Πάσχα 2014

Ο YellowTripΑΡΗΣ εύχεται σε όλο τον κόσμο του ΑΡΗ καλή Ανάσταση, καλό Πάσχα, καθώς και υπομονή για τα δύσκολα χρόνια που μας περιμένουν. Εύχομαι επίσης οι φετινές άγιες μέρες να σηματοδοτήσουν την έξοδο της ομάδας μας από αυτόν το γολγοθά που βιώνει. Μετά τις γιορτές θέλω να πιστεύω πώς θα έχουμε να σχολιάσουμε αρκετά.

ΥΓ. Να περάσετε όσο καλύτερα γίνεται και να αγαπάτε τον ΑΡΗ μας καθημερινά όλο και πιο πολύ.

Από εμάς εξαρτάται...

Από σήμερα και τυπικά μετά την απόφαση του δικαστηρίου η διοίκηση Σκόρδα αποτελεί παρελθόν και αυτό είναι κάτι που περίμενε με μεγάλη ανυπομονησία η μεγαλύτερη μερίδα του κόσμου του ΑΡΗ, αφού το καράβι όδευε ολοταχώς και στο οικονομικό σκέλος προς τον βράχο. Από εδώ και πέρα όμως πρέπει να είμαστε πιο προσεκτικοί από ποτέ, μιας και ασφαλώς η δικαστική απόφαση σηματοδότησε μια θετική εξέλιξη,τα προβλήματα όμως που ταλάνιζαν την ομάδα είναι αδύνατον να εξανεμιστούν και να πάψουν να πληγώνουν τον σύλλογο εν μια νυκτί. Με την παραπάνω αναφορά θέλω να τονιστεί και να γίνει σαφές προς όλους ότι η απομάκρυνση της διοίκησης Σκόρδα μπορεί να σημαίνει τα πάντα και αυτό πραγματικά το εύχομαι ολόψυχα, μπορεί όμως να μη σημαίνει και τίποτα αν δεν πάρουν κάποια πράγματα το δρόμο που πρέπει.

Τώρα νομίζω πώς το παιχνίδι έχει περάσει στα δικά μας χέρια,καθώς από την αντιμετώπιση μας και από την οπτική γωνία που από εδώ και στο εξής θα βλέπουμε τα πράγματα θα εξαρτηθούν πάρα πολλά για να μην πω τα πάντα και χαρακτηριστώ ως υπερβολικός. Τώρα δε χρειάζονται ούτε αφορισμοί και διαφωνίες αλλά από την άλλη μεριά απαγορεύεται δια ροπάλου και να εφησυχάσουμε διότι αυτού του είδους η νοοτροπία έφερε την ομάδα στο σημείο που βρίσκεται σήμερα,ένα στάδιο πριν την απόλυτη διάλυση. Πρέπει να είμαστε όλοι διαρκώς και επί μονίμου βάσεως σε εγρήγορση έχοντας προπάντων τα αυτιά και τα μάτια μας ανοιχτά ούτως ώστε να μην αφήσουμε τίποτα να πέσει κάτω χωρίς να το κρίνουμε είτε θετικά, είτε αρνητικά. Η ζωή μέχρι τώρα με έχει διδάξει ένα πράγμα ότι σωστός και ορθός άνθρωπος χαρακτηρίζεται αυτός που οι πράξεις και οι ενέργειες του διέπονται από την αίσθηση του μέτρου που κατά την άποψη μου είναι ένα από τα σημαντικότερα χαρακτηριστικά που οφείλει να έχει ο άνθρωπος στο εσωτερικό των πτυχών της προσωπικότητας και του χαρακτήρα του.

Δεν πρέπει σε καμία των περιπτώσεων να χαθεί η μπάλα διότι σε τελική ανάλυση όπως έχουμε τονίσει άπειρες φορές όλα τώρα ξεκινάνε. Όλοι στο πλευρό της ομάδας με κάθε τρόπο και με κάθε κόστος και όλα τα υπόλοιπα είναι δευτερεύοντα,καθώς εάν εμείς είμαστε αυτοί που πρέπει να είμαστε όλα τα άλλα θα έρθουν από μόνα τους χωρίς εμείς να χρειαστεί να κάνουμε κάτι παραπάνω. Η κατάσταση του σήμερα είναι πιο δύσκολη από ποτέ και αυτό νομίζω είναι ορατό σε οποιονδήποτε αγαπά, τιμά και σέβεται αυτήν την ομάδα και για το λόγο αυτό έχουμε χρέος απέναντι στις επόμενες γενιές να οικοδομήσουμε έναν ΑΡΗ αντάξιο της ίδιας του της εμβέλειας, καθώς και της ιστορίας του. Βέβαια για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο σε καμία των περιπτώσεων δεν αρκεί μόνο η δική μας αρωγή και στήριξη, μιας και βιώνουμε μια περίοδο που είναι απαραίτητη η εισροή ρευστού, κεφαλαίου και τα πάντα κινούνται εν γένει γύρω από το χρώμα του χρήματος. Καλούμαστε λοιπόν εκτός όλων των άλλων να δημιουργήσουμε σαν ομάδα πρώτιστα και δευτερευόντως σαν κόσμος ένα πρόσφορο έδαφος για την έλευση ενός ανθρώπου με όραμα.

Όλα αυτά μπορεί να είναι χιλιοειπωμένα δεν παύουν όμως να είναι τα απαραίτητα συστατικά για μια ομάδα έτσι όπως ο κάθε Αρειανός την ονειρεύεται. Φυσικά η απόσταση από την θεωρία στην πράξη είναι τεράστια και είναι γνωστό πώς στους χαλεπούς οικονομικά καιρούς που μας έχει αφήσει ως προίκα η κρίση ο κόσμος αδυνατεί να κάνει τα πάντα μόνος του και αυτό που επιθυμεί είναι τα ανεδαφικά λόγια και οι σκέψεις να δώσουν επιτέλους τη θέση τους στις πράξεις.

Χρέος ΟΛΩΝ η Ανάσταση του ΑΡΗ

Μπορεί η εβδομάδα των παθών να ξεκίνησε σήμερα για όλους εμάς, καθώς έχουμε μπει και τυπικά στην Μ. εβδομάδα για τους πιστούς του ορθόδοξου δόγματος, ωστόσο για την ομάδα μας οι αντίστοιχες μέρες των παθών ξεκίνησαν πολύ νωρίτερα και το δυσάρεστο στην όλη υπόθεση είναι ότι κανείς από εμάς δεν γνωρίζει το πότε θα απεμπλακούμε από αυτό το μαρτύριο, το σίγουρο πάντως είναι ότι ακόμη έχουμε πάρα πολύ δρόμο να διανύσουμε όσο σκληρό και αν ηχεί αυτό στα αυτιά κάποιων.

Αποφάσισα μετά τη λήξη του χθεσινού αγώνα να μην γράψω γιατί έκρινα πως δεν θα είχε κανένα απολύτως νόημα κάτι τέτοιο, μιας και οι πραγματικά δύσκολες καταστάσεις τώρα ξεκινούν. Το δεδομένο είναι ότι η ομάδα υποβιβάστηκε,αυτό όμως που πρέπει να καίει όλους είναι τι θα γίνει από εδώ και στο εξής, καθώς όπως ανέφερα και στο προηγούμενο άρθρο μου όλοι προτείνουν λύσεις, λύση όμως ουσιαστικά δεν προτείνεται από πουθενά και από κανέναν. Αυτό το οποίο θεωρώ εγώ απαραίτητο είναι να μην βάλουν κάποιοι ετσιθελικά τον κόσμο στη διαδικασία να σκεφτεί πάλι ο ίδιος για το πώς θα σωθεί η ομάδα αυτή η τακτική πρέπει κάποτε να λάβει τέλος και το πρόβλημα να βρει τη λύση του από μέσα. Αν ρωτάτε την προσωπική μου γνώμη για τους ανθρώπους που έχουν στα χέρια τους αυτή τη στιγμή τις τύχες του ΑΡΗ θα σας απαντήσω πολύ απλά πλην όμως ξεκάθαρα πως δεν τους έχω καμία εμπιστοσύνη διότι απέδειξαν και σε παρελθοντικούς χρόνους,αλλά και τώρα πως δεν είναι ικανοί να τα καταφέρουν. Από εκεί και πέρα νομίζω ότι με βάση τα όσα ανέφερα πριν ως αφετηρία πρέπει να έχουμε το διοικητικό κομμάτι, μιας και είναι ένας αν μη τι άλλο νευραλγικός τομέας για το μέλλον μιας Π.Α.Ε.,πόσο μάλλον όταν η συγκεκριμένη εταιρεία φέρει το όνομα του ΑΡΗ το οποίο ζυγίζει από μόνο του 100 τόνους.

Ποιος θα δώσει την πολύτιμη λύση; αυτό ομολογουμένως παραμένει ένα αναπάντητο ερώτημα και παράλληλα ένας γρίφος για δυνατούς λύτες, πάντως προσωπικά δεν μπορώ να δεχτώ ότι μια ομάδα με τόσο κόσμο θα συνεχίσει να είναι απροστάτευτη και να μπάζει από όλες τις μεριές αυτό πρέπει να πάψει να συμβαίνει κάποτε γιατί ντροπιάζει όχι μόνο την ίδια την ομάδα, αλλά και τους ανθρώπους του παρελθόντος που συνέβαλαν τα μέγιστα για να αποκτήσει το brand name που όσο και αν δεν αρέσει σε κάποιους κατέχει μέχρι και τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές. Το μόνο σίγουρο αυτή τη στιγμή είναι ότι τίποτα δεν τελείωσε, αντίθετα τώρα αρχίζουν όλα και αυτό είναι κάτι που πρέπει να ενσαρκωθεί στο πετσί και του τελευταίου Αρειανού αυτού του πλανήτη.

Κλείνοντας θα ήθελα να απευθύνω ένα τεράστιο μπράβο σε όλους όσους στάθηκαν στο πλευρό της ομάδος και φυσικά δεν εννοώ κανέναν άλλον εκτός από τον ίδιο τον κόσμο της ο οποίος απέδειξε περίτρανα ότι δεν υπολογίζει τίποτα και τερμάτισε τη χρονιά με τον καλύτερο τρόπο όντας στην τέταρτη θέση κοπής εισιτηρίων στο πρωτάθλημα και αυτό από μόνο του από όπου και να το δει κανείς σημαίνει και λέει πάρα πολλά, μιας και στέλνει ένα σαφέστατο μήνυμα σε ότι έχει να κάνει με το μέλλον αυτής της ομάδος. Γνωρίζω πάρα πολύ καλά ότι σε αυτά τα δύσκολα χρόνια η ομάδα παραγοντικά  μπορεί να είναι γυμνή, ωστόσο πληθυσμιακά και οπαδικά ο ΑΡΗΣ δε θα είναι ποτέ μόνος του με ότι προεκτάσεις μπορεί να έχει αυτό.

Πάντα έχει λόγο η σιωπή...

Όλα αυτά που συμβαίνουν στις τάξεις του ΆΡΗ κάθε άλλο παρά φυσιολογικά μπορούν να χαρακτηριστούν. Βέβαια αυτό δε μου προκαλεί και ιδιαίτερη εντύπωση μιας και πάντοτε μέσα σε αυτή την ομάδα λάμβαναν χώρα καταστάσεις άσχημες και μυστήριες που άλλοτε άγγιζαν και άλλοτε ξεπερνούσαν τα όρια της παράνοιας. Τον περασμένο Μάη λοιπόν δύο παρατάξεις έθεταν υποψηφιότητα δύο παρατάξεις για να αναλάβουν τις τύχες του ΆΡΗ ο οποίος μόλις είχε βγει ζωντανός από μια χρονιά γεμάτη μαρτύρια και δυσκολίες,όμως το χαμόγελο υπήρχε στα πρόσωπα όλων γιατί ο λαός ΄έσωσε την ομάδα επειδή απλά αυτό έπρεπε να γίνει.

Κάτι ανάλογο περιμέναμε όλοι μας και φέτος, καθώς ο νόμος της ζωής λέει πως όταν κάνεις κάτι μια φορά τότε άνετα μπορείς να το ξανακάνεις δεν είχαμε πλέον καμία δικαιολογία μετά το περσινό μας πάθημα που ωστόσο δεν έγινε μάθημα. Τώρα λοιπόν αυτοί που καλούνταν να αποφασίσουν ήμασταν εμείς οι ίδιοι και κανένας άλλος διότι φαινόταν να ξέρουμε πλέον το δρόμο προς την επιβίωση. Εγώ προσωπικά δεν είχα σκοπό να ψηφίσω καμία από τις δύο παρατάξεις μάλιστα θυμάμαι έλεγα τότε ότι αν υπήρχε μια τρίτη σοβαρή και αξιοπρεπής παράταξη θα εμπιστευόμουν εκείνη. Όταν τελικά αποφάσισα να μετάσχω στη διαδικασία της ψηφοφορίας το κριτήριο μου ήτανε να μην ξανά στηρίξω ποτέ έναν άνθρωπο που έχω ζήσει και λίγο-πολύ ξέρω όπως και όλοι μας τα εγωιστικά του αισθήματα και την αυταρχική συμπεριφορά που διέπει τον χαρακτήρα του. Το επόμενο πρωί ξύπνησα με την αίσθηση ότι έπραξα το σωστό κάτι που όμως δεν ίσχυε και αν μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω δεν θα πήγαινα να ψηφίσω.

Τα λάθη άρχισαν να φαίνονται με την πάροδο του χρόνου όλο και πιο ξεκάθαρα, το καράβι βυθιζόταν με μαθηματική ακρίβεια και σαν να μην έφταναν όλα αυτά εμφανίστηκαν και οι προσφυγές των ξένων παικτών που ειδικά φέτος δε θα μπορούσαμε να σταθούμε με αξιοπρέπεια χωρίς αυτούς. Οι υποσχέσεις του Κ. Ηλιάδη αποδείχθηκε ότι ήταν στάχτη στα μάτια ενός ήδη πικραμένου κόσμου. Όλα αυτά οδήγησαν κάπου στο Δεκέμβρη μέσα από μα Γ.Σ. των λίγων στην ανατροπή του διοικητικού σκηνικού και την έλευση δια ανατάσεως της χειρός του Κ. Σκόρδα. Η δυσπιστία μεγάλη ο φόβος ακόμη μεγαλύτερος όλοι γνωρίζαμε ότι κάποια αρνητικά στοιχεία του χαρακτήρα του θα δρούσαν αρνητικά και προς την ομάδα γιατί όλο αυτό που ζούσαμε μέχρι το 2009 αποτελούσε ξεκάθαρο δείγμα για το τι θα ακολουθούσε. Στο εναρκτήριο παιχνίδι του δευτέρου γύρου κόντρα στον Απόλλωνα Σμύρνης η ομάδα βρισκόταν τρεις βαθμούς κάτω από αυτόν που παρέμενε στην κατηγορία και αντί αυτή η διαφορά να εξανεμιστεί, αντιθέτως αύξανε συν το χρόνω όλο και περισσότερο. Η πίκρα μεγάλη, ο διχασμός επήλθε ξανά, η θέση των οργανωμένων ήταν ξεκάθαρη και κατά την άποψη μου δικαιολογημένη. Κάθε Κυριακή μπροστά μας το ίδιο έργο και φτάσαμε σιγά-σιγά στο σήμερα που η ομάδα έχει χάσει και μαθηματικά τις ελπίδες της για παραμονή και αυτό αναμφίβολα είναι αποτέλεσμα μιας κακής ανακύκλωσης που μας έχει σκοτώσει. Την λύση για την επόμενη μέρα την ξέρουν όλοι, αλλά στο βάθος δεν την ξέρει κανείς πιάσαμε πάτο και το χειρότερο είναι ότι το βαρέλι αυτό δεν περιορίζεται στο αγωνιστικό σκέλος,αλλά ξεκινά από την νοοτροπία μας την ίδια και τη στάση μας απέναντι στον ίδιο τον σύλλογο που μας φτύνει καθημερινά στα μούτρα. Όλοι κατόπιν εορτής θυμήθηκαν ότι έχουμε πρόβλημα αγνοούν όμως το ότι το πραγματικό πρόβλημα είναι οι στάση μας απέναντι σε αυτό.

Επειδή κατά καιρούς λαμβάνω κάποια μηνύματα σχετικά με το μέλλον του Blog δηλώνω ξεκάθαρα ότι όσο είμαι δυνατός αυτή η προσπάθεια θα συνεχιστεί με κάθε κόστος οι λόγοι της πολύμηνης αποχής μου από τα πράγματα ήταν άλλοι...