Πολλοί θα μείνουνε στο τεράστιο αποτέλεσμα της μπασκετικής ομάδας στην Πάτρα κόντρα στον Προμηθέα το βράδυ του περασμένου Σαββάτου. Κατά την άποψη μου έχει περισσότερη αξία να αναλυθεί το γιατί στα προηγούμενα παιχνίδια η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου παρά την ήττα έβρισκε το θάρρος να πει ένα τίμιο μπράβο παρά τις πολλές μαζεμένες ήττες.
Άρης στη συνείδηση μου σημαίνει αυταπάρνηση. Η ιστορία αυτής της ομάδας είναι ταυτισμένη με το δυναμισμό, τα κότσια και το πνεύμα μαχητή που οφείλει πάντα να χαρακτηρίζει τις αναμετρήσεις του σε όλα τα σπορ. Αυτά τα πράγματα λοιπόν ο μπασκετικός Άρης τα εξωτερικεύει στο παρκέ και μάλιστα σε πλήρη αφθονία κι αυτό είναι κάτι που μας επιβάλλει χωρίς ίχνος αμφιβολίας ακόμη και στα αρνητικά αποτελέσματα να αναγνωρίζουμε την προσπάθεια που καταβάλλεται, καθώς και φιλότιμη είναι και αξιοπρεπής και τίμια.
Από εκεί και πέρα η αναμέτρηση που κερδήθηκε με το ευρύ (62-82) το Σάββατο μπορεί να δείχνει πολλά, ωστόσο όμως ελοχεύει ο κίνδυνος και να παραπλανήσει, όπως άλλωστε συνέβη και με τον Παναθηναϊκό. Για το λόγο αυτό την Κυριακή στην απόλυτα κομβική αναμέτρηση κόντρα στον Ηρακλή την Κυριακή 14/11 δεν θα πρέπει να πέφτει καρφίτσα.
Η ομάδα το χρέος της στο γήπεδο το κάνει και με το παραπάνω είτε κερδίζει είτε χάνει. Ήρθε η ώρα να στηριχθεί και με τον τρόπο που της αξίζει. Ούτως η άλλως αυτό που ξέρουμε πάρα πολύ καλά όλοι μας είναι ότι πρόκειται για μια χρονιά μεταβατική της οποίας τα οφέλη μπορούν να είναι μόνον οικονομικά, αφού η ομάδα με την δεδομένη κατάσταση που επικρατεί στερείται μπασκετικού στόχου. Αυτό που μας μένει λοιπόν είναι να την αγκαλιάσουμε με σκοπό να παίξει όσο καλύτερο μπάσκετ γίνεται αγαπώντας και τις φανερές αγωνιστικές αδυναμίες της.
Ποτέ δεν πίστευα ότι μπορεί όλος ο κόσμος να στηρίξει μια προσπάθεια χωρίς αντίκρισμα και ανταπόδοση υπό την έννοια ότι υπάρχει και μερίδα ανθρώπων η οποία αρέσκεται στο να έχει μια πελατειακή σχέση με την ομάδα. Σε όποια όμως κατηγορία κι αν ανήκει ο καθένας δεν μπορεί να μην βλέπει ότι φέτος κάτι γίνεται και αυτό το κάτι επιτέλους θυμίζει Άρη και παραπέμπει στο γενετικό υλικό αυτού του τμήματος.
Η παρουσία λοιπόν όσων περισσότερων γίνεται την Κυριακή στο N.G.H. κρίνεται κάτι παραπάνω από επιβεβλημένη γιατί ο Άρης αν μη τι άλλο δείχνει να προσπαθεί για τη διαφύλαξη της υστεροφημίας του κάτι που μέχρι πέρσι εξέλειπε. Το γεγονός αυτό λοιπόν πρέπει να εκτιμηθεί και να το έχουμε πάντα υπόψιν μας πριν ξανά ασκήσουμε την οποιαδήποτε κριτική σε αγωνιστικό κυρίως επίπεδο.
Κλείνοντας θα ήταν τεράστια παράλειψη μου να μην αναφέρω κάτι για την παρουσία του κόσμου των κιτρινόμαυρων στο Δημήτρης Τόφαλος. Ο κόσμος του Άρη έχει καταθέσει τα διαπιστευτήρια του αποδεικνύοντας σε μόνιμη βάση ότι θα είναι πάντα εκεί. Στο προχθεσινό παιχνίδι λοιπόν αυτή η ομάδα μάζεψε τόσο κόσμο όσο άλλοι σύλλογοι δεν μπορούν να μαζέψουν ούτε σε εντός έδρας αναμέτρηση. Ότι και να ειπωθεί, ότι κι αν γραφτεί για το πάθος και τη δίψα αυτού του κόσμου είναι ελάχιστο και επειδή οι μέρες λόγω μέτρων και πανδημίας είναι τουλάχιστον επικίνδυνες και περίεργες είναι σπουδαία υπόθεση να κάνουμε καθημερινά σημαία μας το ότι οι οπαδοί της ομάδας που υποστηρίζουμε στηρίζουν τα τμήματα αυτού του συλλόγου με την ίδια ζέση σαν να διανύουμε μέρες πλήρους κανονικότητας.
