Αλλαγές για την νέα σεζόν.

Προπονητής καινούριος κι αλλαγές στο έμψυχο δυναμικό της ομάδας φαντάζουν αυτονόητα για μια νέα διοίκηση η οποία είναι αν μη τι άλλο, υποχρεωμένη να πραγματοποιήσει μια σεζόν καλύτερη από αυτήν που μας πέρασε. Φυσικά σε λογικά πλαίσια, μιας και δεν πρέπει να ξεφύγουμε οικονομικά.

Το θέμα προπονητή είναι αυτό που τις τελευταίες μέρες απασχολεί έντονα τον κόσμο της ομάδας και το όνομα του Χατζηνικολάου δεν φάνηκε να ηχεί καλά στα αυτιά των περισσότερων οπαδών. Ένας προπονητής που δεν έχει δείξει ιδιαίτερα πράγματα μέχρι τώρα, με μέτριες πορείες και πρόσφατα επικοινωνιακά λάθη στον Ηρακλή, τα οποία του στοίχησαν την θέση του. Ναι, παραιτήθηκε, αλλά τα δικά του λάθη τον οδήγησαν εκεί. Ποτέ δεν έκανε οικογένεια τα αποδυτήρια και δεν κατάφερε να κερδίσει τα τελευταία παιχνίδια που θα οδηγούσαν την ομάδα του στην μεγάλη κατηγορία. Ο Παπαδόπουλος είναι μέχρι αυτή την στιγμή, ο προπονητής της ομάδας. Ο οποίος με δηλώσεις του προεκλογικά εναντίων του Ηλιάδη, έθεσε τον εαυτό του εκτός ομάδας. Ίσως μετά από το άκρως επιτυχημένο πέρασμά του από τον πάγκο της ομάδας μας, να του άξιζε μια ευκαιρία για την νέα χρονιά, αλλά η αλήθεια είναι πως για μένα προσωπικά, αναγκαζόμαστε να απαντήσουμε σε ένα δίλημμα το οποίο δεν θα 'πρεπε να υφίσταται κανονικά.

Κι εξηγούμαι. 

Θεωρώ ανεπίτρεπτο στην ερώτηση μετά τον Σούλη ποιος; Η μοναδική απάντηση να είναι μόνο ο Χατζηνικολάου. Όχι γιατί βλέπω στο μέλλον και μπορώ να φανταστώ πως ούτε μέχρι τον Οκτώβριο δεν θα φτάσει, αλλά γιατί δεν έχει δείξει δείγματα γραφής τα οποία θα με κάνουν να σκεφτώ πως... ποτέ δεν ξέρεις... υπάρχουν προπονητές οι οποίοι κολλάνε με κάποιες ομάδες και εκεί που δεν το περιμένει κανείς, παρουσιάζουν έργο αντιστρόφως ανάλογο των προσδοκιών. Το θέμα είναι να μην είναι το κριτήριο το ότι είναι Αρειανός. Όταν μιλάμε για προπονητή και ειδικά σε ακόμα μια χρονιά ειδικών συνθηκών για τον Άρη (με τα τωρινά δεδομένα) ίσως να χρειάζεται και προπονητής ειδικών συνθηκών. Η ουσία είναι μία. Η νέα διοίκηση θα αποφασίσει αν η πρώτη της απόφαση θα είναι ένα επικοινωνιακό λάθος (επαναλαμβάνω, άσχετα με το αν θα πετύχει ή όχι ο προπονητής) και φυσικά θα κριθούν εκ του αποτελέσματος. 

Πάμε τώρα στο θέμα παίχτες. 

Υπάρχουν ποδοσφαιριστές στον Άρη οι οποίοι απέδειξαν πως δεν μπορούν να ξεχωρίσουν ούτε σε μια ομάδα γεμάτη 20χρονους! Μερικοί από αυτούς είναι ο Καζναφέρης, ο Βελλίδης κι ο Παπαζαχαρίας. Δεν λέω, μεγάλο πάθος ο Κάζνα, αλλά το παιδί φέτος ήταν πιο ανάλατος κι από φαγητό νοσοκομείου. Κι ο Βελλίδης, ενώ είχε μεγάλη ευκαιρία να αποδείξει στον Σάντος πως έκανε λάθος που δεν τον πήρε στην Εθνική, τον δικαίωσε 100%! Για τον Παπαζαχαρία τι να πω; Τα δάκρυα δεν είναι λόγος να κάνει νέο συμβόλαιο. Παίχτης όχι απλά μέτριος, αλλά κακός. Αλλά μας έδειξε πως νιώθει ένας από εμάς. Και θα δανειστώ μια ατάκα ενός φίλου. Παπαζαχαρία, είσαι μέσα στην καρδιά μας πλέον, αλλά στον Άρη που ονειρευόμαστε δεν έχεις καμία θέση. Θα είσαι κι εσύ ένας από τους πολλούς που πέρασαν από τον Άρη και θα τους θυμόμαστε για πάντα, όχι για τις ποδοσφαιρικές τους ικανότητες, αλλά γιατί νιώσαμε πως είναι δικά μας παιδιά. Βελώνης, Γκουγκουλιάς και άλλοι... αλλά την φανέλα για να την φοράς, πρέπει να το αξίζεις και ποδοσφαιρικά. Κι εσύ δυστυχώς, δεν το χεις... 

Ας ελπίσουμε η νέα διοίκηση να μην προσπαθήσει να διορθώσει ένα επικοινωνιακό λάθος με ένα νέο και να επανδρώσει την ομάδα με παίχτες και προπονητή που θα το αξίζουν κι όχι με γνώμονα το πόσο Αρειανοί είναι ή δείχνουν! 

                                                                           Γιάννης "Zoel" Τραϊανός

Νέα διοίκηση στην ΠΑΕ Άρης.

Οι εκλογές για την ΠΑΕ Άρης τελείωσαν, με νικητή τον Ηλιάδη έναντι του Σκόρδα. Με διπλάσιες ψήφους μάλιστα! Εννοείται πως δεν είμαι ανακόλουθος και θα πω το ίδιο πράγμα που είπα και στις προηγούμενες εκλογές της ΠΑΕ. Ήταν ακόμα μια φορά, ένα αποτέλεσμα μειοψηφίας. Από τους 5.079 Αρειανούς που είχαν δικαίωμα ψήφου, λιγότεροι από τους μισούς έλαβαν μέρος στην διαδικασία (2249), από τους οποίους 1439 επέλεξαν τον Ηλιάδη, 769 τον Σκόρδα και 41 έριξαν άκυρο ή λευκό!
Το 99.9% των Αρειανών δεν ψήφισαν καν! Αλλά αυτή είναι η λέσχη... αποφασίζουν οι λίγοι για τους πολλούς.

Πάμε λοιπόν σε αυτά που έχουν σημασία. Είχα ξεκαθαρίσει πως κανένας εκ των δύο υποψηφίων δεν με καλύπτει και ότι θα πάω με τον λιγότερο χειρότερο.
Ψήφισα τον Ηλιάδη, όχι γιατί μου τα είπε καλά, ούτε γιατί με έπεισε. Αλλά γιατί ο αντίπαλός του είναι αποδεδειγμένα αποτυχημένος και καταστροφικά εγωιστής ώστε να μου αποδείξει ότι άλλαξε. Ελπίζω μόνο κι εύχομαι, να μην αποτελέσει ο Σκόρδας εμπόδιο και να στηρίξει κι αυτός αλλά και όσοι τον ψήφισαν, την νέα διοίκηση, ακόμα κι αν κρατήσουν κριτική στάση απέναντί της.

Έτσι λοιπόν, προσωπικά περιμένω από τον Ηλιάδη τα εξής:
1. Άνοιγμα μιας κανονικής αύξησης μετοχικού κεφαλαίου και μάλιστα "μεγαλύτερης", ώστε να καλύπτει το 51% των μετοχών.
2. Να συνεργαστεί όσο πιο ομαλά και σωστά με τους νομικούς που τρέχουν το άρθρο 99 και να κάνει όλες τις απαραίτητες ενέργειες που χρειάζονται ώστε να σιγουρευτούμε πως αν μπούμε, θα είναι προς όφελός μας κι όχι το αντίθετο.
3. Να τρέξει άμεσα τα αγωνιστικά με γνώμονα όσα μας ανέφερε στις προεκλογικές δηλώσεις του. Μεθοδικά και με τεχνογνωσία κι όχι συναισθηματικά.
4. Να προσπαθήσει να βρει λύσεις με όσους πιστωτές δεν δέχτηκαν μέχρι σήμερα διακανονισμό, έτσι ώστε να μην κινδυνεύει εκ νέου η ΠΑΕ, π.χ. Σηφάκης...
5. Να θυμάται πως οι προεκλογικές του δεσμεύσεις, είναι το μόνο δείγμα γραφής που πήραμε από τον ίδιο, άρα είναι υποχρεωμένος να τις τηρήσει ευλαβικά και μάλιστα στο ακέραιο.

Επειδή τον στήριξα και τον ψήφισα, η κριτική μου θα είναι πιο σκληρή και οι απαιτήσεις μου μεγαλύτερες. Σε κάθε λάθος του, θα είμαι εκεί να τον κατακρίνω και σε κάθε τι σωστό δεν θα τον χειροκροτώ για το αυτονόητο! Αλλά θα στηρίξω με τον τρόπο μου την νέα διοίκηση.
Οπότε θα κλείσω με τις ίδιες λέξεις που έκλεισα ένα παλιότερο κείμενό μου σε σελίδα κοινωνικής δικτύωσης.
Ηλιάδη... παίξε καλά τον Άρη ρε...

                                                                           Γιάννης "Zoel" Τραϊανός

Μια Πράξη Ευθύνης

Ακούω συνεχώς στα ραδιόφωνα της πόλης και διαβάζω μέσα από εφημερίδες ότι η αυριανή μέρα θα κρίνει σε ότι έχει να κάνει με το μέλλον του ΑΡΗ. Αναλύσεις επί αναλύσεων και προβλέψεις επί προβλέψεων βλέπουν το φως της δημοσιότητας σε καθημερινή επίπεδο,όλα αυτά όμως κατά την προσωπική μου άποψη δεν έχουν καμία απολύτως σημασία, μιας και είναι δεδομένο πώς δεν αποτελούν τίποτε άλλο πέρα από απλές εκτιμήσεις η οποίες δεν έχουν καμία απολύτως ουσία.

Στην πραγματικότητα αυτή που θα κρίνει τα πάντα είναι η συνείδηση του αν μη τι άλλο πικραμένου κόσμου ο οποίος κατά την ταπεινή μου άποψη σήμερα πρέπει να βάλει ένα τέλος στις μεσοβέζικες λύσεις που βύθισαν την ομάδα ετσιθελικά στον σκοταδισμό. Κάποιοι ρωτούν μέσα στη βαθιά απόγνωση που τους διακρίνει απολύτως δίκαια, μα καλά και τι να ψηφίσω; αφού δεν υπάρχει και ίσως και να μην υπήρξε πραγματικά ποτέ η αίσθηση της εμπιστοσύνης. Θεωρώ λοιπόν πώς όταν σας ρωτούν ποιο από τα δύο υπάρχοντα ψηφοδέλτια θα επιλέξετε θα πρέπει να απαντάτε αποφασιστικά πώς θα ψηφίσετε ΑΡΗ, μιας και τέτοιου είδους πρακτικές όπως ήταν αυτές των προηγούμενων ετών οδήγησαν την ομάδα στην απόλυτη υποδούλωση και τον εξανδραποδισμό της.

Για να ξεκαθαρίσω κάτι που θεωρώ απαραίτητο και για την προσωπική μου αξιοπιστία,αλλά και για το συμφέρον όλων μας πρέπει να πω πώς σε καμία των περιπτώσεων και ποτέ δεν θεώρησα πώς η αποχή από μια διαδικασία εκλογών δεν συνιστά την λύση στο πρόβλημα, ούτε φυσικά και η επιλογή του λευκού διότι έτσι είναι σαν να απαξιώνουμε ακόμη περισσότερο τον ήδη περασμένο από κόσκινο Φορέα. Από εκεί και πέρα επειδή ποτέ στην πορεία της μέχρι τώρα ζωής μου δεν κρυβόμουν,ούτε μιλούσα με γρίφους θεωρώ την στάση μερικών ραδιοφώνων της πόλης το λιγότερο προκλητική, μεροληπτική και απαράδεκτη καθώς με τα λεγόμενα και τις πράξεις τους προσπαθούν να κατευθύνουν τις συνειδήσεις του κόσμου προς μια συγκεκριμένη ρόττα.

Πρέπει επιτέλους κάποια στιγμή να καταλάβουμε πώς όταν απευθυνόμαστε προς τον κόσμο δεν πρέπει να το κάνουμε σαν να μιλάμε σε τίποτα άβουλα όντα τα οποία χρήζουν βοηθείας μέσω παραινέσεων και συμβουλών, ο ίδιος ξέρει πολύ καλά τι υπηρετεί και κυρίως ποιόν εξυπηρετεί ο καθένας. Καλή ψήφο σε όλους όσους ανήκουν στο εκλογικό σώμα της Κ.Μ.Α. καθαρίστε το μυαλό σας από σάπια πράγματα που οδήγησαν την ομάδα στην απόλυτη σήψη και μην ξανά δώσετε το δικαίωμα σε ανθρώπους χωρίς όραμα και όνειρα να καταστρέψουν για μια ακόμη φορά τα δικά μας.

Ομάδα που χτίζει Μέταλλο

Μια πέρα για πέρα πανάξια νίκη πέτυχε ο ΑΡΗΣ, καθώς κατόρθωσε να κάμψει την αντίσταση του Πανιωνίου ισοφαρίζοντας την σειρά σε 1-1 και ελπίζοντας πώς το Σάββατο 25/5 στο κλειστό της οδού Αρτάκης θα μπορέσει να κάνει το πιο μεγάλο, όσο και αποφασιστικό βήμα που θα το εξασφαλίσει την είσοδο στην τετράδα του εγχώριου μπάσκετ.

Ένας ΑΡΗΣ που από το πρώτο δευτερόλεπτο μπήκε δυνατά στον αγωνιστικό χώρο μη αφήνοντας έτσι στην αντίπαλη ομάδα πολλά περιθώρια και δίνοντας της να καταλάβει πώς εντός του Nick Galis Hall δεν έχει καμία απολύτως ελπίδα ούτως ώστε να διεκδικήσει κάτι περισσότερο πέρα από μια τιμητική εμφάνιση. Είναι ίσως η πρώτη φορά μετά από πολλά πολλά χρόνια που βλέπω τμήμα αυτού του τεράστιου Συλλόγου και χαίρομαι που και πάλι το μπασκετικό τμήμα όπως και τότε κατάφερε να δείξει πρώτο τον ασφαλή δρόμο που οδηγεί προς την εξυγίανση. Οι σκηνές διχόνοιας που αν μη τι άλλο επικρατούσαν εντός του τμήματος έχουν περάσει και θέλω να ελπίζω χωρίς επιστροφή, αυτό όμως που σε μένα προσωπικά προξενεί τεράστια θετική εντύπωση είναι ότι σε μια χρονιά που όλοι την θεωρούσαν μεταβατική με πάρα πολλά και δυσεπίλυτα προβλήματα ο ΑΡΗΣ δεν λυγίζει και παλεύει για να κατακτήσει μια θέση στα υψηλά στρώματα της βαθμολογίας, έχοντας βέβαια πρώτιστα κατά νου την υστεροφημία του που όχι μόνο δεν πληγώθηκε όπως πολλοί καλοθελητές προέβλεπαν και περίμεναν,αλλά όσο η χρονιά προχωρά και φτάνει σταδιακά προς το τέλος της αυτή κερδίζει επιπλέον πόντους που κρατούν την ομάδα σε αυτούς τους χαλεπούς οικονομικά καιρούς ζωντανή και έτοιμη να συνεχίσει να παλεύει για όσο χρειαστεί. 

Αυτό που θα ήθελα να τονίσω κάνοντας την παραπάνω αναφορά είναι πως αντιλαμβάνομαι ότι το ας μη γελιόμαστε χαμένο μέταλλο της ομάδας τόσο σε αγωνιστικό, όσο και σε χρηματικό επίπεδο ξανά χτίζεται και πάλι και αυτό είναι κάτι που χαροποιεί τον κόσμο της ομάδος ο οποίος βλέποντας άφθαρτους ανθρώπους να εργάζονται κοπιαστικά γεμίζει με αισιοδοξία και πίστη για το άμεσο και όχι μόνο μέλλον. Το οικογενειακό κλίμα στις τάξεις της ομάδας που όλα αυτά τα χρόνια εξέλειπε για γνωστούς σε όλους μας πλέον λόγους την δεδομένη χρονική στιγμή είναι ίσως κάτι παραπάνω από εμφανές και αποτυπώνεται με πιστικό τρόπο και εντός του παρκέ.

Επειδή ήμουν από τους τυχερούς που παρευρέθηκαν στην εκδήλωση προς τιμήν του τεράστιου Νίκου Γκάλη μου έκανε εντύπωση ο τρόπος με τον οποίο ειπώθηκε από τα στόματα όλων των οπαδών της ομάδος το ΑΡΗ ΓΕΡΑ ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΞΑΝΑ ΦΕΡΟΥΜΕ ΤΟ ΜΠΑΣΚΕΤ ΣΤΟ ΒΟΡΡΑ!!! δεν με παραξένεψαν τα λόγια ξέρω πώς αυτή η ομάδα είναι γεννημένη για τίτλους,ωστόσο με εξέπληξε ευχάριστα η ζέση και ο συγχρονισμός με τον οποίο το εν λόγω σύνθημα δονούσε την ατμόσφαιρα του γηπέδου. Κάποια στιγμή όλο αυτό το κλίμα συγκινησιακής φόρτισης που επικρατούσε με γύρισε χρόνια πίσω και το οξύμωρο της υπόθεσης είναι ότι με μετέφερε ολοκληρωτικά σε εποχές που δεν έχω ζήσει και που θέλω πάρα πολύ να βιώσω. 

Εύχομαι από τα βάθη της ψυχής μου αυτές οι ημέρες γεμάτες μπάσκετ,γεμάτες ΑΡΗ να μην αργήσουν να ξανά επιστρέψουν γιατί το πλήγμα όλων αυτών των χρόνων απουσίας από την καταξίωση πέρα από το ότι είναι τεράστιο δυστυχώς με την πάροδο του χρόνου διαπιστώνεται καθημερινά ότι έχει αφήσει κατάλοιπα,κάτι μου λέει όμως πώς έχει αρχίσει να γυρίζει η σελίδα και να θυμάστε πώς η ιστορία για να ξανά γραφτεί απαιτεί λευκή σελίδα δεν γράφεται πάνω σε ήδη κακογραμμένες.

ΥΓ. Συγχαρητήρια στην ομάδα ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα που θα προκύψει το Σάββατο.

ΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ...
ΣΤΑ '' ΠΕΤΡΙΝΑ '' ΧΡΟΝΙΑ ,ΠΟΥ Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΕ ΝΑ ΒΡΕΙ ΤΟΝ ΒΗΜΑΤΙΣΜΟ ΤΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΕΙ ΜΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ,ΠΟΥ ΟΙ ΝΕΟΤΕΡΟΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΖΗΣΕΙ,ΙΣΩΣ ΜΟΝΟ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΟΥΝ,... ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ,ΗΤΑΝ ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΟ. ΑΠΟ ΜΙΚΡΟΣ ΕΙΧΑ ΓΟΗΤΕΥΘΕΙ ΚΑΙ ΑΦΟΣΙΩΘΕΙ ΣΤΟΝ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ.ΕΚΕΙΝΕΣ ΤΙΣ ΑΤΕΛΕΙΩΤΕΣ ΩΡΕΣ '' ΔΙΑΛΟΓΟΥ '' ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ ΘΕΑ , ΟΤΑΝ ΠΑΙΔΙ ΤΟΤΕ,ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΑ ΝΑ ΜΥΗΘΩ ΣΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΗΣ,ΕΚΑΝΑ ΤΑ ΠΙΟ ΤΡΕΛΛΑ ΜΟΥ ΟΝΕΙΡΑ...'' ΟΤΙ ΚΑΠΟΙΑ ΜΕΡΑ ΘΑ ΦΟΡΕΣΩ ΤΗΝ ΚΙΤΡΙΝΗ ΦΑΝΕΛΑ ''.ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΜΟΥ ΣΤΗΡΙΓΜΑ,ΣΤΗ ΜΑΚΡΑ ΠΟΡΕΙΑ,ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΑΜΟΝΗΣ,Η ΓΙΑΓΙΑ ΧΡΥΣΑΝΘΗ,... ΠΑΝΤΑΧΟΥ ΠΑΡΟΥΣΑ.! ΛΙΓΟ ΑΡΓΟΤΕΡΑ,ΤΟ ΦΥΣΙΚΟ ΚΕΝΟ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΕ,ΕΝΑΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ,Ο ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΑΜΒΙΝΗΣ. ΣΤΙΣ ΩΡΕΣ ΤΗΣ ΑΠΕΡΑΝΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ,ΦΑΝΤΑΖΟΜΟΥΝ ΕΝΑ ΚΑΤΑΜΕΣΤΟ ΠΑΛΑΙ ΝΤΥΜΕΝΟ ΣΤΑ ΚΙΤΡΙΝΑ ΝΑ ΦΩΝΑΖΕΙ ΡΥΘΜΙΚΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ... Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ ΜΟΥ ΔΕΝ ΑΡΓΗΣΕ ΝΑ ΕΡΘΕΙ...Η ΧΑΡΑ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΑΝΕΙΠΩΤΗ ΟΤΑΝ ΕΝΤΑΧΘΗΚΑ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ '' ΑΡΗ ''.ΕΜΕΙΝΑ ΑΓΡΥΠΝΟΣ ΓΙΑ ΜΕΡΕΣ... ΗΜΟΥΝ ΕΝΑ ΑΜΟΥΣΤΑΚΟ ΠΑΙΔΙ...ΕΙΧΑ ΑΓΓΙΞΕΙ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΜΟΥ...ΑΛΛΑ ΑΥΤΟ ΕΜΕΛΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ Η ΑΡΧΗ...! ! ! 

ΥΓ. Αυτά τα πολύ όμορφα λόγια μου έκανε την τιμή να γράψει εδώ στον YellowTripΑΡΗ ο Κύριος Χάρης Παπαγεωργίου στέλεχος της ομάδος που κατέκτησε το πρώτο πρωτάθλημα του Συλλόγου μας. Τον ευχαριστώ πολύ ειλικρινά η τιμή είναι τεράστια.

Μία από τα ίδια για την επόμενη μέρα του Άρη...

Γενική συνέλευση κοινωνίας μελών Άρη, 20/5/2012.
Γεμάτη μισόλογα, διχασμό, προπαγάνδα, δημόσιες σχέσεις και μερικούς στημένους!
Μια από τα ίδια δηλαδή... 

Η ουσία.
Ο Αβάνογλου είπε ότι έχει επενδυτή, αλλά θα μπει με σοβαρή αύξηση μετοχικού κεφαλαίου.
Ο Σκόρδας είπε πως θα διοικήσει όπως παλιά.
Ο Ηλιάδης είπε ότι θα κάνει διαχείριση κι αυτός.

Τα δευτερεύοντα.
Οι δικηγόροι μίλησαν απλά (όσο γίνεται...) και μας ξεκαθάρισαν κάποια πράγματα που δεν μας εξήγησε κανένας άλλος, όπως και στην προηγούμενη γενική συνέλευση.
Οι ερωτήσεις που τέθηκαν, δεν απαντήθηκαν έτσι ώστε να με καλύψουν, αλλά έβγαλα συμπεράσματα. Αρνητικά για τους περισσότερους!
Οι αβανταδόροι έλεγαν να ψηφίσουμε αυτόν που μας έσωσε. Αυτός ο παπάς δεν πείθει κανέναν...
Είδαμε με τα ματάκια μας πως πήραμε τα ματσάκια!!!
Και τα συγχαρητήρια πρέπει να πάνε στους παίχτες και τον προπονητή. Κανέναν άλλο.

Το δια ταύτα της συνέλευσης.
Ο Σκόρδας έχει αποδείξει πως είναι αποτυχημένος και ότι δεν μπορεί να ενώσει τον κόσμο.
Ο Ηλιάδης λίγα πράγματα. Ίσως μπορέσει να ενώσει τον κόσμο. Αλλά σε θέμα χρημάτων, άλλα περιμέναμε κι άλλα ακούσαμε. Λίγος, αλλά καλύτερος από τον Σκόρδα.
Αβάνογλου. Αν και ο κόσμος περίμενε όνομα, προσωπικά δεν με χάλασε. Τον περιμένω εφόσον ανοίξει η Α.Μ.Κ. (όπως πρέπει κι όχι όπως θέλει ο τωρινός πρόεδρος) και θα τον γουστάρω αν φέρει το "βουνό".

Η άποψή μου για τους υποψήφιους.
Το μη χείρον βέλτιστο, μεταξύ δύο κακών.
Δηλαδή Ηλιάδη.
Αλλά δεν μου κάνει κανένας από τους δύο υποψήφιους...
Γιατί;;;
Γιατί μιλάμε για τον Άρη ρε γαμώτο...
Πόσο ακόμα θα μικραίνουμε την ομάδα μας κατεβάζοντας τον πήχη;

Όλα, μα όλα τα υπόλοιπα της συνέλευσης, είναι για λαϊκή κατανάλωση.
Και κάποια στιγμή ρε συν-Αρειανοί, να μάθουμε να σεβόμαστε την διαφορετική άποψη...  με το να πετάμε μπουκαλάκια με νερό και καφέδες σε αυτούς που λένε κάτι που δεν μας αρέσει, ακόμα κι αν λένε ψέματα, δεν κερδίζουμε τίποτα.
Αντιθέτως, χάνουμε.

                                                                       Γιάννης "Zoel" Τραϊανός

Κάποιοι αξίζουν συγχαρητήρια.

O Άρης πλέον μπήκε στο 99.

Ήρθε η ώρα να δώσουμε συγχαρητήρια σε αυτούς που έτρεξαν, πάλεψαν και τελικά κατάφεραν κάτι τόσο σημαντικό.
Χρονικά θα το πάω για να μην ξεχάσουμε κανέναν.

Μπράβο στον Σκόρδα που το πρότεινε πρώτος από όλους παρόλο που προσπάθησε πολλές φορές να σταματήσει την όλη διαδικασία για να φτιάξει δικό του πλάνο για το 99 έτσι ώστε να πάρει τα εύσημα.

Μπράβο στην καλοκαιρινή διοικούσα επιτροπή για τις κινήσεις της, έτσι ώστε να ξεκινήσει η διαδικασία με τον σωστότερο τρόπο.

Μπράβο στους εξωδιοικητικούς παράγοντες και κυρίως τους ανθρώπους που ψηφίστηκαν για την λέσχη το καλοκαίρι μέχρι να τους διώξουν, οι οποίοι βοήθησαν στο να εμπλουτιστεί το νομικό τμήμα το οποίο έτρεξε την όλη διαδικασία.

Μπράβο στους οργανωμένους οι οποίοι είπαν πως δεν ξέρουμε από νομικά για να κρίνουμε, αλλά εφόσον αποφασίστηκε τουλάχιστον να το κάνουμε σωστά. Κι έτσι είπαν στοπ σε όσους θέλησαν να βάλουν τρικλοποδιές.

Μπράβο στους νομικούς  Χριστοφορίδη, Τσομίδη, Αργυριάδη,  Γρόλλιο, που  πάλεψαν όλη την χρονιά για την υπαγωγή της ΠΑΕ Άρης στο άρθρο 99. Και φυσικά μπράβο τους που πριν λίγες μέρες στην γενική συνέλευση της λέσχης μας έδειξαν πως αξίζει να περιμένουμε την απόφαση για το 99 πριν ψηφίσουμε διοίκηση.

Μπράβο στον Ξανθό, που βοήθησε κι αυτός από το μετερίζι του.

Μπράβο σε όλους τους αφανείς ήρωες που πάλεψαν στα υπουργεία, γραφεία, υπηρεσίες, που μιλούσαν ώρες ολόκληρες στα τηλέφωνα και γενικά προσπάθησαν μέσω των κέντρων αποφάσεων για να κατοχυρώσουμε τις καλύτερες δυνατές προϋποθέσεις.

Οι τρικλοποδιές που έβαλαν κάποιοι, πολλές... και το κακό είναι πως ήταν όλες εκ των έσω.
Το θέμα είναι να καταλάβουμε ποιοι θέλουν τον Άρη μεγάλο και καθαρό και ποιοι τον θέλουν μικρό και φτωχό, έτσι ώστε να συνεχίζουν να κάνουν κουμάντο...

Ήρθε η ώρα να ξυπνήσουμε επιτέλους και να διώξουμε τους εσωτερικούς εχθρούς, έτσι ώστε η επόμενη μέρα να μας βρει ενωμένους και δυνατούς για να μπορούμε να ασχολούμαστε με τους εξωτερικούς εχθρούς και να βρούμε επιτέλους τον δρόμο μας. Τον δρόμο της κάθαρσης και των επιτυχιών!

                                                                            Γιάννης Zoel Τραϊανός

                                                                   

Διευκρινιστική απάντηση.

Μου μεταφέρθηκε από αρκετούς φίλους, πως το κείμενο που αναρτήθηκε τις προάλλες με τίτλο "Κοινωνία λέσχης συγγενών και φίλων" σχολιάστηκε από κάποιους με ιδιαιτέρως αρνητικά σχόλια. Καταρχάς να ενημερώσω πως είναι η πρώτη και τελευταία φορά που απαντάω με νέα ανάρτηση. Όχι γιατί θεωρώ πως κατέχω το αλάθητο του πάπα, ούτε γιατί είμαι απόλυτος στις απόψεις μου. Πιστεύω στο δικαίωμα της διαφορετικής άποψης (όταν είναι τεκμηριωμένη και καλοπροαίρετη) και στον διάλογο. Γι αυτό άλλωστε στο blog αυτό μπορούν όλοι να σχολιάζουν και να συζητάμε μέσω της ενότητας αυτής. Σε όσους δεν κατάλαβαν τι εννοώ στο κείμενό μου, θα εξηγήσω πως δεν θεωρώ πως το κλείσιμο της λέσχης είναι η μόνη λύση και για μετά δεν υπάρχει τίποτα. Γνώμη μου είναι πως η λέσχη απέτυχε και θα έπρεπε να δημιουργηθεί κάτι νέο, βασισμένο στην ίδια λογική, το οποίο καταστατικά θα καλύπτει όλα τα κενά πάνω στα οποία βασίστηκε η καλοστημένη παρωδία που ζήσαμε τα τελευταία χρόνια. Θα πρέπει εφόσον θέλουμε να λειτουργούμε αυτόνομα, να προβλέπουμε όλα τα προβλήματα που μπορεί να προκύψουν και με την εμπειρία την οποία πλέον έχουμε, να αποδείξουμε σε όλους, πως αν δεν βρεθεί επενδυτής, μπορούμε και μόνοι μας. Όσον αφορά τα πεπραγμένα κακώς κείμενα της λέσχης, δεν έχω να πω τίποτα. Η τραγική θέση στην οποία βρίσκεται ο Άρης αυτή την στιγμή αποδεικνύει και με το παραπάνω, το ότι δεν μπορεί να υπάρξει αντίλογος. Απάντηση σε όσους διαβάζουν τα κείμενά μου αρνητικά προδιατεθειμένοι δεν πρόκειται να υπάρξει. Έχω αποδείξει με πράξεις και με τα λεγόμενα και γραφόμενά μου εδώ και μια τετραετία, πως δεν υπηρετώ συμφέροντα, δεν είμαι προσωπολάτρης και βάζω πάνω από όλα τον Άρη. Κανένας δεν υποχρεούται να συμφωνεί μαζί μου. Όσον αφορά κάποιους που με πολεμάνε από μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ραδιόφωνα ή ιστοσελίδες, θα αναφέρω απλά πως παρόμοιο πόλεμο δέχτηκα και από άλλους αλλά δεν πτοήθηκα. Όπλο μου είναι η αλήθεια και σκοπός μου να δω τον Άρη εκεί που τον ονειρεύομαι εγώ και χιλιάδες άλλοι συν-Αρειανοί. Στην κορυφή.

                                                                         Γιάννης Zoel Τραϊανός

Κοινωνία λέσχης κολλητών και φίλων.

Θέλετε να μιλήσουμε για μια πονεμένη ιστορία; Ωραία. Ας ξεκινήσουμε. 

Λίγο μετά την άνοδο του Άρη στην φυσική του θέση, ένας απλός οπαδός, είχε μια ιδέα. Να κάνουμε τον Άρη, κάτι σαν εταιρία λαϊκής βάσης. Το σκεφτήκανε, το δουλέψανε το ονομάσανε και το ξεκίνησαν. Τα εύσημα φυσικά δεν τα πήρε ο άνθρωπος που εμπνεύστηκε την λέσχη, ούτε ο πρώτος πρόεδρος της λέσχης, ο οποίος είχε σημαντικό ρόλο στην υλοποίησή της. Άλλος πήρε το νούμερο 1. Φυσικά, δεν θα υπήρχε καν σαν σκέψη η λέσχη, αν δεν ρωτούσαν τον Γιάννη τον τρομερό! Έτσι λοιπόν, έφτιαξαν μια λέσχη, χωρίς να φανταστούν τι τέρας είχαν δημιουργήσει. 

Το όραμα που έδωσαν στον κόσμο ήταν απλό. Ο Άρης στα χέρια των οπαδών. Ο κόσμος είχε νωπές τις μνήμες από τυχοδιώκτες που υπερχρέωσαν την ΠΑΕ και ήταν ό, τι καλύτερο μπορούσες να του δώσεις. Παρόλα αυτά, ο λαός δεν ανταποκρίθηκε άμεσα. Πολλά ερωτήματα, πολλές αμφιβολίες και πάντα ο φόβος της κακής χρήσης της, να πλανάται στον αέρα. Λίγα χρόνια μετά, η λέσχη αύξησε τα μέλη της με γεωμετρική πρόοδο, αλλά ούτε τότε κατάφερε να είναι 100% δημοκρατική. Θέλετε γιατί πολλοί συμμετείχαν επειδή έτσι τους έλεγαν; Θέλετε γιατί οι τραμπουκισμοί ήταν ένα σύνηθες φαινόμενο; Μήπως γιατί οι καταγγελίες για νοθευμένα εκλογικά αποτελέσματα ακούστηκαν πολλάκις; Όπως και να χει, ακόμα και στα χρόνια των 10.000 και πλέον μελών, η συμμετοχή και η συσπείρωση, ήταν κάτι που υπήρχε και εμφανιζόταν, μόνο στα λόγια και τα νούμερα.

Ο Άρης στον λαό του λοιπόν, μόνο που το ποίμνιο που λεγόταν σώμα της λέσχης, ποτέ δεν κατάλαβε την δύναμη που είχε στα χέρια του. Η απαξίωση δεν άργησε να πάρει την θέση της συμμετοχής και γρήγορα άρχισαν οι φωνές για κάτι διαφορετικό. Τι όμως; Ξεχάσαμε γρήγορα πως οι επενδυτές δεν έρχονται επειδή αγαπάνε τις ομάδες, αλλά με σκοπό το κέρδος. Κι όταν αυτό δεν έρχεται, κοιτάνε ν' αποκομίσουν κέρδη με άλλους τρόπους, ζημιογόνους προς τον σύλλογο. Μήπως να δυναμώναμε την λέσχη; Πως όμως; Αφού στα χρόνια της, μόνο ασχήμιες και προβλήματα δημιουργήθηκαν. Σκεφτείτε πως ο Άρης μπήκε στο άρθρο 44, με λιγότερα χρέη από όσα δημιούργησε στα χρόνια της λέσχης (μέσα σε μόλις μία δεκαετία) και μάλιστα με Αρειανούς στο τιμόνι. Δεν είναι γνώμη, δεν είναι θεωρία, αλλά στοιχεία με αποδείξεις πλέον. 

Η λέσχη, κακά τα ψέματα, μετέτρεψε σε ψευτοπαράγοντες, ανθρώπους οι οποίοι σε εταιρίες τέτοιων μεγεθών, ούτε απ' έξω δεν θα περνούσαν. Η λέσχη δεν έλεγξε ποτέ σαν μεγαλομέτοχος την εταιρία της. Ναι. Μπορεί καταστατικά να μην προβλεπόταν, αλλά η υποχρέωση είναι αυτονόητη. Μετονομάστηκε σε κοινωνία, για να ακούγεται καλύτερα στα αυτιά της πολιτείας, αλλά στην συνείδηση του Αρειανού, παρέμεινε μια γωνία στο Χαριλάου, που μαζεύονται μερικοί Αρειανοί, φίλοι, συνεργάτες, ακόλουθοι και βαστάζοι παραγόντων, για να συζητάνε θέματα για τα οποία, ούτε γνώση είχαν, ούτε δύναμη να επηρεάσουν τα κέντρα αποφάσεων και κατά συνέπεια, δεν μπορούσαν να βοηθήσουν την ΠΑΕ. Άρα αδέλφια συν-Αρειανοί, η λέσχη δεν απέτυχε σαν θεσμός, απέτυχαν όσοι αντί να την υπηρετήσουν, έκαναν δημόσιες σχέσεις και μπίζνες για προσωπικό όφελος. Όσοι θεώρησαν πως η λέσχη ήταν μέρος προβολής και εξουσίας. 

Η λέσχη σαν θεσμός λειτουργεί σε άλλες χώρες, στις οποίες όμως, οι οπαδοί δεν γίνονται παράγοντες από την μια μέρα στην άλλη. Λειτουργεί όταν η συμμετοχή είναι συνειδητή και ανιδιοτελής. Μα πάνω απ' όλα, λειτουργεί σε χώρες, στις οποίες το ποδόσφαιρο είναι μια διασκέδαση και το προϊόν είναι αξιόλογο. Σκεφτείτε πόσα από τα παραπάνω μπορούν να αλλάξουν στην Ελλάδα ή στον Άρη και αναλογιστείτε πόση αξία έχει να ασχολούμαστε ακόμα με την λέσχη. 

Προσωπικά, λόγω παθήματος το οποίο έγινε μάθημα, δεν έχω πλέον σε κανέναν εμπιστοσύνη. Και το να μην προσπαθούμε να βρούμε μια διαφορετική λύση για την επόμενη μέρα, το θεωρώ αναβολή και καθυστέρηση. 

                                                                             Γιάννης "Zoel" Τραϊανός                                                                  

Δόξα και Τιμή στο Ελληνικό ποδόσφαιρο

Υποθέτω πώς όλοι θα θυμάστε πριν δύο περίπου χρόνια την αναστάτωση που είχε προκληθεί στις τάξεις του Ελληνικού ποδοσφαίρου και των ανθρώπων του σχετικά με τα χειραγωγημένα παιχνίδια και τις περιβόητες συνομιλίες παραγόντων και προέδρων των ομάδων που είδαν το φως της δημοσιότητας και χωρίς αμφιβολία τάραξαν ακόμη περισσότερο τα ήδη ταραγμένα νερά του αθλητισμού στην χώρα.

Τότε θυμάμαι πώς όλοι μας είχαμε πιστέψει έστω και πρόσκαιρα πώς κάτι θα άλλαζε προς το καλύτερο σε αυτόν τον δύσμοιρο μικρόκοσμο του ποδοσφαίρου και επίσης θυμάμαι τον εαυτό μου να κάνει σκέψεις για ένα καλύτερο και με μεγαλύτερη αισιοδοξία αύριο, παρόλα αυτά όπως περίτρανα αποδείχθηκε όλη αυτή η διαδικασία δεν αποτελούσε τίποτα άλλο παρά ένα καλοστημένο από τους καθ'ύλην αρμόδιους του Ελληνικού κράτους παιχνίδι για να οδηγήσουν μεθοδευμένα τους Έλληνες οπαδούς σε μια βαθιά πλάνη,αποπροσανατολίζοντας τους έτσι από τα πολίτικα και κοινωνικά προβλήματα που αντιμετώπιζε και ας μη γελιόμαστε αντιμετωπίζει ακόμη η πολιτεία.

Ο παραπάνω ισχυρισμός δεν χρειάζεται και ιδιαίτερη προσπάθεια για να αποδειχθεί φτάνει να αναλογιστεί κανείς όλα όσα συνέβησαν στον προχθεσινό τελικό κυπέλλου μεταξύ του Ολυμπιακού και του Αστέρα Τρίπολης και θα καταλάβει πώς τίποτα δεν έχει αλλάξει,αντίθετα τολμώ να πω πώς τα πράγματα μετά το πέρας της εν λόγω υπόθεσης έγιναν ακόμη χειρότερα,καθώς αυτή η αίσθηση της αλλαγής λειτούργησε ως στάχτη στα μάτια όλων μας.

Όπως λοιπόν γίνεται εύκολα κατανοητό το πολίτευμα της μοναρχίας στο άθλημα όχι μόνο συνεχίζει να υπάρχει αλλά μετά λύπης διαπιστώνω ότι έχει πάρει σάρκα και οστά,καθώς μερικοί έχουν αποδείξει ότι τους βολεύει πάρα πολύ το Ελληνικό ποδόσφαιρο να παραμείνει ένα κλειστό club απαρτιζόμενο από παιδιά και αποπαίδια πάνω στο οποίο θα μπορούν να ασελγούν βάναυσα οποιαδήποτε στιγμή το θελήσουν.

Ίσως αυτά που λέω ηχούν κάπως άσχημα στα αυτιά κάποιων, όμως σε όλη την διάρκεια της μέχρι τώρα ζωής μου δεν έχω μάθει να κρύβομαι πίσω από τις λέξεις χρησιμοποιώντας γρίφους, μιλώντας παράλληλα γενικά και αόριστα, μιας και η ευθύτητα είναι ένα προσόν του ανθρώπου που από μικρό παιδί έμαθα να εκτιμώ. Κατανοώ πώς η γλώσσα της αλήθειας παρεξηγείται εύκολα και παραφράζεται ακόμη ευκολότερα,ωστόσο πρέπει κάποια στιγμή να μάθουμε να την μιλάμε σωστά εάν θέλουμε κάποια στιγμή έστω και ετεροχρονισμένα να προοδεύσει αυτή η χώρα,όσο και οι φορείς που την περικλείουν.

Πολλοί από εσάς ίσως αυτή τη στιγμή αναρωτιούνται ψάχνοντας να μάθουν το γιατί επέλεξα σήμερα να γράψω το συγκεκριμένο άρθρο εφόσον στον προχθεσινό αγώνα δεν λάμβανε μέρος η ομάδα μου,όμως η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα εντοπίζεται στο ότι η κρίση μας απαγορεύεται να είναι επιλεκτική,καθώς πολλές φορές σε παρελθοντικούς χρόνους ο σύλλογος που αγαπάμε έχει βρεθεί σε παρόμοια θέση σε παρελθοντικούς χρόνους και μπορεί πολύ άνετα να ξανά βρεθεί στο άμεσο μέλλον. Οφείλουμε λοιπόν από τώρα να αποκτήσουμε τους ελεγκτικούς μηχανισμούς που θα αποτρέψουν αντίστοιχες αποτρόπαιες συμπεριφορές και για την δική μας ομάδα. 

Κλίνοντας θα ήθελα λίγο να σχολιάσω την στάση την οποία επέλεξε να κρατήσει ο μεγαλομέτοχος της ομάδας από την Αρκαδία Κος Μποροβύλος ο οποίος μέσα από κάποια πλάνα τα οποία έτυχε να δω στην τηλεόραση ενώ σφαγιαζόταν η ομάδα του έκανε σαν να μην συμβαίνει απολύτως τίποτα αντιδρώντας με πρωτοφανή απάθεια. Μήπως ήταν τυχαίο; Ε δε νομίζω...

Με σοβαρότητα,ψυχραιμία και σύνεση

Οι διακοπές του Πάσχα έχουνε μπει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και όλοι εντός του κιτρινόμαυρου στρατοπέδου καλούνται να επιστρέψουν στην βάση τους, καθώς οι μέρες που ακολουθούν και εν γένει ολόκληρος ο μήνας τον οποίο διανύουμε αναμένεται να είναι ιδιαίτερα κρίσιμος, μιας και οι αποφάσεις οι οποίες θα ληφθούν σε Κ.Μ.Α., και Π.Α.Ε. είναι ζωτικής σημασίας.

Αρχής γενομένης από της εκλογές για το διοικητικό συμβούλιο του Φορέα το Σάββατο 11/5,εκεί όπου ο κόσμος του ΑΡΗ θα κλιθεί να αποφασίσει με σοβαρότητα,ψυχραιμία και σύνεση για το μέλλον της αγαπημένης του ομάδος, καθώς όπως είναι ήδη ευρέως γνωστό και η Κ.Μ.Α. βαδίζει σε ένα τεντωμένο σκηνή που είναι έτοιμο να σπάσει, ιδιαίτερα μετά την κακομεταχείριση  που υπέστη όλα τα προηγούμενα χρόνια από τους ανθρώπους που είχαν τις τύχες της στα δικά τους χέρια.

Υπάρχει μια λέξη η οποία δυστυχώς στις μέρες μας έχει διασαλευτεί σχεδόν στον απόλυτο βαθμό με αποτέλεσμα να διαβρωθεί παράλληλα και το πολύ σημαντικό νόημα της, διότι μπορεί η εμπιστοσύνη να ηχεί στα αυτιά όλων ως ένας απλός όρος που χρησιμοποιείται σε καθημερινή βάση,όμως στην Ελληνική κοινωνία είναι πλέον δυσεύρετη. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και εντός του συλλόγου που ελέω των αμαρτιών-εγκλημάτων που έλαβαν χώρα στο εσωτερικό του έχει φτάσει σε ένα πολύ οριακό σημείο.

Ακούω πολλούς να βγαίνουν στα ραδιόφωνα της πόλης κατά καιρούς και να διατυμπανίζουν μετά μανίας ότι το πρόβλημα στην ομάδα είναι το οικονομικό σκέλος και έχω πιάσει τον εαυτό μου πολλές φορές να αναρωτιέται εάν ο ισχυρισμός αυτός έχει απόλυτη ισχύ ή όχι. Μετά από πολύ σκέψη έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το ακανθώδες οικονομικό τοπίο μπορεί πράγματι να πληγώνει τον ΑΡΗ,από την άλλη πλευρά όμως αυτό που τον έχει σκοτώσει όλα αυτά τα χρόνια είναι το αξιακό κομμάτι, καθώς όλες οι προηγούμενες διοικήσεις προκάλεσαν μεγάλο και ανεπανόρθωτο κακό στην παραγόντικη ή εάν θέλετε διοικητική της αξιοπρέπεια που κατά την άποψη μου όσο σκληρό και αν ακούγεται κάτι τέτοιο.

Αυτό λοιπόν που απαιτείται από εδώ και στο εξής είναι αρχικά η Κ.Μ.Α. και μετέπειτα η Π.Α.Ε. ΑΡΗΣ να ανακτήσουν την χαμένη τους αξιοπιστία και αξιοπρέπεια,γεγονός που όπως ανέφερα παραπάνω θα επαναφέρει και την εμπιστοσύνη στις τάξεις του κόσμου. ο σύλλογος πρέπει να γίνει αντιληπτό πώς πάσχει από έλλειψη προσωπικοτήτων οι οποίες θα μπορούσαν να τον οδηγήσουν σε ένα ασφαλές και υγιές για αυτόν μονοπάτι.

Την προηγούμενη εβδομάδα ο κύριος Δημήτρης Τατάκης ένας από τους υποψηφίους για το Δ.Σ. της Κ.Μ.Α. σε συνέντευξη που παραχώρησε στο YellowTripΑΡΗΣ ανέφερε χαρακτηριστικά πώς κλειδί είναι να επιτευχθεί η επανεκκίνηση του Φορέα σε όλους τους τομείς,αυτό όμως για να συμβεί πρέπει κατά την άποψη μου να αναλάβουν άνθρωποι που θα εμπνεύσουν τον κόσμο και θα του επιστρέψουν το χαμένο του όραμα.

Κλίνοντας θα ήθελα να τονίσω πώς ευχή μου είναι οι εκλογές της Κ.Μ.Α. να αποτελέσουν το εφαλτήριο για την απαρχή ενός νέου κύκλου στα δρώμενα της ομάδας ο οποίος δεν θα επισκιαστεί από αντιπαραθέσεις,κόντρες και φιλονικίες.

Εμείς θα ξαναφέρουμε το μπάσκετ στον βορρά...

Η επόμενη μέρα μοιάζει δύσκολη... προσπαθείς να συνειδητοποιήσεις τι έζησες και σου φαίνεται σαν όνειρο.
Κι όμως, ο Θεός Νίκος Γκάλης, τιμήθηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο!!!
Ένα μεγάλο μπράβο στην ΚΑΕ Άρης.
Ένα μεγάλο respect σε όλους τους καλαθοσφαιριστές που τον τίμησαν.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον τεράστιο Νίκο Γκάλη.
Όλα τα Μ.Μ.Ε. κιτρίνισαν για δυο μέρες και με έκαναν να νιώσω όλα όσα νιώθατε εσείς που είστε μεγαλύτεροί μου.
Κατάλαβα πως όλα όσα έχω ακούσει, διαβάσει ή δει σε βίντεο, δεν ήταν υπερβολές.
Ένιωσα στο πετσί μου τι σημαίνει όλη η Ελλάδα να ασχολείται με τον Άρη.
Κατάλαβα γιατί κάποιοι έχουν ακόμα απύθμενο κόμπλεξ με τον Θεό του πολέμου!
Θέλω πολύ να ασχοληθώ με αυτούς που τόσα χρόνια δεν τίμησαν τον τεράστιο gangster.
Θέλω ν' αναφερθώ σε κάτι φατσούλες που πήρε το μάτι μου εκεί στα επίσημα, οι οποίοι πρωτοστάτησαν στην φυγή του από τον Άρη.
Δεν θα το κάνω όμως.
Θα μείνω στο τι μπορούμε να κερδίσουμε από όσα ζήσαμε χθες.
Το να ονομαστεί η σάλα του Παλέ, σε "ΝICK GALIS HALL", ή να κρεμαστεί η ιστορική φανέλα με το νούμερο 6 δεν είναι τιμή, αλλά ιστορική υποχρέωση απέναντι στον πρώτο των πρώτων!!!
Άσχετα αν θα ήθελα η πολιτεία να βοηθήσει την μεγαλύτερη μπασκετική ομάδα όλων των εποχών, όπως της αρμόζει, να την βοηθήσει να αποκτήσει το δικό της γήπεδο, αυτό που ζητάω, δεν έχει ως αποδέκτες πολιτικούς, αλλά τον απλό φίλο της ομάδας.
Θέλω να γίνει πράξη το σύνθημα "εμείς θα ξαναφέρουμε το μπάσκετ στον βορρά".
Είδε όλη η Ελλάδα πως ο λαός αυτός μπορεί.
Είδαν όλοι πως ο Αρειανός ξέρει να εκτιμάει και έχει πάθος βγαλμένο από μια άλλη εποχή!
Είναι πληγωμένος, αλλά ξέρει να τιμάει και να εκτιμάει.
Το μόνο που χρειάζεται, είναι μια σοβαρή διοίκηση, για να κάνει τα όνειρά μας πράξη.
Και είμαι σίγουρος, πως αν κάποιος φραγκάτος παρακολούθησε την εκδήλωση αυτή, κατάλαβε πως ο λαός αυτός, η ομάδα αυτή, ίσως είναι μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για επένδυση.
Γιατί η ομάδα αυτή, ήταν πάντα επαναστάτρια.
Ήταν πάντα η ομάδα που ένωνε τον λαό.
Ήταν πάντα ένα σημαντικό κομμάτι της Ελλάδας.
Γι' αυτό λέω, πως αν κάποιος μπορεί, είναι ο λαός στον οποίο ανήκουμε.
Νίκο σε ευχαριστούμε για όλα... αλλά κυρίως γιατί μας έδωσες πάλι, το χαμένο χαμόγελο στα χείλη. 

Μας έκανες ακόμα μια φορά να δακρύσουμε και μας έδωσες κουράγιο και όραμα, να συνεχίσουμε και να προσπαθούμε ακόμα πιο σκληρά!!!

                                                             Γιάννης "Zoel" Τραϊανός

Πέρασαν κιόλας δέκα χρόνια...

Σαν σήμερα λοιπόν στις 4/5 του 2003 η Θεσσαλονίκη φόρεσε για μια ακόμη φορά τα γιορτινά της, καθώς πριν από ακριβώς δέκα χρόνια ο ΑΡΗΣ πανηγύρισε την κατάκτηση του Champions Cup. Για άλλες ομάδες η κατάκτηση του συγκεκριμένου τροπαίου ίσως να μην σήμαινε και τίποτα,όμως για μια ομάδα όπως ο ΑΡΗΣ που την περίοδο εκείνη ήταν γεμάτος προβλήματα, αναμφίβολα αποτέλεσε μια δικαίωση.

Από εκεί και πέρα δεν πρέπει να ξεχνάμε και την πολύτιμη συνεισφορά του κόσμου εκείνο το βράδυ,μιας και θα θυμάστε πώς το παιχνίδι από ένα σημείο και μετά δεν κυλούσε καλά και η κατάκτηση του τροπαίου κρέμονταν κυριολεκτικά από μια λεπτή κλωστή, ωστόσο το πάθος που είχαν  οι οπαδοί των κιτρίνων θα έλεγα πώς επέδρασε αρνητικά στην ψυχολογία των παικτών της Πολωνικής Πρόκομ και την ανάγκασαν να υποστεί μια ήττα που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί οδυνηρή, καθώς ο επεισοδιακός εκείνος τελικός κρίθηκε στο τελευταίο δευτερόλεπτο.

Όταν έρχεται στο μυαλό μου εκείνο το αξέχαστο αν μη τι άλλο παιχνίδι πάντοτε θυμάμαι εκείνη την φάση καθώς το follow του Ραϊσεβιτς έχει σημαδέψει όλη μου την ζωή διότι η κατάκτηση του εν λόγω τροπαίου με βοήθησε να αντιληφθώ τι σημαίνει να είσαι ΑΡΗΣ,καθώς βρισκόμουν σε ηλικία 8 ετών και όπως είναι ευνόητο δεν ήμουν σε θέση ακόμα να καταλάβω πολλά πράγματα.

Εκείνη την περίοδο του final four θυμάμαι ότι είχα πιάσει πολλές φορές τον εαυτό μου να αναρωτιέται για το πόσο σημαντική είναι η κατάκτηση ενός τίτλου, Περάσαν δέκα χρόνια και το ερώτημα αυτό δεν έχει απαντηθεί ξεκάθαρα μέσα μου το μόνο που μπορώ να πω είναι πώς από ότι κατάλαβα ο ΑΡΗΣ στα δύσκολα συσπειρώνεται και από όποια σκοπιά και αν το δει κανείς είναι και θα είναι για πάντα η μόνη ομάδα που θα κάνει περήφανο τον κόσμο της όταν περνάει δύσκολες στιγμές.

Όλα αυτά τα λέω διότι αν καθίσουμε να αναλογιστούμε τους τίτλους που έχει πάρει η ομάδα μπάσκετ του συλλόγου θα συμπεράνουμε πολύ εύκολα ότι ο ένας είναι πιο μαρτυρικός από τον άλλον,καθώς όταν το καράβι είναι έτοιμο να πέσει στον βράχο και να βουλιάξει μια μαγική δύναμη το τραβάει προς τα επάνω και το ωθεί στην επιτυχία.

Όμως η ιστορική αυτή ομάδα θα πρέπει να πάψει κάποια στιγμή να ζει αναπολώντας τις ένδοξες αναμνήσεις του παρελθόντος και να αρχίσει σιγά-σιγά να διεκδικεί και πάλι τίτλους. Κλίνοντας θα ήθελα να τονίσω πώς εκείνο το βράδυ δεν θα διαγραφεί πότε από την μνήμη μου διότι πολύ απλά με δίδαξε τι σημαίνει και πόσο σημαντικό είναι να αγωνίζεσαι και να μην καταθέτεις τα όπλα στα δύσκολα. 

Συνέντευξη κυρίου Δημήτρη Τατάκη

Ένας από τους υποψηφίους για τις επερχόμενες εκλογές της Κ.Μ.Α. ο κύριος Δημήτρης Τατάκης προχώρησε σε μια συνέντευξη εφ'όλης της ύλης στο YellowTripΑΡΗΣ στην οποία αναλύει διεξοδικά το πλάνο του και εξηγεί τον τρόπο με τον οποίο ο ΑΡΗΣ μπορεί να επιστρέψει ξανά στον δρόμο των επιτυχιών. Αναλυτικά η συνέντευξη:

- Κύριε Τατάκη άκουσα με μεγάλη προσοχή την ομιλία-παρουσίαση στην οποία προχωρήσατε στην Γ.Σ. της Κ.Μ.Α. και θα έλεγα πώς το σενάριο το οποίο παρουσιάσατε ήτανε ιδανικό. Πώς σκέφτεστε να υποστηρίξετε τις απόψεις και θέσεις σας ώστε να βρουν εφαρμογή στην πράξη;

- Τις απόψεις μου για την λειτουργία του φορέα θα προσπαθήσω να τις επικοινωνήσω σε όσο το δυνατόν περισσότερα μέλη ώστε να μπορέσουμε να προσδώσουμε το μέγεθος που αξίζει στην Κ.Μ.Α. Επίσης θα προσπαθήσω να γίνω κοινωνός των απόψεων μου εφόσον εκλεγώ μέσα στο συμβούλιο και να αφιερωθώ στον σκοπό της Κ.Μ.Α. και την επαναλειτουργία της όπως και τον σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκε.

- Αναφερθήκατε σε ομάδες που λίγο-πολύ αποτελούν πρότυπα οργάνωσης στο παγκόσμιο αθλητικό στερέωμα θεωρείτε πώς η Κ.Μ.Α. έχει το ειδικό βάρος να αναλάβει τον ρόλο του ελεγκτή στον σημερινό ΑΡΗ και αν η απάντηση είναι καταφατική πώς θα επιτευχθεί αυτό;

- Κάθε μεγάλος οργανισμός που σέβεται τον εαυτό του προσπαθεί με διαφάνεια να εξασφαλίσει την λειτουργία του δημιουργεί δομές και ελεγκτικούς μηχανισμούς προκειμένου να εξασφαλίσει την ορθή λειτουργία χωρίς να δίνει την παραμικρή δυνατότητα σε κακόβουλους να βάλουν στο χέρι περιουσιακά της στοιχεία όπως έγινε τα προηγούμενα χρόνια με αποτέλεσμα να απαξιωθεί ο θεσμός.

- Την περίοδο που η Κ.Μ.Α. δημιουργήθηκε όλοι έκαναν λόγο για κάτι πολύ πρωτοποριακό στην πορεία όμως οι αμφιβολίες τις οποίες εύλογα απέκτησε ο κόσμος του ΑΡΗ αποτέλεσαν το εφαλτήριο για την απαξίωση της. Εσείς ως νυν υποψήφιος τι κίνητρο θα δίνατε στον μέσο Αρειανό ούτως ώστε να ανακτήσει την χαμένη του εμπιστοσύνη προς αυτή;

- Η επανεκκίνηση της Κ.Μ.Α. είναι επιβεβλημένη. Το πιο σημαντικό στοιχείο που θα πρέπει να κερδίσει ο φορέας από τον κάθε Αρειανό είναι η εμπιστοσύνη. Για να γίνει αυτό χρειάζεται να λειτουργεί το αίσθημα του δικαίου και η διαφάνεια σε όλα τα επίπεδα με άμεσο σκοπό την συμμετοχή τα ερεθίσματα πρέπει να είναι πολλά και ποικίλα προκειμένου σύντομα να επουλωθούν οι πληγές που άφησαν τα προηγούμενα συμβούλια και οι λάθος επιλογές τους.

- Σε μια αποστροφή του λόγου σας το Σάββατο 27/4 αναφέρατε πώς μια ομάδα της εμβέλειας του ΑΡΗ δεν χρειάζεται πρόεδρο. Τι σας κάνει να πιστεύετε πώς ένας απόλυτος ισχυρισμός τέτοιου είδους έχει θέση στην σημερινή εποχή που η οικονομική κρίση μαστίζει τη χώρα και κατά επέκταση όπως είναι φυσικό και τον αθλητισμό;

- Η δήλωση ότι δεν χρειάζομαι πρόεδρο εξηγήθηκε αμέσως στην επόμενη διαφάνεια όπου ανέλυσα ότι δεν χρειάζομαι τον έναν και μοναδικό πρόεδρο που τα κάνει όλα και συμφέρει αλλά δομές και μηχανισμούς που θα εξυπηρετούν τους σκοπούς και τους στόχους του συλλόγου όπως χρειάζομαι σχέδιο και μια καλά οργανωμένη ομάδα που θα απαρτίζεται από ικανά στελέχη και αξιόλογους επαγγελματίες τους οποίους θα ελέγχουμε. Επίσης ο ρόλος του προέδρου με την έννοια που κατείχε παλαιότερα δεν εξυπηρετεί τον σύλλογο θα μπορούσε να είναι ένας προεδρεύων τον οποίο θα έχουμε ψηφίσει σαν Κ.Μ.Α. και στην συνέχεια θα επιλέξουμε τα στελέχη τα οποία θα αναλάβουν τα τμήματα οργάνωσης της Π.Α.Ε. με βάση βιογραφικά και συνεντεύξεις πάντοτε φυσικά μέσα από διαφανείς διαδικασίες ανάδειξης των καταλληλότερων.

- Σε περίπτωση κατά την οποίαν εκλεγείτε πιο θα είναι το πρώτο πράγμα που θα επιδιώξετε να βελτιώσετε; σχετικά πάντα με τον τρόπο λειτουργίας του Φορέα;

- Το πρώτο πράγμα που θα προσπαθήσω να κάνω είναι να δημιουργήσουμε τις συνθήκες όπου όλοι οι Αρειανοί θα νιώθουν σπίτι τους την Κ.Μ.Α. και με τις συναντήσεις της Δευτέρας που έντονα κατακρίθηκαν να επαναδραστηριοποιήσουμε ακόμη περισσότερους. Επίσης οι Δευτέρες θα είναι αφορμή να τονωθεί οικονομικά  η Π.Α.Ε. ΑΡΗΣ αλλά και να δοθεί βήμα και σε μέλη σε παλαίμαχους των ομάδων ποδοσφαίρου, μπάσκετ και βόλεϊ και σε όλα τα αθλήματα που διατηρεί ο Α.Σ. Επίσης να γίνει γνωστή η ιστορία του συλλόγου που τόσο έχει παραχαραχθεί τα τελευταία χρόνια από εχθρούς και φίλους.

- Ποία ήταν αυτή η παράμετρος που θα έλεγα σας παρακίνησε να θέστε υποψηφιότητα;

- Η δική μου ανάγκη για συμμετοχή ξεκίνησε από την στιγμή που λόγο της μειωμένης επαγγελματικής μου δραστηριότητας και έχοντας περισσότερο ελεύθερο χρόνο μου δόθηκε η δυνατότητα να παράσχω τις υπηρεσίες μου στην Κ.Μ.Α. έτσι θεώρησα πώς είναι η κατάλληλη στιγμή να κάνω πράξη την ανάγκη που μου δημιουργήθηκε για ανιδιοτελή προσφορά στον σύλλογο.

- Τι θεωρείτε ότι δεν λειτουργούσε και ενδεχομένως να μην λειτουργεί ακόμη σωστά στην Κ.Μ.Α.;

- Δεν χρειάζεται να μιλήσω εγώ για το τι δεν πήγε καλά στην Κ.Μ.Α. όταν η συμμετοχή των Αρειανών έχει πέσει σε τόσο τραγικά επίπεδα με αποτέλεσμα αυτό να δείχνει ότι έχουμε πάψει να θεωρούμε σπίτι μας την Λέσχη και αυτό είναι ειλικρινά ότι χειρότερο.

- Κύριε Τατάκη καλώς η κακώς οι εσφαλμένοι χειρισμοί προηγούμενων ετών έφεραν τον ΑΡΗ στο σημείο μηδέν. Πόσο χρονοβόρα πιστεύετε πώς θα είναι η επάνοδος του στα υψηλά στρώματα του Ελληνικού και όχι μόνο ποδοσφαίρου;

- Πιστεύω ότι με σωστό προγραμματισμό και εφόσον ορίσουμε τους μακροχρόνιους και βραχυχρόνιους στόχους τότε θα είμαστε σε θέση να ξεκινήσουμε το πλάνο δράσης. Αν γίνει αυτό εκτιμώ ότι με λίγη τύχη θα μπορούμε να ξεπεράσουμε την κρίση μέσα στην επόμενη τριετία.

- Πώς ονειρεύεστε εσείς το μέλλον του ΑΡΗ,και πόσο δύσκολο πιστεύετε πώς είναι σε ένα τόσο δύσκολο σταυροδρόμι για όλο το φάσμα της ομάδας να ξανά έρθει το χαμόγελο στα πρόσωπα του κόσμου;

- Το όνειρο μου εκφράζετε μέσα από την οριοθέτηση  ως αντιγραφή των δομών της Barcelona και της Dordmund. Μια ομάδα όπου  με τον χρυσό κανόνα του 1/3 μπορεί οικονομικά διοικητικά και οργανωτικά να ταυτίζεται και να συμπλέει με τους κολοσσούς του διεθνούς ποδοσφαίρου. Επίσης το μέγεθος της ομάδας να εκφράζει μεγαλύτερο όγκο οπαδών στην Ελλάδα και εν γένει σε ολόκληρο τον κόσμο. Το μέγεθος του συλλόγου είναι τεράστιο και μπορεί να γίνει ακόμη πιο μεγάλο.

- Στο τέλος της παρουσίασης του δικού σας πλάνου επιλέξατε να προβάλετε μια φωτογραφία που έγραφε ότι το ποδόσφαιρο της Θεσσαλονίκης είναι ο ΑΡΗΣ. Με την κίνηση σας αυτή τι θέλατε να πετύχετε;

- Η φωτογραφία αυτή είναι τραβηγμένη από το 1918 τότε που η ομάδα του ΑΡΗ ήταν το νέο το καινούργιο και το αποτέλεσμα της γέννησης από την ελεύθερη Θεσσαλονίκη. Η ελεύθερη Θεσσαλονίκη λοιπόν γέννησε μια ομάδα αυτή είναι ο ΑΡΗΣ που εκφράζει τον νεοτερισμό, την ανιδιοτέλεια και τον έντιμο αγώνα. Εκφράζει την μάχη με το κατεστημένο, την μάχη με τον συντηρισμό αλλά εκτός όλων των παραπάνω εκφράζει και την μάχη ενάντια στους βολεμένους της τουρκοκρατίας. Όλα όσα σας προανέφερα λοιπόν με αφορμή τις σημερινές συνθήκες της ζωής μας κάνουν τον μεγάλο ΑΡΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΑΣ επίκαιρο όσο ποτέ στις καρδιές όλων.

Μήπως δεν ξέρουμε τι θέλουμε;

Από την έναρξη της φετινής αγωνιστικής περιόδου όλοι γνωρίζαμε τις δυσκολίες τις οποίες καλούνταν να ξεπεράσει το μπασκετικό τμήμα του συλλόγου. Επίσης γνωρίζαμε πώς η φετινή χρονιά θα είχε μεταβατικό χαρακτήρα,μιας και το αγωνιστικό κομμάτι αναγκαστικά έπρεπε να μπει σε δεύτερη μοίρα ελέω των αμαρτιών-εγκλημάτων της προηγούμενης διοίκησης, από εκεί και πέρα όμως όλοι από κοινού αποφασίσαμε να βάλουμε πλάτη στηρίζοντας την ομάδα με όλες μας τις δυνάμεις σε αυτό τον δύσκολο και επίμονο αγώνα,που όμως δυστυχώς ήταν υποχρεωμένη να δώσει.

Μπαίνοντας κάποιοι άνθρωποι μπροστά απέδειξαν πώς παρά τους χαλεπούς οικονομικά καιρούς και τις αντίξοες συνθήκες το όνομα του ΑΡΗ ακόμη μετράει στα δρώμενα του Ελληνικού μπάσκετ. Ο δρόμος είναι αλήθεια πώς δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα, το δέλεαρ όμως του χτισίματος μιας νέας ομάδος απαλλαγμένης από οικονομικά προβλήματα υπερίσχυσε και έτσι όταν ξεκίνησε η χρονιά είχαμε όλοι μας οπλιστεί με υπομονή ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα...

Ο αποκλεισμός από την Κηφησία, ομάδα της Α'2 σήμανε αυτόματα και το τέλος εποχής για τον Βαγγέλη Αλεξανδρή, μέχρι τότε προπονητή της ομάδος. Μερικοί μπήκαν στην διαδικασία να πουν πώς ήταν μια πέρα για πέρα λανθασμένη απόφαση από την πλευρά της νέας διοίκησης. Εγώ από την δική μου πλευρά θεώρησα άστοχο και άτομο να μπω σε ένα τρυπάκι που δεν μπορούσε να εξυπηρετήσει σε τίποτα την ομάδα, αντιθέτως θα της έκανε μεγάλο κακό γιατί όπως και να το δει κανείς όταν ένας προπονητής φεύγει από μια ομάδα το κλίμα είναι λίγο βαρύ, τουλάχιστον μέχρι να έρθει η στιγμή που θα βρεθεί ο κατάλληλος αντικαταστάτης.

Κάτι τέτοιο δεν άργησε να γίνει, καθώς μέσα σε λίγες ώρες από την φυγή Αλεξανδρή περάσαμε θα μπορούσα να πω πολύ άμεσα στην έλευση του Βαγγέλη Αγγέλου,ενός ανθρώπου ο οποίος με το που επέλεξε να έρθει στον ΑΡΗ ήξερε ότι πρόκειται ίσως για το μεγαλύτερο στοίχημα της μέχρι τώρα πορείας του στον χώρο της προπονητικής,όμως πήρε αυτό το ρίσκο πιστεύοντας πώς με την στήριξη του κόσμου η ομάδα θα κατάφερνε να εκπληρώσει τους στόχους που από την αρχή της χρονιάς οριοθέτησε.

Ο καιρός περνούσε οι αγωνιστικές έτρεχαν και η ομάδα έδειχνε όπως άλλωστε είναι φυσιολογικό να είναι άγνωστη, με την έννοια ότι παίκτες και προπονητής δεν είχαν βρει ακόμη την κατάλληλη φόρμουλα για να προχωρήσουνε μαζί παρακάτω. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά η ντροπιαστική ήττα εντός του Αλεξανδρείου από τον Πανιώνιο επιβάρυνε το ήδη στραβό κλίμα στις τάξεις κόσμου και ομάδος. Παρόλα αυτά ο Ελληνικός θυμόσοφος λαός συνηθίζει να λέει πώς όποιος δουλεύει σκληρά τα αποτελέσματα της δουλειάς του φαίνονται σε βάθος χρόνου. Έτσι και έγινε η ομάδα σταδιακά άρχισε να βρίσκει τα πατήματα και την χημεία που της έλειπε μα παράλληλα άρχισε να ανεβαίνει και στην κλίμακα της βαθμολογίας και αυτό χωρίς αμφιβολία ήταν αποτέλεσμα του μόχθου και της προσπάθειας που σε κάθε παιχνίδι ανεξαιρέτως κατέβαλαν

Και κάπως έτσι φτάσαμε στο σήμερα μετά από ένα νικηφόρο παιχνίδι της ομάδος ο προπονητής που χωρίς αμφισβήτηση άλλαξε την εικόνα της προς το καλύτερο να γίνεται δέκτης αποδοκιμασιών από μια μερίδα του κόσμου της οποίας την γνώμη σέβομαι αλλά δεν μπορώ σε καμία των περιπτώσεων να αποδεχτώ. Μπορεί να φάνηκε παράξενο σε μερικούς ότι ο ΑΡΗΣ κέρδισε μόλις με διαφορά ενός πόντου την υποβιβασμένη Καβάλα,ωστόσο σε έναν αγώνα δεν παίζει μόνο ένας αλλά δύο και πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι σημασία έχει μόνο οι ουσία, καθώς έπονται οι εντυπώσεις.

Το σταυροδρόμι στο οποίο βρίσκεται η ομάδα είναι δύσκολο,από εκεί και πέρα όμως ας μην παραμερίζουμε το γεγονός ότι όχι μόνο έχει υπερβεί τον εαυτό της,αλλά βρίσκεται ακόμη μέσα στον στόχο της εξάδας ο οποίος με συνδυασμό αποτελεσμάτων την τελευταία αγωνιστική μπορεί να επιτευχθεί. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων να ξεκαθαρίσω πώς δεν έχω καμία όρεξη να πάρω το ρόλο του συνηγόρου του νυν προπονητή του τμήματος,αλλά θεωρώ άδικο το να κερδίζεις και να αποδοκιμάζεσαι σαν να ηττήθηκες και σε τελική ανάλυση τόσα χρόνια ο κόσμος ασκούσε πιέσεις ουρλιάζοντας πώς πρέπει να στεριώσει επιτέλους ένας προπονητής και τώρα που υπάρχει όλη η καλή διάθεση είμαστε έτοιμοι να τα γκρεμίσουμε όλα. Μήπως δεν ξέρουμε τι θέλουμε;...

Η ανάσταση του Άρη!

Ο κόσμος του Άρη ήταν πάντα περήφανος. Ήταν πάντα ένας λαός με ποιοτικά χαρακτηριστικά, που δεν τα έβρισκες σε τόσο μεγάλη κλίμακα σε άλλες ομάδες. Ήταν οι άνθρωποι που πολέμησαν το σύστημα όποτε μπόρεσαν και πολλές φορές το πλήρωσαν με τον χειρότερο τρόπο. Όλα όσα ακολούθησαν όμως, έκαναν έναν ολόκληρο λαό να απαξιώσει την ομάδα όταν κατάλαβε πως άνθρωποι μέσα από την οικογένεια, ήταν κι αυτοί που προκάλεσαν το μεγαλύτερο κακό... Ήταν οι ίδιοι άνθρωποι που όταν αποφασίσαμε να διώξουμε όλους αυτούς που προκάλεσαν μεγάλο κακό στον Άρη μας, πρωτοστάτησαν και έλαβαν αξιώματα που δεν τους άξιζαν. Ήταν οι άνθρωποι, που πολλοί συν-Αρειανοί τους είχαν ψηλά στην εκτίμησή τους.  Όπως στην πολιτική ζωή της χώρας μας, έτσι κι ο Άρης είναι η κατάντια του έθνους σε μικρογραφία. Όπως η Ελλάδα, γενέτειρα σπουδαίων ανθρώπων, μέρος έμπνευσης εξαιρετικών ιδεών και επιστημών, έτσι κι ο Άρης, μια ομάδα με ιστορία μεγάλη, αθλητές και προσωπικότητες που έλαμψαν εδώ και 100 χρόνια, αλλά παράγοντες αχρείους, λιγόψυχους κι εγκληματίες. Η ίδια ακριβώς ιστορία με την Ελλάδα. Πολιτικοί που τους χαρακτηρίζουν όλα τα παραπάνω κι ένας λαός που είτε πιστεύει τα ψέματά τους, λόγω ανυπαρξίας σοβαρής αντιπολίτευσης, είτε τους ψήφιζε για το ρουσφέτι. Σαν τον Άρη μας δηλαδή. Η ποιότητα των ανθρώπων που απαρτίζουν την οικογένεια του Άρη, είναι αυτή που έκανε την μεγάλη μάζα των οπαδών - φιλάθλων να απαξιώσουν την ομάδα. Γιατί οι άνθρωποι που καταλαβαίνουν το μέγεθος της κοροϊδίας αλλά δεν έχουν επαναστατικό χαρακτήρα δεν ανέχονται την κοροϊδία και τον εμπαιγμό. Απλά μένουν μακριά. Έτσι λοιπόν, θεωρώ πως ήρθε η ώρα για μια γενική ανασυγκρότηση κι επαναξιολόγηση ανθρώπων. Νομίζω πως μόνο με μια επανεκκίνηση η οποία θα διώξει όλους τους ανθρώπους του παρελθόντος (κακούς και μη) είναι ικανή να δώσει και πάλι ώθηση και όραμα σε μια ομάδα που προσπαθεί να ορθοποδήσει. Κι αφού επέλθει η ανάσταση του Άρη μας, ίσως τότε καταλάβουμε όλοι, πως η ομοψυχία και η συστράτευση, είναι ο μόνος δρόμος για ....να πάρουν τα όνειρά μας εκδίκηση.

Υ.Γ. Ευχαριστώ τον Δημήτρη Σαχινίδη για την εμπιστοσύνη του!

Γιάννης "Zoel" Τραϊανός

Να διαφυλαχτούν τα συμφέροντα του ΑΡΗ

Επειδή πολύς ντόρος έχει γίνει για μια ακόμη χρονιά για το που θα συνεχίσει την καριέρα του ποδοσφαιριστής-περιουσιακό στοιχείο της ομάδας θα ήθελα να εκφράσω κάποιες σκέψεις που προσωπικά θεωρώ πώς υπάρχουν στο μυαλό μεγάλης μερίδας του κόσμου.

Ο λόγος για τον Γιάννη Γιαννιώτα έναν ποδοσφαιριστή που από την πρώτη μέρα παρουσίας του στα Ελληνικά γήπεδα έκανε αισθητή την παρουσία του και αυτό γιατί ξεδίπλωσε σχετικά γρήγορα τις πτυχές του ταλέντου που τον διακρίνει και αυτό φυσικά είχε ως αποτέλεσμα την επικέντρωση των ματιών πολλών ομάδων επάνω του, καθώς και το ενδιαφέρον τους για να τον αποκτήσουν. Το τι θα γίνει φυσικά δεν είμαι σε θέση να το γνωρίζω εγώ,μιας και εξ όσων διαβάζω τα πάντα είναι ακόμη ρευστά και απολύτως τίποτα δεν έχει ξεκαθαρίσει σχετικά με το μέλλον του ποδοσφαιριστή στην ομάδα.

Εμένα αυτό που με ενδιαφέρει πρώτα από όλα είναι σε περίπτωση που αποφασιστεί η πώληση του αθλητή να διασφαλιστούν με τον καλύτερο τρόπο τα οικονομικά συμφέροντα της ομάδας, καθώς μου είναι αδύνατον να ξεχάσω και να παραμερίσω το γεγονός ότι σε παρελθοντικούς χρόνους παίκτες οι οποίοι αποτελούσαν περιουσιακά στοιχεία του συλλόγου αποχώρησαν εν μια νυκτί χωρίς πραγματικά να ερωτηθεί κανένας μόνο και μόνο επειδή το αποφάσισε μια μερίδα ανθρώπων η οποία σε καμία περίπτωση δεν μπορούσε να θεωρηθεί αντιπροσωπευτικό δείγμα της βούλησης του κόσμου.

Ένα ακόμη χαρακτηριστικό παράδειγμα που πιστοποιεί με τον πλέον εμφατικό τρόπο τα όσα ανέφερα παραπάνω είναι αναμφίβολα και η περίπτωση του Γιώργου Κατίδη,ενός παίκτη που πέρσι το καλοκαίρι απασχόλησε πάρα πολύ τα Μ.Μ.Ε. της πόλης μας,αλλά και τα αντίστοιχα των Αθηνών. Ο συγκεκριμένος ποδοσφαιριστής λοιπόν αν και ήτανε κομμάτι της ομάδας,επιλέχτηκε εντέλει να μετακομίσει στην ομάδα της Α.Ε.Κ για ένα αν μη τι άλλο ευτελές πόσο για την ομάδα του ΑΡΗ που κάποιοι προσπαθούσαν μανιωδώς να πείσουν τον κόσμο για το αντίθετο. Το ποσό των 100.000 ευρώ λοιπόν που εισέπραξε ο σύλλογος τότε προβλημάτισε πολύ κόσμο, καθώς έβλεπε κάθε χρόνο παίκτες αξίας να αποχωρούν ελαφρά τη καρδία έτσι αβασάνιστα από την ομάδα.

Όποιος επεδίωκε να αντιπαρατεθεί στα όσα ανέφερα παραπάνω θα μπορούσε πολύ εύκολα να το πράξει ισχυριζόμενος ότι καταλυτικός παράγοντας για την απομάκρυνση του ποδοσφαιριστή ήταν ο αλαζονικός χαρακτήρας του και εν γένει η φιλοσοφία του για την ζωή και τα πράγματα και ίσως να μην είχε και άδικο στον απόλυτο βαθμό,ωστόσο ακόμα και αν τα πράγματα ήταν έτσι η ομάδα όφειλε σεβόμενη την πολυετή ιστορία και τον κόσμο της να διασφαλίσει τα συμφέροντα της με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορούσε να αποκομίσει το καλύτερο δυνατό πόσο από την εν λόγω υπόθεση.

Ελπίζω από εδώ και πέρα το πάθημα να έγινε επιτέλους μάθημα στις τάξεις των κιτρίνων και σε ενδεχόμενη μετακίνηση του οποιουδήποτε ποδοσφαιριστή να αντιδράσει διαφορετικά,σκεπτόμενη πάνω από όλα τα πολλαπλά οφέλη που μπορεί να έχει και φυσικά το υποβαθμισμένο με όλα όσα έλαβαν χώρα τα τελευταία κυρίως χρόνια κύρος της που θα αρχίσει σιγά-σιγά να διαπράττει ανοδική πορεία εάν οι άνθρωποι που την απαρτίζουν φερθούν έξυπνα σε νευραλγικά και φλέγοντα ζητήματα.

Πάλι λοιπόν θέλοντας και μη καταλήγουμε μοιραία στον ίδιο παρονομαστή, καθώς εάν είναι στόχος η μακροημέρευση της ομάδος δεν αρκεί μόνον να έχουμε καλές πορείες στο πρωτάθλημα,αλλά και να απαλλαγούμε κάποια στιγμή από τους ερασιτεχνικούς χειρισμούς σε διοικητικό επίπεδο που μας έχουν οδηγήσει σε ένα όχι μόνο αγωνιστικό αλλά και αξιακό τέλμα.

Η ώρα του Θρύλου

Η μεγάλη μέρα που όλοι περίμεναν στο στρατόπεδο του ΑΡΗ καταφθάνει και οι προετοιμασίες για την τιμητική εκδήλωση ενός Θρύλου είναι πυρετώδεις. Ο λόγος για τον Νίκο Γκάλη έναν άνθρωπο που το όνομα του είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την ιστορία,όχι μόνο του μπασκετικού ΑΡΗ,αλλά και εν γένει όλου του φάσματος του συλλόγου.

Είναι δεδομένο πώς η βραδιά της 7ης Μαϊου θα μείνει ανεξίτηλα χαραγμένη στην μνήμη της κιτρινόμαυρης οικογένειας, καθώς όταν έστω και αρκετά ετεροχρονισμένα τιμά έναν άνθρωπο που της έχει προσφέρει τόσα πολλά και του οφείλει σε πολύ μεγάλο βαθμό το όνομα που έχτισε στο χώρο του αθλητισμού, θεωρώ πώς ότι και να ειπωθεί από ένα σημείο και μετά είναι το λιγότερο ελάχιστο και δεν μπορεί σε καμία των περιπτώσεων να περιγράψει τον αναβρασμό και τον παροξυσμό που επικρατεί στις τάξεις του κόσμου. Την Δευτέρα του Πάσχα λοιπόν μέχρι και η τελευταία πέτρα στους δρόμους της Θεσσαλονίκης θα λυγίσει από ανατριχίλα και συγκίνηση,μιας και θα αναβιώσει στιγμές αλήστου μνήμης, στιγμές που μόνο ο Γκάλης και η παρέα του προσέφεραν,

Μα αλήθεια ποίος πραγματικά μπορεί να ξεχάσει τι συνέβαινε την χρυσή δεκαετία του 1980,τότε που οι κινηματογράφοι, τα πάρκα και οι πλατείες της αν μη τι άλλο ρομαντικής πάλε ποτέ Ελλάδας χωρίς ίχνος υπερβολής ερήμωναν κυριολεκτικά και αυτό γιατί πολύ απλά η ομάδα του αιώνα καθήλωνε όλο τον κόσμο στο σπίτι του για να την παρακολουθήσει. Όλα αυτά ίσως ακούγονται υπερβολικά στα αυτιά των νεότερων και δεν τους αδικώ για αυτό διότι είναι πράγματα που εάν δεν σου συμβούν και δεν τα ζήσεις είναι αρκετά δύσκολο να τα κατανοήσεις επακριβώς,ειδικά με το πέρασμα τόσων χρόνων.

Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με μένα καθώς βρίσκομαι σε ηλικία 18 ετών,ωστόσο είμαι περήφανος που κάποια πράγματα από αυτά που αφηγούμαι παραπάνω τα έχω ακούσει από περιγραφές του πατέρα μου ή τα έχω δει μέσα από μια βιντεοκασέτα σαν και αυτές που έχει στο αρχείο του. Όποιος δεν έζησε εκείνον τον ΑΡΗ του είναι δύσκολο να κατανοήσει και να αντιληφθεί το γιατί οι παλαιότεροι επιμένουν με τόση θέρμη να τον αποκαλούν ακόμη και σήμερα ως τον μοναδικό αυτοκράτορα του μπάσκετ εγχώριου και μη,είναι αδύνατον να γευτούμε έστω και στο ελάχιστο αυτήν την αίγλη που κάποτε αυτή η ομάδα κατείχε και επίσης θα αργήσουμε πολύ να αγγίξουμε αυτό το άγιο δισκοπότηρο που ήταν εμπλουτισμένο με το θείο νέκταρ των τίτλων που τότε κατακτούσε ο ΑΡΗΣ.

Θα ήθελα λοιπόν να απευθύνω τις θερμότερες των ευχαριστιών προς τους προγενέστερους Αρειανούς για τον ΑΡΗ τον οποίο μου μάθανε να αγαπάω και για το λόγο αυτό μπορώ και εγώ με την σειρά μου την προσεχή Δευτέρα να βιώσω πρωτόγνωρα για μένα πράγματα και καταστάσεις.

Κλίνοντας θα ήθελα να εκφράσω από τα βάθη της καρδιάς μου τον απεριόριστο θαυμασμό μου που άλλαξε το ρου της ιστορίας του Ελληνικού αθλητισμού για να μην πω ότι τον γέννησε και χαρακτηριστώ υπερβολικός, έναν άνθρωπο που ο καθένας από εμάς θα ήθελε πολύ να έχει την αφίσα του κολλημένη στον γκριζαρισμένο τοίχο ενός δωματίου. Δεν λειτουργώ με την νοοτροπία της προσωπολατρίας,αλλά η αξία και το εύρος της σημαντικότητας κάποιων ανθρώπων σε αναγκάζουν πάντα να κάνεις θέλοντας και μη κάποιες εξαιρέσεις. Νίκο Γκάλη ευχαριστώ...