Ο χρόνος κυλάει και η ομάδα παραμένει αβοήθητη

Όσοι παρακολουθούν τα όσα έχουν γραφτεί μέχρι σήμερα σε αυτό εδώ το Μπλογκ θα έχουν διαπιστώσει ότι οι αναρτήσεις μου δεν είναι και τόσο συχνές, καθώς όταν δεν υπάρχει κάποια ουσιαστική εξέλιξη στα δρώμενα της ομάδος θεωρώ τουλάχιστον ανώφελο το να αναμασώ την ίδια τροφή και να γράφω απλά για να ικανοποιήσω την δική μου επιθυμία. Ίσως αυτή η στάση μου να μην βρίσκει σύμφωνους μερικούς συναρειανούς μου, ωστόσο για μένα έτσι έχουν τα πράγματα, αφού δεν παρατηρείται καμία πρόοδος στις εξελίξεις που οπωσδήποτε πρέπει να τρέξουν.

Εδώ και πάρα πολλούς μήνες λοιπόν η ομάδα βρίσκεται στο έλεος του Θεού με τις υποσχέσεις να διαδέχονται η μια την άλλη,ωστόσο όταν η πατάτα καίει δεν βρίσκεται κάποιος ο οποίος να επιθυμεί να την πάρει στα χέρια του. Πρέπει όλοι όσοι εμπλέκονται με τα διοικητικά της Π.Α.Ε. να καταλάβουν ότι με τα ευχολόγια δύσκολα ο ΑΡΗΣ θα καταφέρει να επιστρέψει ξανά εκεί που πραγματικά ανήκει και πώς αν δεν θέλουμε να βιώσουμε τις πλέον εφιαλτικές στιγμές της σύγχρονης ιστορίας μας πρέπει να γίνει κάτι δραστικό, να βρεθεί μια λύση που θα αποτινάξει μια και καλή τα βάρη από τις πλάτες του κόσμου. Η λύση αυτή φυσικά δεν είναι άλλη πέρα από την έλευση ενός ισχυρού άνδρα ο οποίος θα οδηγήσει και πάλι σε μέρες δόξας και θα επανακτήσει την χαμένη αξιοπιστία της ομάδας. Από εκεί και πέρα για να γίνει κάτι τέτοιο πρέπει πρώτιστα να υπάρχει η θέληση που σιγά-σιγά θα μας οδηγήσει στην υλοποίηση του στόχου, κάτι που όμως μέχρι τώρα δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Γινόμαστε για μια ακόμη φορά μάρτυρες σε μια κακοπαιγμένη σκηνή του παρελθόντος που θέλει τον Σύλλογο έρμαιο των καλοπροαίρετων διαχειριστών και φυλακισμένο μέσα σε νομικά παράθυρα και πλαίσια που θα του δώσουν απλά μια παράταση ζωής για λίγο καιρό ακόμα.

Ο ΑΡΗΣ που ακολουθείται πιστά από έναν αν μη τι άλλο τεράστιο κόσμο, η ομάδα που έχει στο ενεργητικό της μεγάλες και ένδοξες ευρωπαϊκές επιτυχίες έχει μετατραπεί σε κυτίο μηνύσεων και προσωπικών παραπόνων- συμφερόντων και για αυτό το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν ευθύνεται ο κόσμος που καθημερινά ζει μέσα στο άγχος και την αγωνία για το μέλλον της ιδέας που έχει μάθει να υπερασπίζεται και να αγαπά από μικρό παιδί. Όλα αυτά που αναφέρω δεν έχουν στόχο ούτε σκοπό να αποθαρρύνουν κάποιον ο οποίος είναι αποφασισμένος να βοηθήσει, σκιαγραφούν όμως την ρεαλιστική απεικόνιση της πραγματικότητας, τουλάχιστον στα δικά μου μάτια. Είμαι 19 ετών και όχι ακούσει ανθρώπους άνω των 50 χρόνων να μου ζητούν συγνώμη που με μπόλιασαν με τα συστατικά της Αρειανής ιδέας γιατί απλά δεν φαντάζονταν ότι θα τραβήξω και εγώ προσωπικά, αλλά και η γενιά μου τις ίδιες πίκρες. Αυτό το γεγονός και μόνο φτάνει για να με γεμίσει ντροπή, καθώς το ωραιότερο δώρο που θα μπορούσα ποτέ να εισπράξω είναι να υποστηρίζω αυτήν την ομάδα και αυτή η ευλογία μου έχει δοθεί από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Δεν επιτρέπω λοιπόν σε κανέναν ούτε τώρα ούτε στο μέλλον να με γεμίσει με τύψεις για κάτι που συνειδητά επέλεξα.

Ο ΑΡΗΣ ζει και θα ζήσει για πάντα αν απαλλαγεί από τη μιζέρια, τους χρηματικά ανίσχυρους και τους εμπόρους της ψεύτικης ελπίδας.

ΥΓ. Το συγκεκριμένο Μπλογκ δεν στηρίζει ούτε στήριζε ποτέ κανέναν πέρα από την ίδια την ομάδα αυτό το αναφέρω για να αποφευχθούν τυχόν παρερμηνείες οι παρεξηγήσεις.

Ύπουλα παιχνίδια στις πλάτες του ΆΡΗ

Πέρασε καιρός από την τελευταία φορά που αποφάσισα να γράψω κάτι για την αγαπημένη μας ομάδα και αυτό σημαίνει πολλά. Τους τελευταίους μήνες προτιμούσα να παρακολουθώ από μακρυά τις εξελίξεις περιμένοντας και εγώ όπως όλοι μας άλλωστε να αλλάξει κάτι. Βέβαια ένα παλιό τραγούδι έλεγε πώς όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν και αν κάποιος πιστεύει ότι ο συγκεκριμένος στίχος δεν βρίσκει απόλυτη εφαρμογή στα θέματα που ταλαιπωρούν και ταλανίζουν τον ΆΡΗ είναι τουλάχιστον αφελής.

Συνελεύσεις επί συνελεύσεων δίχως κανένα απολύτως νόημα, συναντήσεις επί συναντήσεων χωρίς καμία ένδειξη για ένα ευοίωνο μέλλον, ταξίδια στην Αθήνα για συμφωνίες και χορηγίες που ακόμη δεν εμφανίστηκαν αποτυπώνουν επακριβώς αυτά που λαμβάνουν χώρα εντός του συλλόγου το τελευταίο διάστημα. Στη μέση βεβαίως όλων αυτών των γεγονότων υπάρχει μια ομάδα τεράστιας εμβέλειας με ανάλογη ιστορία και ένας Λαός που την ακολουθεί και αγωνιά κάθε μέρα και για το λόγο αυτό είναι τουλάχιστον ΝΤΡΟΠΗ να μην δρομολογούνται οι εξελίξεις με αποτέλεσμα να μας κυριεύουν όλους σκέψεις αβεβαιότητας και αμφιβολίας όχι μόνο για το μέλλον αλλά και την συνέχιση της ιστορίας της ομάδος. Όλο αυτό τον καιρό η αλήθεια είναι πώς σιωπούσα συνειδητά,καθώς δεν υπήρχε κάτι αξιοσημείωτο για να γραφεί ή να ειπωθεί οι ανακυκλώσιμες ειδήσεις που έβγαιναν στο φως με το περιτύλιγμα της εξέλιξης κούρασαν τον κόσμο ο οποίος είναι έτοιμος να τα παρατήσει και να αφήσει ότι αγαπά περισσότερο από τη νηπιακή του ηλικία τον ΑΡΗ Θεσσαλονίκης τον ΑΡΗ ολόκληρης της Ελλάδας. Όλα αυτά ίσως ηχούν στα αυτιά κάποιων ως εμετικοί ρομαντισμοί και στα αυτιά κάποιων άλλων ως χιλιοειπωμένα πράγματα τα οποία δεν έχει νόημα να επαναλαμβάνονται,ωστόσο για μένα η αλήθεια πάντα κρυβόταν ανάμεσα σε αυτά τα τέσσερα γράμματα και πουθενά αλλού, μιας και έχω μάθει πλέον να μην πιστεύω ότι γράφεται δεξιά και αριστερά και να στηρίζω μόνο την ομάδα που αγαπάω.

Είναι πραγματικά αποτρόπαιο και άθλιο να βλέπεις ανθρώπους που με βάση τα βιώματα τους σου μεταλαμπάδευσαν τι σημαίνει να είσαι ΑΡΗΣ σήμερα λίγο μετά τη συμπλήρωση ενός αιώνα ζωής του συλλόγου να σου ζητούν συγνώμη που τραβάς αυτό το μαρτύριο. Είναι αισχρό να σε έχουν αποπροσανατολίσει από το πραγματικό πρόβλημα και να σε κάνουν θέλοντας και μη να ασχολείσαι όπως προανέφερα με συνελεύσεις ψηφοφορίες και λοιπές διαδικασίες που σου σπαταλούν το χρόνο και την φαιά ουσία του μυαλού σου. Από εκεί και πέρα έχουμε φτάσει σε ένα σημείο που ο καθένας έχει μια στοιχειώδη αντίληψη,ούτως ώστε να κρίνει τι είναι σωστό και τι λάθος τι πρέπει να γίνει και τι δεν πρέπει. Επαναλαμβάνω για πολλοστή φορά πως δεν προσπαθώ να επηρεάσω κανέναν το μόνο που κάνω είναι να καταθέτω τα προσωπικά μου πιστεύω μέσα σε έναν ΑΡΗ ο οποίος βάλλεται συνεχώς από μερικούς οι οποίοι προσπαθούν να μετατρέψουν την άποψη τους σε κάτι δεδομένο που είναι απαραίτητο να το ενστερνιστεί ο κάθε Αρειανός.

Ας ενεργήσουμε όλοι με βάση τα θέλω της ψυχής μας και την προσωπική μας βούληση, καθώς αυτό που εγώ γνωρίζω είναι ότι αν αφήσουμε το μυαλό μας έρμαιο στις απόψεις των γύρω μας η συνείδηση αποκτά δεσμευτικό χαρακτήρα!

ΥΓ. ΜΙΑ ΖΩΗ ΟΛΟ ΑΡΗΣ!