Ένας ΑΡΗΣ που από το πρώτο δευτερόλεπτο μπήκε δυνατά στον αγωνιστικό χώρο μη αφήνοντας έτσι στην αντίπαλη ομάδα πολλά περιθώρια και δίνοντας της να καταλάβει πώς εντός του Nick Galis Hall δεν έχει καμία απολύτως ελπίδα ούτως ώστε να διεκδικήσει κάτι περισσότερο πέρα από μια τιμητική εμφάνιση. Είναι ίσως η πρώτη φορά μετά από πολλά πολλά χρόνια που βλέπω τμήμα αυτού του τεράστιου Συλλόγου και χαίρομαι που και πάλι το μπασκετικό τμήμα όπως και τότε κατάφερε να δείξει πρώτο τον ασφαλή δρόμο που οδηγεί προς την εξυγίανση. Οι σκηνές διχόνοιας που αν μη τι άλλο επικρατούσαν εντός του τμήματος έχουν περάσει και θέλω να ελπίζω χωρίς επιστροφή, αυτό όμως που σε μένα προσωπικά προξενεί τεράστια θετική εντύπωση είναι ότι σε μια χρονιά που όλοι την θεωρούσαν μεταβατική με πάρα πολλά και δυσεπίλυτα προβλήματα ο ΑΡΗΣ δεν λυγίζει και παλεύει για να κατακτήσει μια θέση στα υψηλά στρώματα της βαθμολογίας, έχοντας βέβαια πρώτιστα κατά νου την υστεροφημία του που όχι μόνο δεν πληγώθηκε όπως πολλοί καλοθελητές προέβλεπαν και περίμεναν,αλλά όσο η χρονιά προχωρά και φτάνει σταδιακά προς το τέλος της αυτή κερδίζει επιπλέον πόντους που κρατούν την ομάδα σε αυτούς τους χαλεπούς οικονομικά καιρούς ζωντανή και έτοιμη να συνεχίσει να παλεύει για όσο χρειαστεί.
Αυτό που θα ήθελα να τονίσω κάνοντας την παραπάνω αναφορά είναι πως αντιλαμβάνομαι ότι το ας μη γελιόμαστε χαμένο μέταλλο της ομάδας τόσο σε αγωνιστικό, όσο και σε χρηματικό επίπεδο ξανά χτίζεται και πάλι και αυτό είναι κάτι που χαροποιεί τον κόσμο της ομάδος ο οποίος βλέποντας άφθαρτους ανθρώπους να εργάζονται κοπιαστικά γεμίζει με αισιοδοξία και πίστη για το άμεσο και όχι μόνο μέλλον. Το οικογενειακό κλίμα στις τάξεις της ομάδας που όλα αυτά τα χρόνια εξέλειπε για γνωστούς σε όλους μας πλέον λόγους την δεδομένη χρονική στιγμή είναι ίσως κάτι παραπάνω από εμφανές και αποτυπώνεται με πιστικό τρόπο και εντός του παρκέ.
Επειδή ήμουν από τους τυχερούς που παρευρέθηκαν στην εκδήλωση προς τιμήν του τεράστιου Νίκου Γκάλη μου έκανε εντύπωση ο τρόπος με τον οποίο ειπώθηκε από τα στόματα όλων των οπαδών της ομάδος το ΑΡΗ ΓΕΡΑ ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΞΑΝΑ ΦΕΡΟΥΜΕ ΤΟ ΜΠΑΣΚΕΤ ΣΤΟ ΒΟΡΡΑ!!! δεν με παραξένεψαν τα λόγια ξέρω πώς αυτή η ομάδα είναι γεννημένη για τίτλους,ωστόσο με εξέπληξε ευχάριστα η ζέση και ο συγχρονισμός με τον οποίο το εν λόγω σύνθημα δονούσε την ατμόσφαιρα του γηπέδου. Κάποια στιγμή όλο αυτό το κλίμα συγκινησιακής φόρτισης που επικρατούσε με γύρισε χρόνια πίσω και το οξύμωρο της υπόθεσης είναι ότι με μετέφερε ολοκληρωτικά σε εποχές που δεν έχω ζήσει και που θέλω πάρα πολύ να βιώσω.
Εύχομαι από τα βάθη της ψυχής μου αυτές οι ημέρες γεμάτες μπάσκετ,γεμάτες ΑΡΗ να μην αργήσουν να ξανά επιστρέψουν γιατί το πλήγμα όλων αυτών των χρόνων απουσίας από την καταξίωση πέρα από το ότι είναι τεράστιο δυστυχώς με την πάροδο του χρόνου διαπιστώνεται καθημερινά ότι έχει αφήσει κατάλοιπα,κάτι μου λέει όμως πώς έχει αρχίσει να γυρίζει η σελίδα και να θυμάστε πώς η ιστορία για να ξανά γραφτεί απαιτεί λευκή σελίδα δεν γράφεται πάνω σε ήδη κακογραμμένες.
ΥΓ. Συγχαρητήρια στην ομάδα ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα που θα προκύψει το Σάββατο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου