Την ώρα που η κιτρινόμαυρη ομάδα ετοιμάζεται για ένα κομβικό παιχνίδι στο Βόλο το κλίμα στο εσωτερικό της φαίνεται δυστυχώς για άλλη μια φορά να έχει διαταραχθεί, μόνο που αυτή τη χρονιά κάτι τέτοιο συνέβη πριν καλά καλά εκκινήσει η αγωνιστική σεζόν.
Από προχθές και μετά τον άδοξο αποκλεισμό από την Κόλος Κοβαλίβκα προσπαθώ να βάλω με κάθε τρόπο σε μια τάξη την ομολογουμένως ταραγμένη σκέψη μου κι αυτό διότι δεν μπορώ να διανοηθώ ότι για έναν ακόμη χρόνο η αγαπημένη μας ομάδα την πάτησε και εξετέθει ως ένας πρωτόπειρος οργανισμός που δεν διδάχθηκε τίποτα από όσα έχει περάσει τα προηγούμενα χρόνια.
Όποιος νομίζει ότι μια αποπομπή προπονητή μπορεί να τα σκεπάσει όλα και να διαγράψει μονομιάς ότι έγινε πολύ φοβάμαι, αλλά νομίζω ότι μακροπρόθεσμα θα πέσει από τα σύννεφα, καθώς ποτέ δεν φταίει μόνο ένα πρόσωπο για την αποτυχία μιας ομάδας, όπως άλλωστε έχω ξαναγράψει οι ευθύνες είναι συνολικές και πάντα επιβάλλεται να έχουν ονοματεπώνυμο. Το ότι ο Άρης λοιπόν έχασε μια τεράστια ευκαιρία να ανασάνει οικονομικά μετά από ένα χωρίς αμφιβολία πολυδάπανο καλοκαίρι δεν μπορεί να αποτελεί ευθύνη μόνο του Μίχαελ Ένινγκ.
Επειδή όμως η ζωή κυλάει μπροστά δε θα ήθελα με αυτό μου το άρθρο να σταθώ τόσο στο χθες όσο στο αύριο που έρχεται. Ένα αύριο που το θεωρώ δύσκολα διαχειρίσιμο από κάθε άποψη, καθώς το θέμα δεν είναι ο επόμενος προπονητής που θα έρθει, αλλά το κατά πόσο θα μπορέσει αυτός να δουλέψει κάτω από συνθήκες ηρεμίας σε μια ομάδα που για ένα αρκετά μεγάλο τουλάχιστον χρονικό διάστημα δεν θα την γνωρίζει.
Πριν συνεχίσω να αναπτύσσω το σκεπτικό μου θα πρέπει να ξεκαθαρίσω ότι κανένα από τα ονόματα που ακούστηκαν για τον πάγκο της ομάδας δεν μου ενέπνευσαν εμπιστοσύνη. Από τη στιγμή που όμως ο Άρης βρήκε τον τρόπο να τα θαλασσώσει για άλλη μια φορά το όνομα του διαδόχου του ΜίχαελΈνινγκ έχει ελάχιστη σημασία όσο περίεργο κι αν μοιάζει αυτό, μιας και δυστυχώς πρόκειται για μια ακόμα ειδική κατάσταση από τις πάρα πολλές που συνηθίσαμε να ζούμε τα τελευταία χρόνια.
Για μένα όλο το ζουμί και η ουσία μιας στείρας συζήτησης που λαμβάνει χώρα είναι το να μπορέσει κάποτε η ομάδα να αλλάξει χαρακτήρα όσο και τρόπο σκέψης κι αυτό είναι κάτι που αφορά αποκλειστικά τον ισχυρό άνδρα της Π.Α.Ε. Άρης ο οποίος επί 5 συναπτά έτη διέθεσε αρκετά χρήματα εντούτοις δεν κατάφερε ποτέ μέχρι σήμερα να φέρει έναν άνθρωπο εγνωσμένης αξίας για την άκρη του πάγκου παρά προσπάθησε με διαρκείς κινήσεις να επουλώσει μια πληγή που φαίνεται μέχρι τώρα τουλάχιστον να μην έχει γιατρευτεί.
Μέσα σε όλα αυτά υπάρχει και μια ομάδα που αύριο υποχρεούται να δώσει ένα κρίσιμο όπως έγραψα και στην αρχή παιχνίδι ίσως όχι τόσο από βαθμολογικής πλευράς, αλλά σε κάθε περίπτωση αν το αποτέλεσμα δεν είναι το επιθυμητό τότε πιστεύω πως μοιραία το αρνητικό κλίμα θα διογκωθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου