστερ στην κατηγορία, ούτε πως είναι όλοι οι παίχτες άχρηστοι.
Αντιθέτως, θεωρώ πως άσχετα με το αν ήθελα έναν καλύτερο κεντρικό αμυντικό κι ότι πήραμε δύο ξένους που δείχνουν χειρότεροι από αυτούς που είχαμε, η ομάδα έχει ένα σύνολο παιχτών με αξία.
Το πρόβλημα είναι ο προπονητής και η παντελής έλλειψη τακτικής και πλάνου της ομάδας κι ο Ηλιάδης δεν μπορεί να μην το βλέπει.
Ελπίζω να το έχει καταλάβει εδώ και καιρό και απλά να μην θέλει να τον διώξει πριν ξεκινήσει το πρωτάθλημα.
Γιατί αν δεν το βλέπει, έχουμε σοβαρό πρόβλημα "αμπαλοσύνης"...
Η άποψή μου για το ποδόσφαιρο είναι συγκεκριμένη.
Μια διοίκηση πρέπει να στηρίζει τις επιλογές της, αρκεί να εμπιστεύεται τις δυνατότητες του προπονητή.
Είναι λογικό να στηρίζει έναν προπονητή που έχει αποδείξει πως αξίζει, ακόμα και σε σερί κακών εμφανίσεων, αλλά δεν υπάρχει λογική στήριξης σε έναν προπονητή με βιογραφικό της πλάκας που δεν έχει δείξει τίποτα απολύτως στην καριέρα του.
Υπάρχουν παίχτες που δεν δίνουν όσα μπορούν στο γήπεδο γιατί απλά μοιάζουν να μην έχουν τις κατάλληλες οδηγίες από τον προπονητή τους.
Τα προβλήματα του Άρη βέβαια, ούτε αρχίζουν ούτε τελειώνουν στον προπονητή.
Ο Ηλιάδης έχει κάνει κι άλλα λάθη κι έχει εμπιστευτεί ανθρώπους που μόνο το καλό της ομάδας δεν τους ενδιαφέρει...
Και πλέον πέρασε αρκετός καιρός και ο πρόεδρος του Άρη θ' αρχίσει να την ακούει κι από αυτούς που τον ψήφισαν.
Οπότε κλείνω με το εξής.
Ο πρόεδρος του Άρη πρέπει να είναι σοβαρός και να θυμάται πως η ομάδα βρίσκεται σε μια από τις πιο άσχημες φάσεις της ιστορίας της. Αν δεν βρισκόταν στην κατάσταση αυτή, πιθανότατα να μην μπορούσε να εκλεγεί ούτε στην ΚΜΑ. Είναι υποχρεωμένος να ζυγίζει τους ανθρώπους που τον πλησιάζουν και να θυμάται πως οι περισσότεροι θέλουν να κερδίσουν κάτι παρά να δώσουν. Και να θυμάται πάντα πως όσα λάθη κι αν γίνονται, όσες στραβές και να έρθουν, αυτός θα κρίνεται πρώτα από όλους και αυτός θα λογοδοτήσει για την έκβαση της χρονιάς στην οποία ο Άρης γιορτάζει 100 χρόνια ζωής!!!
Κάνε την υπέρβαση και φέρε έναν προπονητή που θα ενώσει και θα δώσει όραμα στον κόσμο...
Και την δικαιολογία δεν υπάρχουν λεφτά, δεν την δέχομαι στην παρούσα φάση.
Βάλε το χέρι στην τσέπη και φέρ' τον σαν δώρο στην ομάδα που αγαπάς...

                                                                              Γιάννης Zoel Τραϊανός