Μπορεί τα πράγματα στο ποδοσφαιρικό τμήμα του Άρη μέχρι στιγμής να μην πηγαίνουν όπως κάθε Αριανός θα επιθυμούσε,ωστόσο το μπασκετικό τμήμα φαίνεται πώς χαράζει τον δικό του διαφορετικό, όσο και ξεχωριστό δρόμο, μιας και μετά από πάρα πολλά χρόνια επέστρεψαν τα χαμόγελα. Βέβαια πρέπει να ξεκαθαριστεί πώς ακόμη διανύουμε την περίοδο της προετοιμασίας και θα ήταν άστοχο και άκαιρο να προβούμε στην οποιαδήποτε κρίση. Από την άλλη μεριά όμως τα θετικά μηνύματα πληθαίνουν μέρα με τη μέρα και το γεγονός αυτό μόνο ευχάριστο μπορεί να είναι, διότι είναι γνωστό πώς σε αυτό το διάστημα προσαρμογής μπαίνουν η βάσεις για μια χρονιά γεμάτη όνειρα και ελπίδες.
Αυτό που με κάνει να αισιοδοξώ ακόμα περισσότερο είναι το ότι η φετινή προσπάθεια βασίζεται εξολοκλήρου στις πράξεις και όχι στις υποσχέσεις και τα ευχολόγια προηγουμένων ετών, και ο ισχυρισμός αυτός είναι απόλυτα έγκυρος, καθώς ο κόσμος του Άρη όλα αυτά τα χρόνια με εξαίρεση την περσινή μεταβατική λόγω των πολλών προβλημάτων χρονιά ήταν βυθισμένος σε ένα βούρκο ψεμάτων που ας μη κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας οδήγησαν το τμήμα σε δύσβατα μονοπάτια και το ανάγκασαν να βολοδέρνει μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Στόχος λοιπόν του Κ.Αρβανίτη και των υπολοίπων στελεχών τις διοίκησης είναι να αποδείξουν προς πάσα κατεύθυνση ότι η εποχή του σκοταδισμού έχει παρέλθει και αυτομάτως έχει δώσει τη θέση της σε αυτή των επιτυχιών, των τίτλων και της καταξίωσης που όλο αυτό το διάστημα παρέλειπε.
Ασφαλώς δεν πρέπει να λησμονούμε πώς και το μπασκετικό τμήμα ταλανίζεται από έναν κυκεώνα προβλημάτων και για το λόγο αυτό πρέπει να επιδείξουμε κατανόηση έως ότου οι εξελίξεις δρομολογηθούν με τέτοιο τρόπο ούτως ώστε κάποια στιγμή να είμαστε έτοιμη για την μεγάλη επιστροφή που κατά την άποψη μου έχει αρχίσει ήδη να φαίνεται στον ορίζοντα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έχουμε ακόμη πολλά περιθώρια βελτίωσης, άλλωστε όπως αναφέρει ένα Γερμανικό γνωμικό που με εκφράζει στον απόλυτο βαθμό η υπομονή είναι μεν ένα πολύ πικρό φυτό, το οποίο όμως έχει έναν πολύ γλυκό καρπό. Πρέπει να καταλάβουμε πώς τίποτα δεν γίνεται εν μια νυκτί και όποιος πιστεύει κάτι τέτοιο θεωρώ πως εθελοτυφλεί σκοπίμως. Ο Μπασκετικός Άρης αυτή τη στιγμή μοιάζει με ένα οικοδόμημα το οποίο έχει καταστραφεί ολοσχερώς και απαιτείται χρόνος για να αποκτήσει την παλιά του μορφή.
Εμείς από την δική μας πλευρά αυτό που έχουμε να κάνουμε είναι να στηρίζουμε την ομάδα πιάνοντας την από το χέρι και να συμπορευθούμε μαζί της, πρέπει επίσης να δείχνουμε την αγάπη μας εμπράκτως κάθε μέρα, διότι πρέπει να ξέρετε καλύτερα από εμένα πώς τίποτα δεν γίνεται χωρίς λίγες στάλες αγάπης.
Αυτό που με κάνει να αισιοδοξώ ακόμα περισσότερο είναι το ότι η φετινή προσπάθεια βασίζεται εξολοκλήρου στις πράξεις και όχι στις υποσχέσεις και τα ευχολόγια προηγουμένων ετών, και ο ισχυρισμός αυτός είναι απόλυτα έγκυρος, καθώς ο κόσμος του Άρη όλα αυτά τα χρόνια με εξαίρεση την περσινή μεταβατική λόγω των πολλών προβλημάτων χρονιά ήταν βυθισμένος σε ένα βούρκο ψεμάτων που ας μη κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας οδήγησαν το τμήμα σε δύσβατα μονοπάτια και το ανάγκασαν να βολοδέρνει μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Στόχος λοιπόν του Κ.Αρβανίτη και των υπολοίπων στελεχών τις διοίκησης είναι να αποδείξουν προς πάσα κατεύθυνση ότι η εποχή του σκοταδισμού έχει παρέλθει και αυτομάτως έχει δώσει τη θέση της σε αυτή των επιτυχιών, των τίτλων και της καταξίωσης που όλο αυτό το διάστημα παρέλειπε.
Ασφαλώς δεν πρέπει να λησμονούμε πώς και το μπασκετικό τμήμα ταλανίζεται από έναν κυκεώνα προβλημάτων και για το λόγο αυτό πρέπει να επιδείξουμε κατανόηση έως ότου οι εξελίξεις δρομολογηθούν με τέτοιο τρόπο ούτως ώστε κάποια στιγμή να είμαστε έτοιμη για την μεγάλη επιστροφή που κατά την άποψη μου έχει αρχίσει ήδη να φαίνεται στον ορίζοντα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έχουμε ακόμη πολλά περιθώρια βελτίωσης, άλλωστε όπως αναφέρει ένα Γερμανικό γνωμικό που με εκφράζει στον απόλυτο βαθμό η υπομονή είναι μεν ένα πολύ πικρό φυτό, το οποίο όμως έχει έναν πολύ γλυκό καρπό. Πρέπει να καταλάβουμε πώς τίποτα δεν γίνεται εν μια νυκτί και όποιος πιστεύει κάτι τέτοιο θεωρώ πως εθελοτυφλεί σκοπίμως. Ο Μπασκετικός Άρης αυτή τη στιγμή μοιάζει με ένα οικοδόμημα το οποίο έχει καταστραφεί ολοσχερώς και απαιτείται χρόνος για να αποκτήσει την παλιά του μορφή.
Εμείς από την δική μας πλευρά αυτό που έχουμε να κάνουμε είναι να στηρίζουμε την ομάδα πιάνοντας την από το χέρι και να συμπορευθούμε μαζί της, πρέπει επίσης να δείχνουμε την αγάπη μας εμπράκτως κάθε μέρα, διότι πρέπει να ξέρετε καλύτερα από εμένα πώς τίποτα δεν γίνεται χωρίς λίγες στάλες αγάπης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου