Πέρασε καιρός από την τελευταία φορά που αποφάσισα να γράψω κάτι για την αγαπημένη μας ομάδα και αυτό σημαίνει πολλά. Τους τελευταίους μήνες προτιμούσα να παρακολουθώ από μακρυά τις εξελίξεις περιμένοντας και εγώ όπως όλοι μας άλλωστε να αλλάξει κάτι. Βέβαια ένα παλιό τραγούδι έλεγε πώς όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν και αν κάποιος πιστεύει ότι ο συγκεκριμένος στίχος δεν βρίσκει απόλυτη εφαρμογή στα θέματα που ταλαιπωρούν και ταλανίζουν τον ΆΡΗ είναι τουλάχιστον αφελής.
Συνελεύσεις επί συνελεύσεων δίχως κανένα απολύτως νόημα, συναντήσεις επί συναντήσεων χωρίς καμία ένδειξη για ένα ευοίωνο μέλλον, ταξίδια στην Αθήνα για συμφωνίες και χορηγίες που ακόμη δεν εμφανίστηκαν αποτυπώνουν επακριβώς αυτά που λαμβάνουν χώρα εντός του συλλόγου το τελευταίο διάστημα. Στη μέση βεβαίως όλων αυτών των γεγονότων υπάρχει μια ομάδα τεράστιας εμβέλειας με ανάλογη ιστορία και ένας Λαός που την ακολουθεί και αγωνιά κάθε μέρα και για το λόγο αυτό είναι τουλάχιστον ΝΤΡΟΠΗ να μην δρομολογούνται οι εξελίξεις με αποτέλεσμα να μας κυριεύουν όλους σκέψεις αβεβαιότητας και αμφιβολίας όχι μόνο για το μέλλον αλλά και την συνέχιση της ιστορίας της ομάδος. Όλο αυτό τον καιρό η αλήθεια είναι πώς σιωπούσα συνειδητά,καθώς δεν υπήρχε κάτι αξιοσημείωτο για να γραφεί ή να ειπωθεί οι ανακυκλώσιμες ειδήσεις που έβγαιναν στο φως με το περιτύλιγμα της εξέλιξης κούρασαν τον κόσμο ο οποίος είναι έτοιμος να τα παρατήσει και να αφήσει ότι αγαπά περισσότερο από τη νηπιακή του ηλικία τον ΑΡΗ Θεσσαλονίκης τον ΑΡΗ ολόκληρης της Ελλάδας. Όλα αυτά ίσως ηχούν στα αυτιά κάποιων ως εμετικοί ρομαντισμοί και στα αυτιά κάποιων άλλων ως χιλιοειπωμένα πράγματα τα οποία δεν έχει νόημα να επαναλαμβάνονται,ωστόσο για μένα η αλήθεια πάντα κρυβόταν ανάμεσα σε αυτά τα τέσσερα γράμματα και πουθενά αλλού, μιας και έχω μάθει πλέον να μην πιστεύω ότι γράφεται δεξιά και αριστερά και να στηρίζω μόνο την ομάδα που αγαπάω.
Είναι πραγματικά αποτρόπαιο και άθλιο να βλέπεις ανθρώπους που με βάση τα βιώματα τους σου μεταλαμπάδευσαν τι σημαίνει να είσαι ΑΡΗΣ σήμερα λίγο μετά τη συμπλήρωση ενός αιώνα ζωής του συλλόγου να σου ζητούν συγνώμη που τραβάς αυτό το μαρτύριο. Είναι αισχρό να σε έχουν αποπροσανατολίσει από το πραγματικό πρόβλημα και να σε κάνουν θέλοντας και μη να ασχολείσαι όπως προανέφερα με συνελεύσεις ψηφοφορίες και λοιπές διαδικασίες που σου σπαταλούν το χρόνο και την φαιά ουσία του μυαλού σου. Από εκεί και πέρα έχουμε φτάσει σε ένα σημείο που ο καθένας έχει μια στοιχειώδη αντίληψη,ούτως ώστε να κρίνει τι είναι σωστό και τι λάθος τι πρέπει να γίνει και τι δεν πρέπει. Επαναλαμβάνω για πολλοστή φορά πως δεν προσπαθώ να επηρεάσω κανέναν το μόνο που κάνω είναι να καταθέτω τα προσωπικά μου πιστεύω μέσα σε έναν ΑΡΗ ο οποίος βάλλεται συνεχώς από μερικούς οι οποίοι προσπαθούν να μετατρέψουν την άποψη τους σε κάτι δεδομένο που είναι απαραίτητο να το ενστερνιστεί ο κάθε Αρειανός.
Ας ενεργήσουμε όλοι με βάση τα θέλω της ψυχής μας και την προσωπική μας βούληση, καθώς αυτό που εγώ γνωρίζω είναι ότι αν αφήσουμε το μυαλό μας έρμαιο στις απόψεις των γύρω μας η συνείδηση αποκτά δεσμευτικό χαρακτήρα!
ΥΓ. ΜΙΑ ΖΩΗ ΟΛΟ ΑΡΗΣ!
Συνελεύσεις επί συνελεύσεων δίχως κανένα απολύτως νόημα, συναντήσεις επί συναντήσεων χωρίς καμία ένδειξη για ένα ευοίωνο μέλλον, ταξίδια στην Αθήνα για συμφωνίες και χορηγίες που ακόμη δεν εμφανίστηκαν αποτυπώνουν επακριβώς αυτά που λαμβάνουν χώρα εντός του συλλόγου το τελευταίο διάστημα. Στη μέση βεβαίως όλων αυτών των γεγονότων υπάρχει μια ομάδα τεράστιας εμβέλειας με ανάλογη ιστορία και ένας Λαός που την ακολουθεί και αγωνιά κάθε μέρα και για το λόγο αυτό είναι τουλάχιστον ΝΤΡΟΠΗ να μην δρομολογούνται οι εξελίξεις με αποτέλεσμα να μας κυριεύουν όλους σκέψεις αβεβαιότητας και αμφιβολίας όχι μόνο για το μέλλον αλλά και την συνέχιση της ιστορίας της ομάδος. Όλο αυτό τον καιρό η αλήθεια είναι πώς σιωπούσα συνειδητά,καθώς δεν υπήρχε κάτι αξιοσημείωτο για να γραφεί ή να ειπωθεί οι ανακυκλώσιμες ειδήσεις που έβγαιναν στο φως με το περιτύλιγμα της εξέλιξης κούρασαν τον κόσμο ο οποίος είναι έτοιμος να τα παρατήσει και να αφήσει ότι αγαπά περισσότερο από τη νηπιακή του ηλικία τον ΑΡΗ Θεσσαλονίκης τον ΑΡΗ ολόκληρης της Ελλάδας. Όλα αυτά ίσως ηχούν στα αυτιά κάποιων ως εμετικοί ρομαντισμοί και στα αυτιά κάποιων άλλων ως χιλιοειπωμένα πράγματα τα οποία δεν έχει νόημα να επαναλαμβάνονται,ωστόσο για μένα η αλήθεια πάντα κρυβόταν ανάμεσα σε αυτά τα τέσσερα γράμματα και πουθενά αλλού, μιας και έχω μάθει πλέον να μην πιστεύω ότι γράφεται δεξιά και αριστερά και να στηρίζω μόνο την ομάδα που αγαπάω.
Είναι πραγματικά αποτρόπαιο και άθλιο να βλέπεις ανθρώπους που με βάση τα βιώματα τους σου μεταλαμπάδευσαν τι σημαίνει να είσαι ΑΡΗΣ σήμερα λίγο μετά τη συμπλήρωση ενός αιώνα ζωής του συλλόγου να σου ζητούν συγνώμη που τραβάς αυτό το μαρτύριο. Είναι αισχρό να σε έχουν αποπροσανατολίσει από το πραγματικό πρόβλημα και να σε κάνουν θέλοντας και μη να ασχολείσαι όπως προανέφερα με συνελεύσεις ψηφοφορίες και λοιπές διαδικασίες που σου σπαταλούν το χρόνο και την φαιά ουσία του μυαλού σου. Από εκεί και πέρα έχουμε φτάσει σε ένα σημείο που ο καθένας έχει μια στοιχειώδη αντίληψη,ούτως ώστε να κρίνει τι είναι σωστό και τι λάθος τι πρέπει να γίνει και τι δεν πρέπει. Επαναλαμβάνω για πολλοστή φορά πως δεν προσπαθώ να επηρεάσω κανέναν το μόνο που κάνω είναι να καταθέτω τα προσωπικά μου πιστεύω μέσα σε έναν ΑΡΗ ο οποίος βάλλεται συνεχώς από μερικούς οι οποίοι προσπαθούν να μετατρέψουν την άποψη τους σε κάτι δεδομένο που είναι απαραίτητο να το ενστερνιστεί ο κάθε Αρειανός.
Ας ενεργήσουμε όλοι με βάση τα θέλω της ψυχής μας και την προσωπική μας βούληση, καθώς αυτό που εγώ γνωρίζω είναι ότι αν αφήσουμε το μυαλό μας έρμαιο στις απόψεις των γύρω μας η συνείδηση αποκτά δεσμευτικό χαρακτήρα!
ΥΓ. ΜΙΑ ΖΩΗ ΟΛΟ ΑΡΗΣ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου