Από την έναρξη της φετινής αγωνιστικής περιόδου όλοι γνωρίζαμε τις δυσκολίες τις οποίες καλούνταν να ξεπεράσει το μπασκετικό τμήμα του συλλόγου. Επίσης γνωρίζαμε πώς η φετινή χρονιά θα είχε μεταβατικό χαρακτήρα,μιας και το αγωνιστικό κομμάτι αναγκαστικά έπρεπε να μπει σε δεύτερη μοίρα ελέω των αμαρτιών-εγκλημάτων της προηγούμενης διοίκησης, από εκεί και πέρα όμως όλοι από κοινού αποφασίσαμε να βάλουμε πλάτη στηρίζοντας την ομάδα με όλες μας τις δυνάμεις σε αυτό τον δύσκολο και επίμονο αγώνα,που όμως δυστυχώς ήταν υποχρεωμένη να δώσει.
Μπαίνοντας κάποιοι άνθρωποι μπροστά απέδειξαν πώς παρά τους χαλεπούς οικονομικά καιρούς και τις αντίξοες συνθήκες το όνομα του ΑΡΗ ακόμη μετράει στα δρώμενα του Ελληνικού μπάσκετ. Ο δρόμος είναι αλήθεια πώς δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα, το δέλεαρ όμως του χτισίματος μιας νέας ομάδος απαλλαγμένης από οικονομικά προβλήματα υπερίσχυσε και έτσι όταν ξεκίνησε η χρονιά είχαμε όλοι μας οπλιστεί με υπομονή ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα...
Ο αποκλεισμός από την Κηφησία, ομάδα της Α'2 σήμανε αυτόματα και το τέλος εποχής για τον Βαγγέλη Αλεξανδρή, μέχρι τότε προπονητή της ομάδος. Μερικοί μπήκαν στην διαδικασία να πουν πώς ήταν μια πέρα για πέρα λανθασμένη απόφαση από την πλευρά της νέας διοίκησης. Εγώ από την δική μου πλευρά θεώρησα άστοχο και άτομο να μπω σε ένα τρυπάκι που δεν μπορούσε να εξυπηρετήσει σε τίποτα την ομάδα, αντιθέτως θα της έκανε μεγάλο κακό γιατί όπως και να το δει κανείς όταν ένας προπονητής φεύγει από μια ομάδα το κλίμα είναι λίγο βαρύ, τουλάχιστον μέχρι να έρθει η στιγμή που θα βρεθεί ο κατάλληλος αντικαταστάτης.
Κάτι τέτοιο δεν άργησε να γίνει, καθώς μέσα σε λίγες ώρες από την φυγή Αλεξανδρή περάσαμε θα μπορούσα να πω πολύ άμεσα στην έλευση του Βαγγέλη Αγγέλου,ενός ανθρώπου ο οποίος με το που επέλεξε να έρθει στον ΑΡΗ ήξερε ότι πρόκειται ίσως για το μεγαλύτερο στοίχημα της μέχρι τώρα πορείας του στον χώρο της προπονητικής,όμως πήρε αυτό το ρίσκο πιστεύοντας πώς με την στήριξη του κόσμου η ομάδα θα κατάφερνε να εκπληρώσει τους στόχους που από την αρχή της χρονιάς οριοθέτησε.
Ο καιρός περνούσε οι αγωνιστικές έτρεχαν και η ομάδα έδειχνε όπως άλλωστε είναι φυσιολογικό να είναι άγνωστη, με την έννοια ότι παίκτες και προπονητής δεν είχαν βρει ακόμη την κατάλληλη φόρμουλα για να προχωρήσουνε μαζί παρακάτω. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά η ντροπιαστική ήττα εντός του Αλεξανδρείου από τον Πανιώνιο επιβάρυνε το ήδη στραβό κλίμα στις τάξεις κόσμου και ομάδος. Παρόλα αυτά ο Ελληνικός θυμόσοφος λαός συνηθίζει να λέει πώς όποιος δουλεύει σκληρά τα αποτελέσματα της δουλειάς του φαίνονται σε βάθος χρόνου. Έτσι και έγινε η ομάδα σταδιακά άρχισε να βρίσκει τα πατήματα και την χημεία που της έλειπε μα παράλληλα άρχισε να ανεβαίνει και στην κλίμακα της βαθμολογίας και αυτό χωρίς αμφιβολία ήταν αποτέλεσμα του μόχθου και της προσπάθειας που σε κάθε παιχνίδι ανεξαιρέτως κατέβαλαν
Και κάπως έτσι φτάσαμε στο σήμερα μετά από ένα νικηφόρο παιχνίδι της ομάδος ο προπονητής που χωρίς αμφισβήτηση άλλαξε την εικόνα της προς το καλύτερο να γίνεται δέκτης αποδοκιμασιών από μια μερίδα του κόσμου της οποίας την γνώμη σέβομαι αλλά δεν μπορώ σε καμία των περιπτώσεων να αποδεχτώ. Μπορεί να φάνηκε παράξενο σε μερικούς ότι ο ΑΡΗΣ κέρδισε μόλις με διαφορά ενός πόντου την υποβιβασμένη Καβάλα,ωστόσο σε έναν αγώνα δεν παίζει μόνο ένας αλλά δύο και πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι σημασία έχει μόνο οι ουσία, καθώς έπονται οι εντυπώσεις.
Το σταυροδρόμι στο οποίο βρίσκεται η ομάδα είναι δύσκολο,από εκεί και πέρα όμως ας μην παραμερίζουμε το γεγονός ότι όχι μόνο έχει υπερβεί τον εαυτό της,αλλά βρίσκεται ακόμη μέσα στον στόχο της εξάδας ο οποίος με συνδυασμό αποτελεσμάτων την τελευταία αγωνιστική μπορεί να επιτευχθεί. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων να ξεκαθαρίσω πώς δεν έχω καμία όρεξη να πάρω το ρόλο του συνηγόρου του νυν προπονητή του τμήματος,αλλά θεωρώ άδικο το να κερδίζεις και να αποδοκιμάζεσαι σαν να ηττήθηκες και σε τελική ανάλυση τόσα χρόνια ο κόσμος ασκούσε πιέσεις ουρλιάζοντας πώς πρέπει να στεριώσει επιτέλους ένας προπονητής και τώρα που υπάρχει όλη η καλή διάθεση είμαστε έτοιμοι να τα γκρεμίσουμε όλα. Μήπως δεν ξέρουμε τι θέλουμε;...
Μπαίνοντας κάποιοι άνθρωποι μπροστά απέδειξαν πώς παρά τους χαλεπούς οικονομικά καιρούς και τις αντίξοες συνθήκες το όνομα του ΑΡΗ ακόμη μετράει στα δρώμενα του Ελληνικού μπάσκετ. Ο δρόμος είναι αλήθεια πώς δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα, το δέλεαρ όμως του χτισίματος μιας νέας ομάδος απαλλαγμένης από οικονομικά προβλήματα υπερίσχυσε και έτσι όταν ξεκίνησε η χρονιά είχαμε όλοι μας οπλιστεί με υπομονή ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα...
Ο αποκλεισμός από την Κηφησία, ομάδα της Α'2 σήμανε αυτόματα και το τέλος εποχής για τον Βαγγέλη Αλεξανδρή, μέχρι τότε προπονητή της ομάδος. Μερικοί μπήκαν στην διαδικασία να πουν πώς ήταν μια πέρα για πέρα λανθασμένη απόφαση από την πλευρά της νέας διοίκησης. Εγώ από την δική μου πλευρά θεώρησα άστοχο και άτομο να μπω σε ένα τρυπάκι που δεν μπορούσε να εξυπηρετήσει σε τίποτα την ομάδα, αντιθέτως θα της έκανε μεγάλο κακό γιατί όπως και να το δει κανείς όταν ένας προπονητής φεύγει από μια ομάδα το κλίμα είναι λίγο βαρύ, τουλάχιστον μέχρι να έρθει η στιγμή που θα βρεθεί ο κατάλληλος αντικαταστάτης.
Κάτι τέτοιο δεν άργησε να γίνει, καθώς μέσα σε λίγες ώρες από την φυγή Αλεξανδρή περάσαμε θα μπορούσα να πω πολύ άμεσα στην έλευση του Βαγγέλη Αγγέλου,ενός ανθρώπου ο οποίος με το που επέλεξε να έρθει στον ΑΡΗ ήξερε ότι πρόκειται ίσως για το μεγαλύτερο στοίχημα της μέχρι τώρα πορείας του στον χώρο της προπονητικής,όμως πήρε αυτό το ρίσκο πιστεύοντας πώς με την στήριξη του κόσμου η ομάδα θα κατάφερνε να εκπληρώσει τους στόχους που από την αρχή της χρονιάς οριοθέτησε.
Ο καιρός περνούσε οι αγωνιστικές έτρεχαν και η ομάδα έδειχνε όπως άλλωστε είναι φυσιολογικό να είναι άγνωστη, με την έννοια ότι παίκτες και προπονητής δεν είχαν βρει ακόμη την κατάλληλη φόρμουλα για να προχωρήσουνε μαζί παρακάτω. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά η ντροπιαστική ήττα εντός του Αλεξανδρείου από τον Πανιώνιο επιβάρυνε το ήδη στραβό κλίμα στις τάξεις κόσμου και ομάδος. Παρόλα αυτά ο Ελληνικός θυμόσοφος λαός συνηθίζει να λέει πώς όποιος δουλεύει σκληρά τα αποτελέσματα της δουλειάς του φαίνονται σε βάθος χρόνου. Έτσι και έγινε η ομάδα σταδιακά άρχισε να βρίσκει τα πατήματα και την χημεία που της έλειπε μα παράλληλα άρχισε να ανεβαίνει και στην κλίμακα της βαθμολογίας και αυτό χωρίς αμφιβολία ήταν αποτέλεσμα του μόχθου και της προσπάθειας που σε κάθε παιχνίδι ανεξαιρέτως κατέβαλαν
Και κάπως έτσι φτάσαμε στο σήμερα μετά από ένα νικηφόρο παιχνίδι της ομάδος ο προπονητής που χωρίς αμφισβήτηση άλλαξε την εικόνα της προς το καλύτερο να γίνεται δέκτης αποδοκιμασιών από μια μερίδα του κόσμου της οποίας την γνώμη σέβομαι αλλά δεν μπορώ σε καμία των περιπτώσεων να αποδεχτώ. Μπορεί να φάνηκε παράξενο σε μερικούς ότι ο ΑΡΗΣ κέρδισε μόλις με διαφορά ενός πόντου την υποβιβασμένη Καβάλα,ωστόσο σε έναν αγώνα δεν παίζει μόνο ένας αλλά δύο και πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι σημασία έχει μόνο οι ουσία, καθώς έπονται οι εντυπώσεις.
Το σταυροδρόμι στο οποίο βρίσκεται η ομάδα είναι δύσκολο,από εκεί και πέρα όμως ας μην παραμερίζουμε το γεγονός ότι όχι μόνο έχει υπερβεί τον εαυτό της,αλλά βρίσκεται ακόμη μέσα στον στόχο της εξάδας ο οποίος με συνδυασμό αποτελεσμάτων την τελευταία αγωνιστική μπορεί να επιτευχθεί. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων να ξεκαθαρίσω πώς δεν έχω καμία όρεξη να πάρω το ρόλο του συνηγόρου του νυν προπονητή του τμήματος,αλλά θεωρώ άδικο το να κερδίζεις και να αποδοκιμάζεσαι σαν να ηττήθηκες και σε τελική ανάλυση τόσα χρόνια ο κόσμος ασκούσε πιέσεις ουρλιάζοντας πώς πρέπει να στεριώσει επιτέλους ένας προπονητής και τώρα που υπάρχει όλη η καλή διάθεση είμαστε έτοιμοι να τα γκρεμίσουμε όλα. Μήπως δεν ξέρουμε τι θέλουμε;...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου