Επιτέλους ήρθε η πρώτη νίκη (1-2) για τον Άρη και άρχισε να δείχνει σημάδια ζωής.
Όμως τα πανηγύρια κι ο ενθουσιασμός καλό είναι να κρατήσουν λίγο.
Κάθε εβδομάδα θα έχουμε ένα διαφορετικό παιχνίδι που θα πρέπει να παλεύει πολύ η ομάδα για να το πάρει.
Έτσι κι αλλιώς ουσιαστική βελτίωση δεν υπήρξε χθες.
Η ανατροπή ήρθε από ένα στημένο και μια ατομική ενέργεια.
Τακτικά η ομάδα ήταν ακόμα μια φορά ασύνδετη, χωρίς πλάνο και επιμένω πως όσο κι αν προσπαθεί ο προπονητής να διορθώσει την κατάσταση, θέλει πολύ χρόνο για να βελτιώσει όσα δεν δούλεψε ο προηγούμενος στην προετοιμασία.
Το πάθος και η θέληση για νίκη ήταν εμφανέστατα, αλλά το οτι τα παιδιά έκαναν πάλι πολλά ατομικά λάθη δεν αλλάζει.
Μιλώντας για ατομικά λάθη, η ανατροπή ήρθε με μια ατομική ενέργεια, την ώρα που όλα έδειχναν πως στο παιχνίδι δεν θα υπήρχε άλλο γκολ.
Εννοείται πως στο ποδόσφαιρο χρειάζονται οι ατομικές ενέργειες και η ποιότητα κάποιων μονάδων είναι πολλές φορές ο μόνος τρόπος να κερδίσει μια ομάδα, αλλά τακτικά χρειάζεται ακόμα πολύ δουλειά.
Δεν είναι τυχαίο που σε κάθε σέντρα ή κόρνερ αντιπάλου τρέμουμε μήπως δεχτούμε γκολ...
Η άμυνα χρειάζεται ακόμα δουλειά.
Κι όχι μόνο οι τέσσερις της άμυνας, αλλά όλη η ομάδα πρέπει να μάθει να αμύνεται.
Και επιθετικά, το είδαμε και στο τελευταίο παιχνίδι πως οι παίχτες δεν βρίσκονται εύκολα.
Τα χαφ και οι αμυντικοί ήταν κοντά σε σχέση με προηγούμενα παιχνίδια, αλλά η επίθεση αποκομμένη.
Έχει πολύ δουλειά ακόμα ο Μιλίνκοβιτς και προσωπικά τον πιστεύω.
Έχει δείξει κάποια καλά στοιχεία και με την διακοπή ίσως βρει χρόνο να δουλέψει κάποια επιπλέον πράγματα ώστε η ομάδα να γίνει λίγο πιο αποτελεσματική και καλύτερη στην αμυντική της λειτουργία.
Στην τελική οι παίχτες αυτοί είναι και δεν μπορούν να αλλάξουν.
Όσον αφορά δύο παίχτες που άκουσαν πολλά, ο Έλσνερ δείχνει πως τελικά μπορεί να βοηθήσει ποικιλοτρόπως, αλλά ο Ίμπε δεν μου γεμίζει το μάτι... τουλάχιστον δεν βλέπω κάτι θετικό από αυτόν όταν παίζει στα άκρα...
Τέλος, η αποβολή του Τσουμάνη ίσως δώσει την ευκαιρία σε κάποιον άλλο να δείξει πως μπορεί ν' ανταπεξέλθει καλύτερα στο αριστερό άκρο της άμυνας.
Το πρωτάθλημα έχει πολύ δρόμο ακόμα και ο Άρης είναι υποχρεωμένος να κάνει κι άλλες νίκες, γιατί μόνο εύκολη δεν θα είναι κι αυτή η σεζόν.
Εμείς τουλάχιστον θα είμαστε πάντα δίπλα στην ομάδα όποιος κι αν είναι ο πρόεδρος, όπως κι αν λέγεται ο προπονητής κι όσο καλοί ή κακοί κι αν είναι οι παίχτες.
Γιατί είμαστε Άρης.
Ας το καταλάβουν όλοι μέσα στην ομάδα αυτό κι ας κάνουν αυτό που είναι υποχρεωμένοι να κάνουν γιατί υπερασπίζονται τον Θεό του πολέμου.
Γιάννης Zoel Τραϊανός
Όμως τα πανηγύρια κι ο ενθουσιασμός καλό είναι να κρατήσουν λίγο.
Κάθε εβδομάδα θα έχουμε ένα διαφορετικό παιχνίδι που θα πρέπει να παλεύει πολύ η ομάδα για να το πάρει.
Έτσι κι αλλιώς ουσιαστική βελτίωση δεν υπήρξε χθες.
Η ανατροπή ήρθε από ένα στημένο και μια ατομική ενέργεια.
Τακτικά η ομάδα ήταν ακόμα μια φορά ασύνδετη, χωρίς πλάνο και επιμένω πως όσο κι αν προσπαθεί ο προπονητής να διορθώσει την κατάσταση, θέλει πολύ χρόνο για να βελτιώσει όσα δεν δούλεψε ο προηγούμενος στην προετοιμασία.
Το πάθος και η θέληση για νίκη ήταν εμφανέστατα, αλλά το οτι τα παιδιά έκαναν πάλι πολλά ατομικά λάθη δεν αλλάζει.
Μιλώντας για ατομικά λάθη, η ανατροπή ήρθε με μια ατομική ενέργεια, την ώρα που όλα έδειχναν πως στο παιχνίδι δεν θα υπήρχε άλλο γκολ.
Εννοείται πως στο ποδόσφαιρο χρειάζονται οι ατομικές ενέργειες και η ποιότητα κάποιων μονάδων είναι πολλές φορές ο μόνος τρόπος να κερδίσει μια ομάδα, αλλά τακτικά χρειάζεται ακόμα πολύ δουλειά.
Δεν είναι τυχαίο που σε κάθε σέντρα ή κόρνερ αντιπάλου τρέμουμε μήπως δεχτούμε γκολ...
Η άμυνα χρειάζεται ακόμα δουλειά.
Κι όχι μόνο οι τέσσερις της άμυνας, αλλά όλη η ομάδα πρέπει να μάθει να αμύνεται.
Και επιθετικά, το είδαμε και στο τελευταίο παιχνίδι πως οι παίχτες δεν βρίσκονται εύκολα.
Τα χαφ και οι αμυντικοί ήταν κοντά σε σχέση με προηγούμενα παιχνίδια, αλλά η επίθεση αποκομμένη.
Έχει πολύ δουλειά ακόμα ο Μιλίνκοβιτς και προσωπικά τον πιστεύω.
Έχει δείξει κάποια καλά στοιχεία και με την διακοπή ίσως βρει χρόνο να δουλέψει κάποια επιπλέον πράγματα ώστε η ομάδα να γίνει λίγο πιο αποτελεσματική και καλύτερη στην αμυντική της λειτουργία.
Στην τελική οι παίχτες αυτοί είναι και δεν μπορούν να αλλάξουν.
Όσον αφορά δύο παίχτες που άκουσαν πολλά, ο Έλσνερ δείχνει πως τελικά μπορεί να βοηθήσει ποικιλοτρόπως, αλλά ο Ίμπε δεν μου γεμίζει το μάτι... τουλάχιστον δεν βλέπω κάτι θετικό από αυτόν όταν παίζει στα άκρα...
Τέλος, η αποβολή του Τσουμάνη ίσως δώσει την ευκαιρία σε κάποιον άλλο να δείξει πως μπορεί ν' ανταπεξέλθει καλύτερα στο αριστερό άκρο της άμυνας.
Το πρωτάθλημα έχει πολύ δρόμο ακόμα και ο Άρης είναι υποχρεωμένος να κάνει κι άλλες νίκες, γιατί μόνο εύκολη δεν θα είναι κι αυτή η σεζόν.
Εμείς τουλάχιστον θα είμαστε πάντα δίπλα στην ομάδα όποιος κι αν είναι ο πρόεδρος, όπως κι αν λέγεται ο προπονητής κι όσο καλοί ή κακοί κι αν είναι οι παίχτες.
Γιατί είμαστε Άρης.
Ας το καταλάβουν όλοι μέσα στην ομάδα αυτό κι ας κάνουν αυτό που είναι υποχρεωμένοι να κάνουν γιατί υπερασπίζονται τον Θεό του πολέμου.
Γιάννης Zoel Τραϊανός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου