Φυσικά μια ομάδα που έχει στην πλάτη της δύο απροσδόκητους αποκλεισμούς από Κοβαλίβκα και Αστάνα τα δύο αμέσως προηγούμενα χρόνια δεν έχει το παραμικρό δικαίωμα να εφησυχάσει και να θεωρήσει τίποτα δεδομένο. Όταν μάλιστα στο περσινό ζευγάρι αγώνων έχει σε βάρος της τρία γκολ (Δύο στο Καζακστάν, ένα στη Θεσσαλονίκη) χωρίς να δεχθεί ούτε ευκαιρία τότε νομίζω πως η όποια αλαζονεία και αμετροέπεια δεν έχουν ή τέλος πάντων δεν θα πρέπει να έχουν καμία απολύτως θέση στην ψυχολογική μας κατάσταση.
Υπάρχει βεβαίως το επιχείρημα ό, τι φέτος με τον Χερμάν Μπούργος στο τιμόνι τα πάντα είναι διαφορετικά. Ωστόσο και κατά το παρελθόν θυμάμαι πως πιστεύαμε ακριβώς το ίδιο και τα πράγματα όχι απλώς δεν συνέπλευσαν με τις ατομικές μας προσδοκίες, αλλά στο τέλος εμείς οι ίδιοι που πιστέψαμε σε κάτι καλύτερο είμασταν οι πρώτοι που στο τέλος της σύντομης διαδρομής αναθεματίσαμε και απολύτως δικαιολογημένα γυρέψαμε εξηγήσεις και ευθύνες από διοίκηση και ποδοσφαιριστές.
Επειδή λοιπόν τα παθήματα πρέπει κάποια στιγμή να γίνονται μαθήματα θα μου επιτρέψετε μέχρι να δούμε τι ακριβώς θα γίνει να κρατώ μικρό καλάθι, αφού ο Άρης έχει δυστυχώς αποδείξει τουλάχιστον προς ώρας πως δεν μπορεί να αποκαταστήσει το όνομα του στο Ευρωπαϊκό στερέωμα.
Αυτά που έγραψα παραπάνω μπορεί να μην ηχούν καλά στα αυτιά της πλειοψηφίας του κόσμου και να τον ξενερώνουν, όμως στη ζωή μου έχω μάθει να είμαι πραγματιστής και να περιμένω πριν εκστομίσω την οποιαδήποτε μεγαλοστομία. Αυτή η τακτική νομίζω πως θα είναι και το κλειδί της επιτυχίας για το σύλλογο και τον κόσμο του που αμφότεροι εδώ και πάρα πολλά χρόνια έχουν πρόβλημα νοοτροπίας.
Με το στόμα κλειστό λοιπόν και τις πράξεις για μια φορά να μιλούν πιστεύω ακράδαντα πως έχουμε όλες τις προδιαγραφές βήμα-βήμα να γίνουμε μάρτυρες μιας Ευρωπαϊκής πορείας αντάξιας του ονόματος του Άρη ο οποίος τα τελευταία χρόνια αδίκησε πολλές φορές τον εαυτό του πικραίνοντας τον κόσμο του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου